,, Spróbujmy jeszcze raz'' Short story 2/

,,Ja tak bardzo stęskniona dłoni twych ,on czeka na chwilę ,byś wreszcie był...Ja tak bardzo wierzyłam… W ten właśnie dzień, by niczym marzenie zjawiłeś się...''

- Zadzwoń do niego- poradziła przyjaciółka.- Widzę jak się męczysz kochana- Ula przewróciła oczami na tą uwagę, a Baśka kontynuowała.

- Pora postawić sprawę jasno. Nie możecie żyć w zawieszeniu i udawać ,że jest w porządku. Rozwiedź się z nim albo pogódź. Ulka pozwól mu uczestniczyć w życiu dziecka.

- Basia – westchnęła ostentacyjnie.- Minęło wystarczająco dużo czasu na ułożenia sobie życia od nowa. Może Markowi wygodnie jest mieć żonę i kochankę na boku. Nie zadzwonił , nie przyjechał.

- Stop- przerwała jej oburzona rudowłosa wstając z kanapy z indygowej kanapy. – Facet nie wie o synu. Zapomniałaś ,że zatarłaś za sobą wszystkie ślady?

- Nie wyjechałam na koniec świata- wtrąciła Dobrzańska.- Nie ma rzeczy niemożliwych. Nie dla mojego męża.

- Widocznie są skoro dotąd nie wpadł na twój ślad. Uniemożliwiasz mu skontaktowanie się z tobą. Rodzinie wcisnęłaś kit o Brukseli. Wyrzekłaś się wszystkich. Ja uniemożliwiam? Dzwoniłam do niego. Dobrze wiesz ,że wyjazd nie wchodzi w grę. Mały non stop ląduje w szpitalu. Łatwo. łapie infekcje. Nie mogę żyć wyłącznie chorobą synka ,bo zwariuje. Białaczka to dla niego wyrok. W każdej chwili może umrzeć. I ty podejrzewasz mnie o romans? Wyszłam z kolegą z pracy. Jest lekarzem. Rozmawialiśmy o Mikołajku. 
- David nie jest jego ojcem. Powinnaś zwrócić się o pomoc do Marka. Jeśli ty w ciągu tygodnia się z nim nie skontaktujesz zrobię to za ciebie. Postępujesz naprawdę głupio Ula. Okey, zdradził cię ,ale może chcę naprawić błąd z resztą syn jest ważniejszy niż wasze problemy małżeńskie. Gdyby mu na tobie nie zależało i nie żałowałby to dawno by się z tobą rozwiódł .

- Jak śmiesz udzielać mi rad? Sama nie utrzymujesz kontaktu z rodzicami i bratem-  rudowłosa zacisnęła usta. – Przygarnęłam cię pod swój dach. Pomogłam ci się pozbierać po zdradzie. Nie rozumiem tylko dlaczego czekasz. Marek prędzej czy później złoży pozew rozwodowy i bez konsultacji z tobą  zażąda testów DNA ,gdy dowie się o Mikołajku.

Argumentacja Baśki nie przekonała upartej i zagubionej Uli. Opadły jej ręce , skuliła się na kanapie przytulając głowę do oparcia. Tęsknota w jej sercu pogłębiała się. Chodziła rozkojarzona i dostała białej gorączki na myśl o ich definitywnym rozstaniu. Dopóty, dopóki nie wylądowali w sądzie karmiła się fałszywą nadzieją.

- Baśka on mi go odbierze- powiedziała półszeptem.- Marzyliśmy o dziecku bardzo długo. Podaliśmy się i chcieliśmy odpuścić ,a tu niespodzianka. Szkoda tylko ,że Marek zrujnował nasze małżeństwo.

- Karteczka z numerem telefonu nie świadczy o zdradzie- rzekła uspokajająco ruda przyjaciółka.

- Karteczka może nie ,ale czarne stringi w kieszeni marynarki owszem- błękitne oczy zaszły łzami. – Tłumaczył się jak idiota. Zrucał winę na alkohol i ,że nie ma pojęcia o tych pieprzonych majtkach.

- A czytałaś artykuł o aresztowaniu Sebastiana Olszańskiego?- zapytała zwracając tym uwagę Uli.

- Nie, nie czytałam. Sebastian został aresztowany? Za co?

