,,Gorzka prawda'' Miniaturka 1/2( Singielka)

,, Gorzka prawda’’

Miniaturka 1/

( Singielka)

Dźwięk kosiarki za oknem i  zapach świeżo skoszonej wyrwał ją ze snu. Przejechała ręką po długich jasno- brązowych włosach  w krótkiej koszuli i majtkach podchodząc do otwartego okna. Zamknęła je czując chłód na skórze. Na szafce nie znalazła żadnej wiadomości. Pościel po drugiej stronie była w nienaruszonym stanie. Zatrzymała wzrok na obrazie otrzymanym od kolegi. Stał koło łóżka zapakowany w folię. Strasznie żałowała ,iż kiedyś przystała na taką propozycję. Czuła do siebie wstręt. Teraz nikomu nie pokazała się w negliżu. No poza mężczyzną z którym dzieliłaby życie ,lecz obecnie z nikim się nie spotykała.

 Akt przestawiał ją z ręką na piersiach półleżącą na czerwonej kanapie z odchyloną lekko głową i zamyślonym wyrazem twarzy. Obraz na ścianie był drugim podejściem. Pierwszy jej się nie spodobał. Uznała go za zbyt wulgarny. Pozując nie umiała się rozluźnić. Jej mięśnie były strasznie spięte ,a artysta bez przerwy zwracał jej uwagę. Obrazy miały znajdować się wyłącznie w jej mieszkaniu. Nie zamierzała zostać  rozbieraną artystką , aktorką erotyczną. Granicą między erotyką  a pornografią często się bardzo zaciera.

Kolega ze studiów ASP narzucał się jej proponując  nieustannie pozowanie do aktów , później zapraszał na kawę , wino, do kina. Odmawiała ,bo związana była z kimś innym. Narzeczony poświęcał się w większości pracy  ratując  ludziom życie . Brał nocne dyżury odsypiając w dzień. W nocy siedziała długo w sypialni wpatrując w ich zdjęcie w złotej ramce na komodzie. Rano sama parzyła sobie kawę i robiła śniadanie. Wyczerpany wracał ,zgarniał z talerza grzankę ,kanapkę i nalewając ciemny płyn z ekspresu do kubka połykał w biegu jedzenie i padł na łóżko wypruty z sił. Bez przywitania, żadnego ,, dzień dobry ,kochanie, czy jak się spało?. Komunikowali się ze sobą za pomocą smsów i krótkich rozmów telefonicznych. Z życia seksualnego nie czerpała żadnej satysfakcji.  

Umysł dziewczyny wypełniony był wątpliwościami  dotyczącymi przyszłości z mężczyzną z którym była obecnie związana.  Nie łączyła ich więź emocjonalna ani fizyczna.  Seks był dla Roberta formą rozładowania napięcia za to ona nie czuła się komfortowo idąc z nim do łóżka. Po ,każdym  zbliżeniu szła do łazienki zmywając z siebie jego zapach, a czasami stała tak długo pod prysznicem ,zakręcając wodę ,aż do pojawienia się gęsiej skórki na ciele.

Żar namiętności wypalił się w czasie trwania jej studiów , z każdym rokiem oddali się od siebie coraz bardziej żyjąc niby wspólnie ,lecz osobno. Nie liczył się z jej potrzebami. Najważniejszy był zawsze on. Starała się go zrozumieć. Praca lekarza jest strasznie męcząca , absorbująca i wymaga sporej odporności psychicznej. Nieraz trzeba patrzeć na cierpienie pacjentów, ich bliskich zwłaszcza przekazując im najgorsze wieści.

Dziewczyna wyjęła z szuflady fotografię przestawiającą ją i narzeczonego takich szczęśliwych i zakochanych. Z nostalgią i sentymentem wspominała ich pierwsze randki, nieśmiałe pocałunki i ich pierwsze zbliżenie. Na urodziny zabrał ją na małą wycieczkę nad wodę. Niestety nie przemyślał wszystkiego. Dziewczyna umierała ze strachu ,gdy poszedł do lasu i nie wracał. Ogrzewała skostniałe dłonie przy ognisku rozglądając się z trwogą i sercem walącym jak młot. Zza drzew wyszedł wtedy zwalisty mężczyzna . Przeraziła się nie na żarty.

