,,Jedno życzenie''6 ( Singielka)

- Cześć. Znowu nie w humorze?- zagadnął blondyn obracając się w jej stronę na krześle obrotowym.

- Ktoś mi go popsuł- burknęła przekładając stosy dokumentów na drugą stronę biurka.

- Siostra czy Dorota?- pochylił się w jej stronę.- Nastanie w końcu dzień , którym odpuścisz Natalii i porozmawiać z nią jak człowiek z człowiekiem? Bo w tej chwili zachowaniem przypominasz rozkapryszonego dzieciaka.

Wydęła usta obrażona ,gwałtownie obracając się na krześle ,a zatrzeszczało.

- Nie jestem rozkapryszona- odparła wściekła.- Dorota odsunęła mnie od felietonów o ,,Singielce’’ i innych tekstów. Cofnęłam się do początku pisząc idiotyczne horoskopy ,z których znaczna część ludzi kpi nie wierząc w te bzdury.

- Mimo to czytają- zauważył.- Pierwsze co czyta większość to horoskop ,a później interesuje ich treść gazety. Nieraz widziałem siedząc na poczekalni czy kawiarni.

- Moje nie są ,aż tak dobre- spuściła nieco z tonu.- A ty zrobiłeś zdjęcia do artykułu Krzyśka?

- Tak ,ale jeszcze mu nie wysłałem.

Rozdzwoniła się komórka Elki. Tomek przysunął się do swojego miejsca pracy wybierając odpowiednie zdjęcia. Lekko je poprawiając i przesyłając Kempie. Obecnie był w socjalnym i rozmawiał z Dorotą. Rozmowa nie wyglądała na służbową. Odskoczyli od siebie zauważając w drzwiach Gośkę.

-  Nie przeszkadzajcie sobie przyszłam tylko po widelec- wskazała na pudełko z sałatką.- Nie wiecie czy Patryk jest w redakcji?

- Ja go nie widziałem- odrzekł Krzysztof.- Poszukał go może gdzieś się schował ,chociaż może mieć z tym troszkę problem- zaśmiał się głupowato.

- Bardzo zabawne- prychnęła.- Natalii też nie ma?

- A widzisz ją tutaj?

- Nowacka będzie dziś później- oznajmiła Łapacka.- Poinformowała mnie wczoraj o ważnej sprawie przez ,którą się spóźni i do południa pracuję w ,, Antypodach’’.

- Ach. Zapomniałam całkiem o jej drugiej pracy. Niesamowite tak godzić dwie pracy z nauką na uczelni i opieką nad chłopakiem.

- Suszyński jest jej chłopakiem?- pytanie zawisło w powietrzu bez odpowiedzi. Naczelna spojrzała na Krzyśka. Ten sięgnął po butelkę z sokiem stojącym za nim.

- Na mnie nie patrz.  Słyszałem o ataku w jego mieszkaniu ,ale o łączących  relacjach z tą Nowacką nic nie wiem.

Naczelna ponownie wezwała dzisiejszego przedpołudnia Kowalik do siebie. Krytycznie oceniła tekst wyjątkowo dając jej dziś jakiś temat oprócz  pisania horoskopów.

                ****

Do końca dnia męczyła się z napisaniem felietonu. Patrzyła w kursor ,to na pustą stronę to zaczynała kilka zdań i je natychmiast kasowała. Nie mogła się skoncentrować nad pisaniem. Wszystko ją rozpraszało. Brzęcząca mucha wpadająca przez okno. Szmer rozmów za jej plecami. Stukanie w klawiaturę Maleny i jej wyjątkowo normalna stylizacja. Zwykłe legginsy z kolorową bluzką nie płachty ,narzuty połączone ze spodenkami ,krótkimi sukienkami czy czapkami bądź futrami. Spoglądała na telefon licząc ,że siostra pierwsza wyciągnie rękę na zgodę i zadzwoni. Tymczasem zjawiła się ona właśnie w redakcji.

- Hej- mruknęła do Elki, Natalia.- Zamierz się do mnie nie odzywać do końca świata? Wiem to ja nie chciałam rozmawiać.

- Stop- uniosła rękę w wyniku protestu.- Jeśli zamierz mnie przekonywać…

- Do niczego nie zamierzam cię przekonywać- sprostowała.- Nie chcę ,aby siostra stała po przeciwnej stronie barykady. Jesteśmy rodziną i powinnyśmy trzymać się razem. Wiem ,że całą uwagę poświęcam studiom ,pracy i Mikołajowi ,ale spróbuj postawić się w mojej sytuacji. Nie wymagam od ciebie być go lubiła ,ale chociaż nie traktuj  go jak wroga.

Na twarzy Elki odmalowała się konsternacja.

- Jeżeli nie zmienisz postępowania odtąd nie masz już siostry.

- Natalia co ty mówisz? On nie jest wart byś rezygnowała z rodziny.

- Rodziny? Nazywasz siebie rodziną? Robisz  mi wyrzuty, nie widząc nic poza czubkiem własnego nosa , wtrącasz się i zbyt łatwo przychodzi ci szufladkowanie ludzi ,a mnie dodałaś do szufladki z napisem wyrodna siostra ,a Mikołaja do dupek i największy wróg. On ci źle nie życzy.

- Non stop wałkujesz ten sam temat- odparła ze złością.- Nie ma innych tematów?
- Prosiłam o porozmawianie z babcią ,bo jej wzrok się pogarsza ,a do lekarza iść nie zamierza. Rodziców nie odwiedzasz, na pracę narzekasz i nic mi nie mówisz. Coś jest nie tak od dłuższego czasu. Nie jestem ślepa tak jak ty i zauważam ,kiedy w najbliższym otoczeniu ktoś potrzebuje pomocy.
- Siostra miłosierdzia się znalazła ,druga matka Teresa- dodała kpiąco.- Zadbaj o siebie ,a nie prawisz mi morały
- Uspokójcie się, ile można słuchać waszych przepychanek jak w przedszkolu, do pracy- rzekła Dorota  władczym tonem.

