,,Jedno życzenie'' 5/ (Singielka)

,,Zapomnij o mnie szybko
Zanim spali nas ta bliskość
Która przyszła nie wiadomo skąd

Zapomnij o mnie łatwo
Zanim nasze słońca zgasną
Nim ostatni raz nadejdzie świt''

 Frag.  ,,Nic przed Tobą'' Iza Królak,Robert Sosik.

Seria o bohaterce poszukującej pokrewnej duszy traciło stopniowo odbiorców ze względu na wykreowaną główną postać ,której wcale czytelniczki felietonów nie chciały kibicować. Z samotnej kobiety marzącej o miłości przeobraziła się w feministkę, konserwatystkę i cyniczną osobę ,pozbawioną szacunku do ludzi i irytującą na ,każdym kroku. Zaliczała porażkę za porażką ,a poprzez wybredność wciąż pozostawała singielką. Elka utknęła i nie umiała ruszyć z miejsca. Dopadł ją kryzys ,a życie osobiste się waliło. Górski unikał jej towarzystwa szwendając się gdzieś po Warszawie z aparatem ,a Natalia zasłaniała się wykładami, zajęciami z aerobiku( w rzeczywistości na niego nie chodziła) i czasem spędzonym na nauce. Elka przekraczając próg rodzinnego domu nie zastała siostry. Od matki usłyszała ,że jest w pracy w ,,antypodach’’  ,a później idzie na uczelnie. Dotąd wylewna Sława słowem nie pisnęła ,iż Natalia zamieszkała u Mikołaja i najwyraźniej wiąże plany przyszłościowe z dziennikarzem. Matka nie próbowała odwieść pod żadnym pozorem młodszej córki od sprawowania opieki nad Mikołajem w pomocy odzyskania pełnej sprawności. Życzyła mu dobrze i wpadła nawet z odwiedzinami przynosząc tarte dyniową i zrazy do podgrzania. Przy okazji poznała Ewę. Wymieniły się spostrzeżeniami, porozmawiały o dzieciach i tu Sława narzekała na starsza córkę Elżbietę. Nie zabrakło wspominki o jej nieudanym małżeństwie ze Staszkiem.

Dziewczyna rozpakowała zawinięte w papier ciasto i włożyła do lodówki zostawiając na później. Najpierw sprawdziła czy są ziemniaki i zabrała się za ich obieranie. Cudem udało się jej nie skaleczyć ponieważ praca w kuchni nie była dla niej codziennością. Myjąc ręce zastanawiała się o czym tak zawzięcie dyskutuje jej matka z Suszyńską. Natalia zajrzała do pokoju Mikołaja. Siedział z laptopem na kolanach oparty o poduszkę. Nie usłyszał kroków zajęty oglądaniem czegoś w Internecie. Zbliżywszy się spojrzała mu przez ramię. Spiął się i zamknął pospiesznie stronę. Uśmiechnął się do niej sztucznie. Usiadła na łóżku naprzeciw z niepokojem obserwując jego twarz. Odwrócił głowę nie przerywając ciszy.

- Lekarze popełniają błędy to tak samo ludzie jak ja i ty- odezwała się pierwsza.- Nie rozumiem czemu zadręczasz się stekiem bzdur i nie wierzysz w własne siły.

Mikołaj notorycznie uskarżał się na wszelkiego rodzaju bóle. Głównie dotyczyły one nóg i jednej ręki po zbyt dużym wysiłku włożonym w stanięciu bez pomocy kul nawet z nimi miał trudności w poruszaniu się po mieszkaniu. Nieraz upadł na podłogę ,ale nie poddawał się. Porządnie wystraszył Natalię ,gdy któregoś dnia miał wypadek w łazience.

- Zajrzę na moment do kuchni. Mama przyniosła tarte dyniową i zrazy. Lubisz?- podniósł wzrok. Z oczu biła tak niema rozpacz i bezradność ,aż się wzdrygnęła.

- Chyba tak- opowiedział niczego nie będąc pewny po utracie pamięci. Fragmenty rozmów ,zdarzeń i twarzy nijak nie umiał połączyć w całość. W głowie nieustannie przewijał się obraz kobiety z przeszłości. Wiadomość o jej śmierci przybiła go ,lecz nie przypominał sobie ich razem. Zero wspomnień natomiast Natalia wydawało się mu bliska ,ale kobietą zagadką. Wiedza ,którą o niej posiadał wydawała się mu niewystarczająca.