-  Marek oskarżył  go podaniu mu narkotyku. Odbył się proces i przymknęli blondyna. Ponoć działał w zmowie z pewną kobietą. To oszustka matrymonialna trzykrotnie rozwiedziona. Trzeci mąż zostawił ją bez grosza przy duszy ,chcąc się odegrać  szukała kolejnego łatwego źródła dochodu chcąc uwieść faceta jaśniej mówiąc twojego męża i pragnąc wrobić go w ojcostwo- Ula słuchała uważnie przetrawiając te niuanse.

- To nonsens. Kobieta polująca na zasobny portfel i mój mąż jako ofiara? – pokręciła z niedowierzaniem głową.- Baśka skąd masz te dane? Chyba nie od niej?

- Nie, oczywiście ,że nie od niej- zaprzeczyła.- Brat reprezentował ją w sądzie. Znam szczegóły o których może i nie powinnam mówić ,ale nie mogę patrzeć jak zadręczasz się , tęsknisz za nim i płaczesz w poduszkę. Schowaj dumę do kieszeni. Sama nie jesteś bez winy. Tydzień temu byłaś na randce – wypomniała jej rudowłosa. – Z Davidem.

- Marek mnie zawiódł, zdradził i skrzywdził. Nie zmieni tu nic rozmowa. Rozwód jest najlepszym rozwiązaniem- kobieta nie dała się zwieść spokojnemu i opanowanemu głosowi przyjaciółki znała ją za dobrze. Grać mogła przed obcymi, rodziną ,ale nie nią. Barbara nienawidziła maskarad, kłamstw i zatajania faktów. Ceniła prawdę . Pod tym względem była bardzo podobna do Uli i Marka ,który dzięki żonie zrozumiał ,iż niewinne kłamstwo może zepsuć wszystko.

Kobieta podenerwowana biernością Uli i jej dziwną upartością zdjęła z półki wielki album w brązowej skórzanej oprawie. Otworzyła przysuwając się do Dobrzańskiej i wskazała na dwójkę ludzi. Marek obejmował Ulę patrząc jej oczy z czułością i miłością. Wyjęła jedno pokazując Uli.

Ciemnowłosa odwróciła je i przeczytała podpis.

- Wyspy Kanaryjskie  5 lipca . Podróż poślubna.

Pamiętała ich rejs statkiem i cudowne chwile spędzone z świeżo poślubionym mężem na promie. Cudowny dźwięk fal, wiatr we włosach, czułe pocałunki i pyszne jedzenie. Oboje wypełniali czas na rozmowach ,podziwianiu pięknych widoków oraz miłosnych igraszkach.

Słoneczna pogoda sprzyjała nowożeńcom. Ula zapatrzyła się na turkusowo-niebieskie fale uderzające o kadłub. Brunet oplótł jej talię wtulając nos w pachnące morską bryzą włosy. Zapatrzył się na linie horyzontu. Przy ukochanej odpływały wszelkie smutki, czuł z nią niezwykła więź , jej ciepło. Ujął go jej charakter. Chęć niesienia pomocy innym i cieszył się ,że dała mu szansę ,wybaczyła epitety rzucane pod jej adresem. Przechodzili różne etapy znajomości. Od niechęci, wrogości, współpracy, przyjaźni, namiętności do bezgranicznej miłości poprzez znowu cofnięcia się do etapu pierwszego. Zamknął oczy chłonąc atmosferę. Odwróciła głowę i przylgnęła do jego warg. Całowali się bez opamiętania. Spojrzał na nią zamglonym wzrokiem mając ochotę wziąć  ją na środku pokładu. Zerknęła na wypukłość w jego jasnych spodniach i zauważył rumieńce na jej twarzy. Otworzył przed nią nowe bramy rozkoszy.

                        ****

Męczyła się z zapięciem białego koronkowego biustonosza siedząc na jasnej pościeli. Marek opuszkami palców przejechał wzdłuż jej kręgosłupa zauważając, że ta niewinna pieszczota wywołuje u niej przyjemne dreszcze. Przybliżył się odgarniając jej włosy z karku ,całując ramię jednocześnie wsuwając dłoń pod miseczkę stanika i zdejmując go. Gwałtownie odwróciła się wpijając zachłannie w jego wargi, wsuwając dłoń za gumkę bokserek. Jęknął zaskoczony i chwycił ją za pośladki dając jej znak ,że nie chce dłużej czekać. Majtki podzieliły los górnej części garderoby. Mężczyzna leniwymi pocałunkami i dotykiem dłoni rozpalał jej zmysły. Traciła kontakt z rzeczywistością. Dla niej seks z nim był mistycznym przeżyciem. Rozbierał ją pomału ze wstydu , z nieśmiałości otwierał na miłość ,uczył intymności i czułości. Mimo ,że był u kresu wytrzymałości prowadził dalej grę wstępną pieszcząc jej alabastrową skórę.