- Niech panienka nie krzyczy- odezwał się grubym głosem. – Jestem leśniczym. Miron Jankiewicz- przestawił się.

- Nata… Natalia Nowacka- zaszczękała zębami nie podnosząc się z konara na którym siedziała ogrzewając dłonie. – Przyjechałam tu z chłopakiem- wytłumaczyła szybko.- Poszedł gdzieś w stronę lasu i… nie wiem.

- Nie boi się pani dzikich zwierząt? Gwałcicieli? – twarz oświetlał mu słaby płomień z ogniska. Miał gęstą czarną brodę i kapelusz z zadartym czubkiem. W pobliżu  pohukiwała sowa ,a w wodzie ukryte w trzcinie rechotały głośno żaby. Drżała z zimna.

- Kochanie, znalazłem trochę gałęzi- oznajmił Robert zjawiając się z chrustem. – Kto to?- spytał szeptem mając na myśli mężczyznę siedzącego teraz po drugiej stronie ognia w kamizelce i kapeluszu.

Dzwoniący telefon przywrócił Natalię do teraźniejszości. Odebrała słysząc zaspany  aczkolwiek szczęśliwy głos starszej siostry. Elka czuła się spełnioną kobietą mając u boku męża Tomasza i małego synka.
  Nie istniał już Sułkowski. Mieszkała sama z dala od nadopiekuńczej matki czując się cholernie samotna.

- Czy ja dobrze usłyszałam?- mówiła z oburzeniem Nowacka.

- W redakcji jest dziś tylko Maks, Mikołaj, Monika, Malena i Małgośka oraz Patryk. Chyba ,że gdzieś kręci się jeszcze Krzysiek ,bo nie widziałam ani Andrzeja- wymieniała kontynuując rozmowę. 

- Mam wstąpić do redakcji ,, co tam’’ i zrobić zdjęcia do wywiadu przeprowadzanego przez Mikołaja  czy Maksa Woleckiego  czy jakiegoś tam ? Nie mogę sobie przypomnieć ,a Mikołaj jaki? Soliński? Suniecki? Kojarzy mi się ,że jakoś na ,,S''.

- Suszyński - poprawiła błyskawicznie siostrę , Ela. – Mówiłam ci o nim. Maks tak jak Mikołaj należy do przeszłości. A Maks Wojnowski nie Wolecki - dodała na koniec.

- To z Maksem też byłaś?

- Maks to beznadziejny kobieciarz i żałosny przypadek z jego związki nie trwają dłużej niż miesiąc ze mną był w związku dwa miesiące jego rekord. A Mikołaj jest zajęty ,a ja kocham Tomka. Natalia powiedz czemu zrezygnowałaś z pracy w redakcji? Pracowaliście przecież razem.

,, Mikołaj ? kto to jest Mikołaj? ‘’

- Nie mam pamięci do nazwisk ,a minęło sporo czasu- tłumaczyła. - Ela… nie rozmawiajmy o tym- ucięła ,a głos się jej załamał.- Nie chcę mówić o czymś ,co wydarzyło się prawie trzy lata temu , ok.?

- Natka, co się stało? Mam przyjechać?- zaniepokoiła się poważnie Górska. – Bardzo cię przepraszam ,ale Tomek musiał pojechać do mamy i brata. Nie mógł zlekceważyć prośby chorej matki. Nati  naprawdę ,gdybym miała inne wyjście nie dzwoniłabym do ciebie ,ale i tak planowałaś wrócić do redakcji. Ponoć szukasz pracy.

- Ela – wykrztusiła Nowacka.- Poszłabyś tam ze mną?- spytała z obawą.- Albo mogłabym iść sama bez… tego człowieka?- zapytała drżącym głosem.

- Mikołaj cię skrzywdził?