 Natalia zapominając o obiedzie pobiegła do kuchni. Na szczęście niczego nie spaliła. Podgrzała przyniesione przez matkę zrazy z sosem podgrzewając je.

- Radzisz sobie ,a Mikołaj nie zejdzie na obiad?- zainteresowała się Ewa.- Ciepły posiłek dobrze by mu zrobił tak strasznie zeszczuplał w ostatnim czasie.

- Nie pytałam ,ale coś jest nie w porządku. Zaczynam się bać.

- Co masz na myśli, Natalko?

- Milczy i uparcie szuka czegoś w Internecie. Odmawia jedzenia i nie śpi najlepiej.

- Ty też nie. Wystraszyłaś mnie dzisiaj rano- poruszanie tematu koszmarów sennym nie należało do najlepszych pomysłów.

- To tylko głupi sen- stwierdziła Natalia bagatelizując sprawę i machnęła ręką.- Nic wartego opowiedzenia.

- Na pewno?- nie ustępowała.

- Pielęgniarka już poszła?- zapytała przygryzając dolną wargę. Denerwowała się tą wizytą. Stan Suszyńskiego w ostatnich dniach się znacznie pogorszył. Nie skarżył się ,ale po mimice twarzy umiała rozpoznawać emocję. Nogę złamał w łazience pośliznąwszy się na mokrej podłodze.

,, Nie pozwolę tej małpie go dotykać pod pretekstem badania i rehabilitacji. Guzik mnie obchodzi kim jest. sama dopilnuję, żeby zawozić go na ćwiczenia i tylko ,gdy ja będę w pobliżu’’

Zastała pielęgniarkę wdzięczącą się do Mikołaja. Uśmiechała się głupowato i opowiadała coś ,ale Natalia nie zważała na słowa. Zatrzymała wzrok na twarzy mężczyzny i pociemniały jej oczy widząc jak patrzy na tą kobietę.

- Pani już dziękujemy- odezwała ze złośliwym uśmiechem.- Trafi pani do drzwi czy może pomóc?

- Mikołaj ,widzimy się za tydzień.

- Żadne za tydzień- z kieszeni żakietu wyciągnęła portfel i wręczyła jej pieniądze.- Pani pomoc nie będzie już potrzebna. Dziękuję za wszystko- dodała nieszczerze.

- Mikołaj nie odzyskał pełnej sprawności. Potrzebuję całodobowej opieki.

- Nie potrzebuję- wtrącił.- Nie traktujcie mnie jak kaleki. Owszem utykam  ,ale  chodzę.

- Z czyjąś pomocą albo o kulach- dodała od siebie Ewa.- Miki sam nie dasz sobie rady.

- Ciągle to słyszę- odburknął urażony.- Chcę wrócić do redakcji.

- Mowy nie ma- sprzeciwiła się Natalia.- Mikołaj…

- Nati ja w domu wariuję.

,, Ja wariuje mając cię obok ,a nie mogąc objąć ,pocałować i powiedzieć ,że przyjaźń mi nie wystarcza, bo cię kocham’’.

-Udowodnię wam ,że to się szybko zmieni.

- Raczej nie prędko- dorzuciła Nowacka cicho. Odwróciła głowę ,aby nie ujrzał spływających łez.- Minęło wystarczająco czasu….

- Daj mi go jeszcze trochę- prosił z rozpaczą.- Tylko dzięki tobie uda mi się stanąć znów na nogach i zacząć jeszcze raz. Jesteś wspaniała ,że tak troszczysz się o mnie. Życzę ci ,aby znalazł się ktoś kto będzie potrafił to docenić i zauważy twoją dobroć. Natalia naprawdę nie musisz tak poświęcać.

- Żadne poświęcenie- wyznała zawstydzona.- Lubię pomagać. Zwłaszcza osobom na którym mi zależy.
- Zależy ci na mnie?- jego oczy rozbłysły.
- Tak - nie rozumiem czemu się uśmiechasz.
- Pierwszy raz przyznałaś to głośno.
- Co? Jesteś moim przyjacielem to normalne ,że mi zależy i traktuję cię jak członka rodziny- mówiła bardziej do czegoś znajdującego się za nią niż do Suszyńskiego. Kłamstwa zwykle łatwo jej przychodzące w obecności Mikołaja ledwo przechodziły przez gardło.  

- A czas dla siebie? Żyjesz między redakcją a knajpą i kolejną sesją.