- Jesteś idealna- wymruczał.- Moją kobietę ze snów, kocham cię – wyszeptał stopniowo zanurzając się w jej ciele. Nic nie było w stanie ostudzić ich gorących ciał połączonych w miłosnym tańcu.

- Ulka ! Zasnęłaś ?- wykrzyknęła Baśka machając jej ręką przed oczami.

- Co? Nie. Wspominałam noc poślubną- przyznała z lekkim skrępowaniem Ula.

Sięgnęła po  inne fotografię.  Z wakacji, przyjęcia urodzinowego ,  Zakopanego , z Francji gdzie spędzili romantyczny weekend we dwoje, wesela kuzynki i robionych tak bez okazji. Wyciągnęła zdjęcia ze ślubu. Najpiękniejszego dnia w jej życiu. Odczuwała smutek na myśl ,że tak potoczyły się ich losy. W jednej dłoni trzymała fotkę Marka ,a w drugiej synka tuż po urodzeniu. Uśmiechnęła się smutno.

- Połóż się. Sen dobrze ci zrobi- poleciła z troską kobieta zbierając porozrzucane przez Jasia i Kasię ,zabawki.

                                  ****

 Leżąc w łóżku usiłował przywołać obrazy z nocy ,lecz bezskutecznie. Sebastian jego najlepszy przyjaciel okazał się zdrajcą, podłym skurwysynem pragnącym unieszczęśliwić jego i Ulę rozdzielając ich. Wymyślił intrygę  wcielając swój plan w życie , a małżeństwo Uli i Marka posypało się jak domek z kart. Ula uciekła od niego. Jego najdroższy skarb. Od jej odejścia załamany nie funkcjonował normalnie bez zażywania środków nasenny i cotygodniowych wizyt u specjalisty. Marek chciał udać się z Ulą na terapię małżeńską. Niestety zaszyła się tak ,że nie potrafił jej odnaleźć. Józef zamykał mu przed nosem drzwi , Ala milczała jak i inni pracujący nadal w firmie .

 Ula zdruzgotana zabrała swoje rzeczy, połykając łzy zdjęła obrączkę i pierścionek rzucając  pod nogi męża. Niebawem byłego. W ciągu tygodnia planowała złożyć pozew rozwodowy. Po namyśle zrezygnowała wciąż myśląc o Marku i jego zdradzie. Zastanawiała się czy będzie ,kiedyś w stanie mu wybaczyć. Potrafiła trwać tylko będąc z nim. Bez niego świat skąpany był w mroku ,a bezsenność nadzwyczaj wyraźnie dawała się jej we znaki.  

Przekonywał ją do zmiany decyzji, błagał , klęczał na firmowym korytarzu robiąc z siebie idiotę. Nie zmiękła. Przybrała surowy wyraz.

- ,, Przyrzekałeś mi miłość ,wierność i uczciwość małżeńską przed ołtarzem’’- rzuciła mu prosto w twarz.- Wytrzymałeś prawie trzy lata. O ile nie zdradzałeś mnie po kryjomu. Za tydzień obchodzilibyśmy trzecią rocznicę ślubu i być może szczęście wreszcie by nam popisało i na świecie pojawił się mały człowiek  cząstka mnie i ciebie ,ale ty musiałeś okazać się skończonym draniem zdradzając mnie z tą… mam być z ciebie dumna? Wybaczyć ci ,przejść z tym do codzienności ? Nie, ja tak nie potrafię-  Do jej oczu napłynęły łzy.

- Ula ja nic nie pamiętam z tej nocy. Przysięgam ,że nigdy bym cię nie zdradził, ktoś mi dosypał czegoś do alkoholu.

- Nie kłam- przerwała ostro.- Jak śmiesz tak kłamać. Nie masz odwagi przyznać się do zdrady?

Unikał spojrzenia jej w oczy zatrzymując na posadzce. Jej serce krwawiło. Każde słowo przepełniał niesamowity smutek. Zniszczył ich wspólną przyszłość.

– Wybacz nie jestem w stanie być nadal twoją żoną- zakończyła ze spuszczoną głową wchodząc do windy.