,, Nie pamiętam jego imienia ,ale ...’’

Dziewczyna zaczerpnęła gwałtownie tchu czując kwaśny smak w ustach. Pognała do łazienki opłukując usta. Mdłości ustały. W lustrze odbijał się obraz śmiertelnie bladej młodej kobiety. Łzy rozmazywały staranny makijaż. Usiadła na podłodze chcąc wyrzucić z pamięci wydarzenie sprzed trzech lat.  Myślała ,że uporała się z przeszłością. Przecież uprawiała seks z narzeczonym ,lecz z tyłu głowy wciąż widziała innego mężczyznę ,który obszedł się z nią brutalnie. Niespodziewana się tego po nim. Zaufała mu ,a w zamian została pozbawiona godności, splamiona. Uważała się za trędowatą , unikała jakiekolwiek kontaktu z ludźmi. Rodzina wypytywała ,ale milczała wybuchając zazwyczaj płaczem. Traumatyczne przeżycie ciągnęło się za nią nieustannie. Robert zapisał ją na terapię, poszła na studia powoli odzyskując równowagę ,a dziś zadzwoniła siostra z informacją ,iż ma stanąć twarzą w twarz z osobą odpowiedzialną za całe nieszczęście. Nie wyobrażała sobie spojrzeć tej osobie prosto w oczy. Wybaczenia ani usprawiedliwienia znaleźć dla niego nie potrafiła. Nie zgłosiła sprawy na policję obawiając się ,że policjanci uznając ,że wszystko zmyśliła i nie doszło do aktu przemocy seksualnej , chciała zgłosić gwałt ,ale wycofała się.

- Natalia! Nati!- nawoływała Elka rzucając torbę z kluczami na kuchenną wyspę. Przyjechała do niej najszybciej jak się dało. Zajrzała do sypialni. Blondynka w zielonym żakiecie udała się do łazienki zastając skuloną ,roztrzęsioną siostrę na podłodze. Przytuliła ją z całej siły uspokajająco kołysząc się w tył i przód.

- Boże , co ci jest?  Jesteś chora? Ktoś cię skrzywdził?- zadawała pytania usiłując wyciągnąć coś z rozbitej szatynki. Ta milczała wciąż szlochając.- Ja ci Ela zazdroszczę. Masz Tomka ,który cię kocha. Pracę , wsparcie rodziny, urocze mieszkanie , słodkiego czteroletniego synka. A ja?- ponownie zaszkliły się jej oczy.  Popatrzyła na siostrę wyswobadzając się z mocnego uścisku.

-  Skończyłaś studia , jesteś ładna , ambitna, inteligentna  i znajdziesz miłość swojego życia, a niedługo wrócisz do redakcji…

- Nie wrócę tam- przerwała jej buntowniczo i wstała z podłogi ocierając niezaschnięte jeszcze łzy. – Robert miał ciągle dyżury , nie rozmawialiśmy , nie spędzaliśmy ze sobą czasu. Ratowanie ludzi stało się jego życiowym celem i priorytetem, ja byłam na ostatnim miejscu. Dodatkiem.  Nad morze nie pojechaliśmy ,bo praca , o górach mogę zapomnieć , Węgry , Hiszpania, Kolumbia czy inne państwo ? Zapomnieć ,bo Robert nie zrezygnował z dyżurów.  Rozstaliśmy się. Tak jest lepiej. Mój powrót do redakcji jest pod znakiem zapytania. Wrócę pod warunkiem ,że dziennikarz o imieniu na ,,M’’ złoży wypowiedzenie i wyjedzie daleko  najlepiej na Alaskę albo jeszcze lepiej zdechnie- wycedziła przez zaciśnięte zęby.

- Natalia- Elka osłupiała.- Dlaczego życzysz mu śmierci?  Co się z tobą , Natka dzieje?

- Ten człowiek to padlina, zwierzę w ludzkim ciele- ciągnęła dalej.- Nienawidzę go, brzydzę się jego widokiem, wysłałbym go na szubienicę lub na karę śmierci – dodała z święcącymi wrogo tęczówkami.- Zostałam zgwałcona.