- Mikołaj to część mojego życia- westchnęła zmęczona powracającym tematem.

,,Drugą część mojego życia stanowisz ty’’

- W niczym ci nie pomagam tylko zawadzam prosząc cię o pomoc- spuścił głowę zażenowany.- Jesteś młodą dziewczyną zasługującą na szczęście.

- Ale ja jestem szczęśliwa- odparła nieprzekonująco.
Otulała go kocem podczas zimnych nocy, dbała o zbilansowane posiłki czasami wyręczała ją Ewa lub kiedyś pielęgniarka ,która przychodziła w czasie ,gdy nie była poza domem. Pomagała mu w kąpielach, spełniała wszystkie prośby , nigdy nie odmawiała pomocy. Początkowo również ubierała ,prasowała ubrania i pilnowała ,aby brał leki. W wyjściach na zewnątrz także mu towarzyszyła. Zdeterminowała walczyła jak lwica o jego powrót do zdrowia. Wspominając początki zauważyła ogromne postępy. Nie potrzebował już wózka,najgorszy był epizod z kulami ,bo jednej nie umiał utrzymać przez co tracił równowagę i upadał ,ale ,gdy odzyskał pełną sprawność w nogach pozostała niepełnosprawna ręka. 

Siostra traktowała ją protekcjonalnie. Zmieniła styl na bluzki koszulowe i mocno umalowane usta z krzykliwą biżuterią. Metamorfoza Elki nie spodobała się zarówno rodzinie ,z którą nie chciała utrzymywać żadnych stosunków ,ani Tomaszowi i ludziom z redakcji. Teksty z głównej zdjął ,,Bajtek’’ ,bo nienadawały się do czytania dla czytelników ,a raczej czytelniczek ,bo większy procent stanowiły kobiety czytające jej felietony. Dorota kazała jej wrócić do pisania horoskopów ,a nowy dziennikarz słabo się sprawdzał w pracy. Andrzej zasugerował parokrotnie Dorocie jego zwolnienie. Monika czekała cierpliwie na powrót Mikołaja. Wie dobre o nim słyszała. Dużo od Tomasza i Natalii , bo Ela nie wypowiadała się na jego temat. Zaś z Moniką pokłóciła się o głupstwo i odzywała tylko w pracy poza nią się nie spotykały. Natalia wyciągnęła rudą przed uczelnią chcąc porozmawiać z kimś o siostrze i rodzinnych problemach.  

Zrobiła śniadanie składające się z pachnącej,aromatycznej kawy, jajecznicy z boczkiem,chrupiących grzanek i miseczce borówek,twarożku oraz malin. Nałożyła na widelec jajecznice siedząc na łóżku i podsuwając mężczyźnie talerz. Protestował nie chcąc ,żeby go karmiła ,ale sam nie potrafił utrzymać jeszcze kubka z kawą w chorej ręce. Od napaści dzięki niej przeżył. Gdyby nie ona nie miałby nawet jak zjeść porządny posiłek. 
- Nie protestuj tylko jedz- rozkazała.- Nie gotuję genialnie i nie umiem wyszukanych potraw,ale chyba nie najgorzej. Inni są zadowoleni z mojej kuchni.
- Gotujesz wspaniale.
- Nie zawsze. Nie raz spaliłam coś lub przesoliłam. No jedz- trzymała widelec wystarczająco długo ,aby zacząć tracić cierpliwość. 
Usiadł wygodniej pozwalając jej na karmienie. - Opiekowanie się kimś to twoje powołanie. Byłabyś cudowną matką.
Wypadł jej kubek z kawą z dłoni. Płyn rozlał się na dywan. Zaklęła pod nosem biorąc się za sprzątanie.
- Zaparzę ci nową i proszę nie żartuj tak.
- Nie żartowałem- stwierdził stanowczo.
- Pójdę jednak zaparzyć tą kawę- powiedziała zmieszana.  
,,Nie chciałem wprawić jej w zakłopotanie. Tak słodko wyglądała ,gdy myślała ,że żartuję. Nie wiem skąd przyszło mi do głowy,że taka dziewczyna idealnie nadawałaby się na żonę i matkę''.