Wparował do środka świdrując ją wzrokiem. Nie odpuszczał. Wziął jej w dłonie w swoje.

- Jesteś moim życiem ,. Ula. Nie umiem bez ciebie istnieć- mówił patrząc w lazurowe przepełnione złością i bólem oczy. - Dzięki tobie żyję. Nie odbieraj mi sensu ,bo tylko ty  nadajesz  go mojemu życiu. Wywróciłaś je do góry nogami. 

- Nie nabierzesz mnie na te czułe słówka- oznajmiła lodowato.- Nie cofniesz zdrady- poprawiła pasek od torebki opuszczając windę. Marek z miną zbitego psa podążył jej śladem. 

Wsiadła do auta zanim zdążył dobiec ,odjechała. Czuła się fatalnie. Po dwóch tygodniach chorowania udała się wreszcie do lekarza. Po usłyszeniu diagnozy spakowała się i wyjechała. Nieustannie lądowała w szpitalu. Przyjaciółka ze studiów z którą odnowiła kontakt przychodziła po pracy zostawiać dzieci pod opieką ojca lub babki. Ula podczas porodu straciła dużo krwi. Potrzebna była transfuzja. Po skończeniu przez Mikołajka  pół roku okazało się ,iż malec ma białaczkę. Na wsparcie  ze strony Dobrzańskiego nie mogła liczyć. Zadzwoniła do niego tuż po porodzie. Odebrał Sebastian. Nie przekazał Markowi wieści o zostaniu ojcem ani prośbie o przyjeździe. Zdradziła Olszańskiemu adres ,bo obiecał przekazać wszystko Markowi. Po  nieudanych próbach skontaktowaniu się z mężem dała sobie po prostu spokój. Marek żył w nieświadomości ,że Ula urodziła Mikołaja ,który odziedziczył po nim nie tylko dołeczki i ciemne włoski ,ale i imię i nazwisko.

 Mężczyzna pomieszkiwał u Dobrzańskiego po tym jak wywalili go za niepłacenie czynszu ,a na nowe nie było go stać ,bo zadłużył się i nachodził go komornik zabierając nawet samochód. Liczył na pomoc dziewczyny. Miała złapać Marka na dziecko i zażądać wysokich alimentów po czym mieli podzielić się kasą po połowie , lecz Marek odkrył prawdę i plan się nie powiódł. Marek wywalił go na zbity pysk i nie litował się nad nim. 

Marek  po  odejściu Uli  załamał się. Nie żył jak dawniej. Zmizerniał , wychudł przypominając niemal zombie z sińcami pod oczami, z dużymi szarymi oczami przepełnionymi dotkliwym bólem, tęsknotą  i żalem. Dni płynęły monotonnie.

Następnego dnia w drodze do pracy zatrzymał się przy galerii. Dostrzegł kobietę przypominającą jego byłą żonę. Zbyt duża odległość sprawiła ,że nie rozpoznał w niej Uli.

Prowadziła spacerówkę. Przystanęła schylając się po pluszową zabawkę. Wydostał się z auta biegnąc w jej kierunku ,lecz ślad po niej zaginął. Myślał ,że to kolejne złudzenie. Od ponad dwóch lat ,w każdej mijanej kobiecie na ulicy widział tą jedną ukochaną twarz. Skronie i czarne włosy przyprószyła lekka siwizna. Spłoszona skręciła w lewo ukrywając się w sklepowej alejce w dziale z sprzętem AGD.  Wystraszyła się ,że może ją rozpoznać. Chłopczyk rozpłakał się ,wzięła go na ręce próbując uciszyć i starając się nie zwracać na siebie niczyjej uwagi.

- Skarbie, nie płacz- szeptała.- Mikołajku, proszę cichutko, mamusia jest przy tobie- mocno tuliła chłopczyka. Mały uspokoił się kurczowo trzymając mamę za płaszcz.

Marek wypytał dokładnie o kobietę z dzieckiem ,a po nie odnalezieniu uznał ją za nieznajomą i zrezygnował z dalszych poszukiwań. Nie zdołał odkryć ,że jego żona ma synka.