Elka cofnęła się oszołomiona przetrawiając tą informację. ,, Zostałam zgwałcona, zostałam zgwałcona , zostałam…’’ huczało jej w głowie. Spojrzała na bladą i trzęsącą się siostrę ubraną w krótkie szorty i jasny szlafrok.

- Przez Maksa czy jednak Mikołaja?- wydukała Górska.- Jesteś pewna ,że to któryś  z nich?

- Jednego z nich.  Przez niego cierpię. Ten człowiek mnie …zniszczył mi życie. Nie umiem zapomnieć… kochając się z Robertem nie czuję się komfortowo… nie umiem osiągnąć spełnienia- zwierzała się z najintymniejszych sekretów.- W nocy prześladuję mnie obraz tej nocy w mieszkaniu… wstydziłam się mówić o tym… nikt nie uwierzyłby…

- Trudno w to uwierzyć , Natalia. Pracuję z nim szmat czasu , byliśmy parą ,co pozwoliło poznać go bliżej i nigdy nie podejrzewałabym go o gwałt. W przeszłości ,gdy zaczęliśmy się spotykać naciskał trochę na seks ,ale nie zmuszał mnie do niczego. Nati tak mi przykro. Przepraszam .

- Za co przepraszasz?- zdumiała się Natalia podchodząc do blondynki. – To on ponosi winę nie ty. Nie zrobiłaś nic złego. Nie mówiłam ci ,bo uważałam ,że to moja wina. Sprowokowałam go, rozbudziłam nadzieję …W końcu do jego mieszkania poszłam bez przymusu ,ale nie sądziłam ,że…- zadrżały jej usta.

Zakryła usta ręką powstrzymując szlochanie. Wspomnienie tej nocy stało się dla niej jak żywe.

- Nie zostawię cię samej. Pójdziemy na policję i złożymy zeznania. On musi ponieść odpowiedzialność karną za swe czyny.  Tomasz poprze nasze zdanie zobaczysz.

                             ****

Natalię dopadło potworne choróbsko i była potwornie przybita. Z gorączką poczłapała do łazienki i rozpłakała się. Znajdowała się w strasznej rozsypce. Elka nigdy dotąd nie widziała siostry w takim złym stanie.

Trzydzieści minut później  Elka wraz z Mikołajem udali się do mieszkania dziewczyny. Blondynka przeszukała pomieszczenia nawołując słysząc jedynie głuchą ciszę. Suszyński rozejrzał się zaciekawiony wnętrzem zmierzając w stronę łazienki. Ela podążyła za nim. Zatrzymał ją. Górska nie przyznała się dziennikarzowi ,iż on był pierwszym podejrzanym ,który zniszczył życie jej siostrze.

- Przysięgam ,że prawda jest inna i ja nie mógłbym po prostu tak skrzywdzić twojej siostry- zapewnił patrząc jej w oczy.

- Wierzę ci , Mikołaj. Skoro nie ty to Maks. A myślałam ,że go dobrze znam.

- Nie tak dobrze jak mnie- zażartował.

- Mikołaj bądź poważny. Natalia jest w totalnej rozsypce.

- Ja spróbuję  z nią pogadać ,a ty zrób jej ciepłej herbaty.

- Nati nie otworzy się przez tobą…- umilkła patrząc na Mikołaja usiłując go zniechęcić.- Myśli ,że jesteś taki sam jak ten ,co ją skrzywdził… Znaczy nie wiem czy ona myśli ,że to ty ,bo nie pamięta imienia. Miała wypadek i po nim wszystko się jej miesza. Wjechała w betonowy słup tuż po tym jak on ją …

- O Boże…

-  Znaliście się, ale ona tego nie pamięta.  Nie wiem czy zapomniała  w jaki  sposób traktujesz kobiety ,ranisz je, oszukujesz i porzucasz. To czas przeszły ,ale  nie mam pojęcia czy moja siostra o tym  wie. 

- To jej powiedz. Nie rób ze mnie potwora.