                                   ****

- Zaraz ,przyjdzie Tomasz- pomyślała z przestrachem upychając pod narzutę i do szaty ubrania zalegające na łóżku. Siostra wyszła półgodziny temu nie chcąc zostawiać długo Mikołaja samego ,bo matka zaplanowała spędzić czas na mieście z dawno niewidzianą przyjaciółką. Jutro kończył się jej urlop i musiała wrócić do pracy. Mieli parę tematów do obgadania. Nazwałaby to babskimi plotami ,ale wyjątkowo chodziło o coś ważniejszego. Mianowicie zdrowie jej syna i Natalię.

Zmieniła pospiesznie bluzkę i zerknąwszy uprzednio w lustro otworzyła drzwi po drugim dzwonku. Tomasz z niepewnością w oczach wślizgnął się do mieszkania. Musnął jej policzek na powitanie ,zaskoczona stała oszołomiona w miejscu.

- Natalia mówiła ,że chcesz ze mną o czymś porozmawiać- zaczął rozglądając się po kuchni.- Kawa jest tam- wskazała ręką puszkę.

Obsłużył się sam przy okazji zaparzając dwie ,dla siebie i Elki. Rozmowa nie kleiła się. Elka chodziła po pokoju zestresowana i pustką w głowie. Unikała spojrzeń.

- Nie usiądziesz?- zapytał stawiając na stole filiżanki.- Zaraz uznam ,że stało się coś strasznego. Chcesz ,żebym poszedł?

Wyraźnie wyczuwalna była niechęć dziennikarki i niezadowolenie z niezapowiedzianej wizyty. Fotograf czuł się intruzem w domu Kowalik. Uparcie wpatrywała się  punkt na ścianie z obrazami siedząc na łóżku. Napił się kawy milcząc.

- Nie popieram wyborów Natalii. Moja siostra lekkomyślnie podchodzi do życia. Sprawuje opiekę nad kaleką i udaje szczęśliwą kobietą ,a widzę jak ją to przerasta. Jest coraz gorzej. Nic do niej nie dociera. Próbowałam jej wcześniej wybić z głowy…

- Ela- przerwał ostro blondyn.- Twoja siostra lepiej trafić nie mogła i gdybym był na jej miejscu nie rezygnowałbym z niego na rzecz siostry ,która krytykuje, uznaje się za lepszą i gardzi ludźmi po wypadkach ,z różnymi przypadłościami. Tak się składa ,że Mikołaja znam bardzo dobrze i nie uwierzę w głupie ploty na jego temat.

- To się z nim ożeń- rzekła zniesmaczona.- Chociaż w Polsce chyba takiego ślub nikt ci nie udzieli.

- Ślub? Mikołaj to mój dobry znajomy. Nie jestem gejem- skrzywił się.-  Poznaj kogoś ,a potem oceniaj. Po czym stwierdzasz ,że wolę mężczyzn?

- Ta rozmowa do niczego nie prowadzi- stwierdziła krytycznie.- Nie możemy dłużej razem pracować.

- W czym problem ,bo nie rozumiem? Zarzucasz mi coś i nawet tego nie wyjaśniasz- poirytowany upił kilka łyków kawy. Blondynka odpychała sposobem bycia , bezkrytycznością i ciętym językiem.

- Spotkałam Ninę ona zna Suszyńskiego i nie wyraża się o nim najlepiej.

- Mikołaj nie był z żadną Niną. Związany był z Eryką ,która wykluczyła go ze swojego życia ,a po dwóch latach odezwała się ponownie z informacją o chorobie i błaganiem o pomoc. Gdybyś nie skupiła się na odseparowywaniu Natalii od Mikołaja wiedziałabyś więcej i zauważyła jak jest naprawdę. Dokończ kawę i zbieraj się.

- Dokąd?

- Wycieczkę krajoznawczą- oznajmił enigmatycznie.

- Szczegóły. Nie lubię iść czy jechać gdzieś w ciemno- uprzedziła Elka przesiadając się z łóżka na fotel pod oknem. Tomasz skulił się lekko opierając rękę na oparciu krzesła.

- Chciałbym ,abyś kogoś poznała ,a dokładniej jego historię. Uważam ,iż jest warta opowiedzenia. To kumpel z którym byłem parę lat temu w górach. Były himalaista.

- Nie rozumiem- zmarszczyła czoło.- Po jaką cholerę chcesz mnie ciągnąć po kumplach?

- Zrozumiesz po poznaniu tej historii. Zmiana perspektywy się czasem przydaje.

Nie ma w niej krzty współczucia ,empatii? Ma skamieniałe serce czy jak?