Zaopatrując się w składniki do przygotowania zapiekanki ze szparagami i makaronem. Wyłożył zakupy , ubrał biały fartuch w niebieskie paski i zabrał się za przygotowanie dla siebie posiłku. Trzymał się przepisu ,bo w dziedzinie kulinarnej poruszał się po omacku. Był amatorem nie kucharzem. W kuchni w miarę sobie radził. Gdy został sam nie chciał stołować się na mieście. Ula przyzwyczaiła go do domowego jedzenia. Tęsknił za jej obiadami.  Za pachnącym domem pełnym kwiatów, czystym i słodkimi pocałunkami. Bez niej miał pojęcia nawet ,gdzie ,co jest. W mig odgadywała jego myśli i mimo sporów na początku  myśl o rozstaniu przerażała obojga ,a gdy to nastąpiło funkcjonowali jak w transie. Jedno nie umiało zapomnieć o drugim. Wymazać wspólnych lat. Marek nie porzucił marzeń o potomku. Wierzył ,że będzie dane mu doświadczyć ojcostwa a Uli macierzyństwa. Nie chciał innej. Pragnął tylko swojej zmysłowej, pięknej Urszuli. Wczoraj od Ani dowiedział się ,że Ula wróciła i go szukała. Na szczęście zostawiła numer. Dzwonił ,ale się nie dodzwonił.

                                                    ➕➕➕

,,Zapłakane twoje oczy ,słodko-gorzkie łzy. Kiedy płaczesz serce pęka mi… Zapłakane myśli moje .Jak ci pomóc mam? Przytul się nie jesteś synku ,sam. Nie jesteś…''*

- Mama!- wyrywał się Mikołajek z rąk kobiety. Postawiła go na podłodze ,rozglądając się po mieszkaniu , które należało ,kiedyś do niej i do Marka. Nikt jej nie otworzył więc weszła bez zaproszenia. Chłopczyk chwiejąc się zmierzył w wybranym przed siebie kierunku. Straciła go na moment z oczu. Zaniepokojona sprawdziła salon i pomieszczenie obok. Z kuchni dochodziły różne zapachy i dźwięki. 

Mikołajek omal nie uderzył głową w kant stołu ,gdyby nie refleks Marka.

- Skąd się tu wziąłeś?- zapytał osłupiały wpatrując się w twarzyczkę Mikołajka i zastanawiając czyj on jest. Trzymał go mocno nie mogąc uwierzyć ,że trzyma w ramionach  dziecko,które miało jego oczy i dołeczki. Zaniepokoiło go blada skóra chłopczyka i czerwona plama na rączce jakby po ukłuciu. Uśmiechnął się do malca ,który rozpłakał się. Dobrzański przyłożył dłoń do jego czółka . Było gorące. Wpadł w panikę.

- Co mu zrobiłeś- zabrzmiało jak wyrzut.- Mikołajek nie może tak płakać to go męczy- rzekła zła i zabrała dziecko całując i tuląc.

- Nie wiedziałem. Ula czyje jest to dziecko?

Ponownie stawiając dziecko na podłodze wyjęła z torebki zdjęcie.

- Tak wyglądał po urodzeniu. Choroba wyniszcza jego układ odpornościowy. Nawet przeziębienie może być bardzo groźne. Mikołaj choruje od szóstego miesiąca na białaczkę limfatyczną. Przyszłam z tobą porozmawiać. Wiem ,że nie będziemy razem ,ale tu nie chodzi o nas a o chore dziecko.

- O Boże. Dlaczego nie powiadomiłaś mnie wcześniej o jego narodzinach i stanie zdrowia? Wiesz jak pragnąłem zostać ojcem. Mimo wszystko cieszę się ,że w końcu przyszłaś- uśmiechnął się smutno.

-  Próbowałam ,ale... Przyszłam porozmawiać o rozwodzie i odwiedzinach oczywiście jeżeli w ogóle interesuje cię twój syn.- postawiła sprawę jasno.- Nie mogłam przyjechać wcześniej ,bo Mikołajek często jest w szpitalu. Marek proszę pomóż nam- wyszeptała szlochając.- Mały umiera ,a ja nie umiem nic zrobić.

Dobrzański objął ją ramionami i zapewnił ,że wszystko będzie dobrze. 

- Nie dotykaj mnie- ostrzegła zachowując dystans. - Dzwoniłam do Sebastiana ...- zaczęła.

- Ciii...- uciszył ją próbując się do niej zbliżyć ,ale cofnęła się.- Najważniejszy jest teraz nasz syn. 

-Wiem ,że byłaś u mnie wczoraj w firmie. Ula ja nie chcę rozwodu- powiedział stanowczo.

- Marek , pali się!

*- Frag. piosenki ,, zapłakane oczy'' - Blue Art.