- Mikołaj o co ci chodzi!- zdenerwowała się. –  Nie robię z ciebie potwora. Mówię jak jest.

-  Ty też mi pomogłaś pamiętasz? Niejednokrotnie. Postawiłaś do pionu ,gdy za bardzo mi odwalało. Po rozstaniu z Sylwią wiele zrozumiałem. Twoje felietony również dały mi wiele do myślenia.

- Ale Mikołaj to delikatna sprawa- zaprotestowała dziennikarka.

- Nie martw się. Nie palnę głupoty będę starał się być taktowny- odrzekł cicho.

 Zauważył uchylone drzwi ,wszedł zastając zapłakaną dziewczynę na podłodze . Trzęsły się jej ramiona, podkuliła nogi podciągając jej po siebie z lękiem unosząc wzrok na mężczyznę.

- Spoko, nie dotknę cię- uniósł wysoko ręce po czym przykucnął bacznie lustrując ją spojrzeniem. – Co się stało?

- Nic, Elka nie przyjechała?

- Przyjechała- potwierdził.-  Poszła zaparzyć ci herbaty. Popsuł się jej samochód więc ją podwiozłem.  Czemu się mażesz?- ukucnął naprzeciwko niej.-  Pamiętasz mnie?
- Chyba. Nie jestem pewna.Ty pobiłeś tego gościa ,który…

- Maksa pobiłem ,bo przespał się z moją dziewczyną.

- To  twój przyjaciel?

- Mój przyjaciel? – zdziwił się mężczyzna nie spuszczając wzroku z zapłakanej dziewczyny.-  Który?

- Masz ich ,aż tak wielu?- odpowiedziała pytaniem. – Maks – wyjaśniła na ułamek sekundy podchwytując jego zdumione spojrzenie.
- Nigdy nie przyjaźniłem się z Maksem. Nie lubię typa. To on prawda?
- Co on?
- No wiesz...zmusił cię...
- Tak...on ..on… mnie zgwałcił- wykrztusiła rozplątując się.

Elka weszła i przytuliła siostrę. Dziennikarz powoli się wycofał i czekał na Elkę w kuchni. Chciał dać im trochę prywatności. Sam nie bardzo wiedział jak się zachować po usłyszeniu o krzywdzie jaką  wyrządził jej facet ,którego znał. Rozczarowało i nieco zszokowały podejrzenia Eli ,że on za tym stoi.Zrobiło mu się żal tej dziewczyny. ,,dziwne uczucie'' pomyślał ,bo nikt nikim szczególnie się nie przejmował oprócz Eli i Tomasza ,bo po ślubie Górski nie widział w nim wroga i ich relacje znacznie się zmieniły. Tomek złagodniał po narodzinach syna. mały był jego oczkiem w głowie ,a od niedawna starali się o rodzeństwo dla niego.
 Lubił też Monikę ,która po urlopie macierzyńskim wróciła na pół etatu do pracy zostawiają Zosię pod opieką matki Andrzeja. Sam skupił się na pracy będąc zastępcą redaktora naczelnego. Tylko nie mógł znieść przemijającego czasu i samotności po rozstaniu z Sylwią nie angażował się już w nowe związki. Znudziło mu się życie podrywacza. Pomyślał nawet ,że się starzeje ,a później ,gdy przestały interesować go kobiety i w ogóle obchodziło go jedynie pisanie artykułów na różne tematy i podróże postanowił udać się do specjalisty i tak zaczął chodzić na zajęcia z coachem ,bo wizyta u psychologa nie pomogła. Na warsztatach jednak nie spotkał bratniej duszy i wciąż był sam ,aż tu pojawiła się Natalia i po namyśle uznał ,że ona ma tak samo dość życia i monotonii jak on i doskonale rozumie czym jest samotność.

Koniec części pierwszej.  
Ps. Do opowiadań o Brzyduli również wrócę jak znajdę tylko wolną chwilę i przepraszam za brak aktywności na Waszych blogach. Pozdrawiam ciepło.