Tomaszowi przeszkadzała w Elce arbitralność. Niekiedy działa mu niesamowicie na nerwy rządząc i wtrącając się w życie Natalii. Poznając ja wydawała mu się sympatyczna ,nieco zagubiona żyjąca na uboczu. Obserwował ją dyskretnie utwierdzając się w przekonaniu ,iż ma problemy nie zwierzając się z nich nikomu. Według Elżbiety  Natka miała zostawić w diabły Mikołaja i znaleźć kogoś bez ograniczeń  ,z dobrej rodziny i najlepiej taki ,który zostanie przez wszystkich zaakceptowany. Fotografkę nie interesował facet będący kimś innym niż Suszyńskim. Jemu oddałaby nerkę jeśli zaszłaby taka potrzebę , ostatnia kroplę krwi.

W ostatnim momencie Elka wymigała się z wyjazdu ,a Tomasz nie był w stanie jej przekonać. Ich relacje znacznie się ochłodziły w następnych tygodniach. Ela skupiona na sobie nie zauważała dobroci i uczciwości w oczach Tomasza.

                                ***

Próby zbliżenia się Natalii do Suszyńskiego kończyły się fiaskiem. Nie zgodził się na wspólne wyjście na miasto mimo że jego stan uległ znacznej poprawie i tylko trochę utykał. Pamięć też mu wracała. Traktował ja jak siostrę albo przyjaciółkę nie widział w niej partnerki. Natalia wiele nocy przepłakała z powodu nieszczęśliwej miłości. Elka nie kibicowała jej i Mikołajowi. Nie wtrącała się. W ogóle przestała się do niej odzywać. 

Przełomowa miała okazać się noc w której śniła ponownie ten sam koszmar. Łkała rozpaczliwie nie mogąc się uspokoić.  

- Mikołaj prosiłabym byś nie sam nie wstawał i nie próbował udawać zdrowego- odparła z niewymuszona troską.- Jesteś po operacji musisz odpoczywać.

- Jestem zdrowy- zapewnił.- Nic mi dolega oprócz lekkiego niedowładu w jednej ręce. Ale dobrze. Obiecuję cię nie stresować, będę na siebie uważał- przystał na jej słowa bez sprzeciwu.- Krzyczałaś więc się wystraszyłem i pomyślałem...

- Nic się nie stało- odrzekła spokojnym tonem.- Przyśnił mi się koszmar. Bezsensowny i nierealny. Mój sen nie był tak całkiem przypadkowy. Zaczynam się bać tych snów.

Mikołaj  usiadł na zmiętej pościeli wyciągając do Natalii zdrową rękę dotykając minimalnie jej policzka. Spojrzała szklanym wzrokiem w jego twarz nie łudząc się ,że stanie się dla niego kimś najważniejszym. Tą jedyną. Po cichu na to liczyła. Zazdrość o Erykę wyparowała ,bo kobieta nie żyła i stanowiła element przeszłości. Objął ją leciutko ramieniem. Przytuliła się do  mężczyzny ,a w sercu rozbudziła się nadzieja...

- Opowiesz mi o nich?

- Nie mogę. Odwiedziłam kilka tygodni temu Elkę. Skontaktowałam się  z Tomaszem organizując im spotkanie. Ela mnie zabije dziwię się ,ze do tej pory tego nie zrobiła.. Nie cierpi załatwiania czegoś poza jej plecami.

- Jeszcze wyjdzie jej to na dobre. Tomasz to świetny facet ,a ona ma klapki na oczach chociaż ponoć wzdycha do niego.

Niebieskie oczy stały się wielkie ze zdumienia.

- Mam niesprawną nogę i trochę rękę  nie umysł. Co prawda miałem operację i nie pamiętam kim są niektóre osoby ,ale przypominam sobie Tomasza i tylko nie znam okoliczności poznania, ciebie także pamiętam. Pracowaliśmy razem w redakcji i byliśmy przyjaciółmi. Ty zanim cię poznałem byłaś z Robertem ,a później byłaś sama. Tak przynajmniej zapamiętałem ,a Elżbieta od początku pała do mnie nieuzasadnioną nienawiścią.

W duchu przyznała Mikołajowi rację. Elka go nie znosiła i nie wiedziała skąd ta niechęć i wrogość się biorą. Ta noc sprawiła ,ze oboje się otworzyli przed sobą. Zasnęli wykończeni rano zdumieni nieco śmiali się ,ze tak zmógł ich sen. W dobrych nastrojach udali się na śniadanie.