- Nie musiałabym ,gdyby do ciebie cokolwiek docierało- odrzekła z gniewem wychodząc z pomieszczenia.

Zderzyła się z Krzyśkiem.

- Sorry- wydukała.

- Nie szkodzi ,piękna. Znowu na siebie wpadamy …

- Spadaj , Krzysiek. A te chore myśli zachowaj dla siebie. Nie chcę nic o nich wiedzieć.

- Złość piękności szkodzi , Natalio. Może byśmy tak wybrali się po pracy do mnie?- przysunął się bliżej.

- Zostaw ją. Natalia ma chłopaka – Tomasz właśnie przyszedł z kubkiem kawy.- Nie siej zamętu , Krzysztof- zwrócił się do mężczyzny.

- Przecież żartowałem tylko. Natalia i tak jest dla mnie za młoda- dodał na odchodne biorąc segregator z dokumentami i wręczając je Elce.

- Na moją pomoc nie licz.

- Błagam spieszę się .

- Niech zgadnę do tej tancerki pilnować by butów nie zgubiła?- spytała ironicznie.

- Pilnuj lepiej swoich  buciorów- burknął urażony .

                               ****

Maj okazał się bardzo chłodny i deszczowy. Mikołaj unikał jej po ostatniej kłótni. Nazajutrz kupił jej kwiaty,ale ciągle one pogorszyły sprawę ,bo w ogóle ze sobą nie rozmawiali. Nie chciał jej pomocy uznając ,że jest nadopiekuńcza i traktuje go gorzej niż matka. Młoda Nowacka ze łzami w oczach usiłowała przetrawić to ,że on jej nie chce. Dzięki regularnej rehabilitacji szybko wracał do zdrowia odzyskując sprawność w ręce. Chwalił pielęgniarkę i był nią wyraźnie zainteresowany. Kumplowi ostatnio przestawił Natalię jako kuzynkę. Poczuła się jakby dostała kopniaka w żołądek. Ranił ją na ,każdym kroku nieświadomy ,że on obdarzyła go uczuciem. Nie zauważał tego spędzając z nią niewiele czasu. Był kompletnie ślepy i niczego nie dostrzegał ,chociaż Natalia nie kryła się z uczuciami. Czekała zawsze wieczorem na niego, cieszyła z jego powrotów, z trudem powstrzymywała się przed uściskaniem go. Zaglądała do pokoju tuż przed snem z czułością gładząc jego policzek ,ale zachowując ostrożność ,żeby się nie obudził.   

- Witaj , Natalko- Ewa uściskała dziewczynę od progu i zaprowadziła ją marionetkę do kuchni. Ta wypiła duszkiem szklankę soku jabłkowego i odłożyła ciężką torbę na siedzenie obok. Ewa postawiła przed nią talerz parującej zupy serowej.

- Mikołaj nie zje z nami?- zapytała znienacka.- W ogóle dlaczego nie odbiera ode mnie telefonów.

- Wyszedł dwie godziny temu z Tomaszem i taką dziewczyną.

-Natalii wypadła łyżka z dłoni ,odrobinę zupy znalazło się na jej jasnej bluzce.

- Dziewczyna- powtórzyła zszokowana.- Kim jest ta dziewczyna?

- Nie mam zielonego pojęcia Nati. Rano była tu pielęgniarka. Po południu zjawił się fotograf z waszej redakcji z ładną kobietą i gdzieś pojechali. Mieli wrócić koło dwudziestej. Kompletnie nie wiem o co chodzi. Nie wtajemniczyli mnie w  swoje sprawy- wyjaśniła.

Natalia odsunęła energicznie krzesło i udała się do swojego pokoju. Martwiła się niesamowicie. Zmęczona położyła na łóżku w ubraniu i przysnęła. Obudziła się w środku nocy. Panująca niczym niezmącona cisza napalała ją lękiem. Wyjścia mężczyzny zdarzały się bezustannie. Nic jej nie mówił. Odsunął się od niej całkowicie.

Wakacje rozpoczęły się dla niej w ponurym nastroju. Zdała wszystkie egzaminy, sesja poszła jej wyjątkowo dobrze mimo mnóstwa pracy w redakcji i ,, Antypodach’’. Poradziła sobie i szła ciągle naprzód. Tylko z Mikołajem jej relacje zatrzymały się albo nawet cofnęły. Lipiec upłynął na obowiązkach zawodowych. Parę razy przyłapała Mikołaja na przyglądaniu się jej. Nie poruszyła tematu udając ,że nic nie dostrzegła. dziwnie się do niej uśmiechał i czasem niby  przypadkiem dotknął. Bez pukania wparował  do łazienki . Owinęła się mocno ręcznikiem. Czuł suchość w ustach i przyspieszony oddech. 
- Wyjść natychmiast!
- Ty widziałaś mnie nago.
- To jeszcze nie argument do pozostania w łazience- odparła zachowując spokój.
- Jesteś piękna- usłyszała z ust mężczyzny.
- Przestań żartować!- rzuciła w niego ręcznikiem w jednej sekundzie zdając sobie sprawę ,co właśnie uczyniła. Brunet otaksował ją łakomym wzrokiem. 
- Wynocha!- niemal siłą wypchnęła go z łazienki.- Idź zanim się rozmyślę.
- Jakbyś potrzebowała...
- Miko...
- Już wychodzę - mruknął cicho niezadowolony. 
Zamyśliła się na moment. Gdy tak patrzył czuła uderzenie gorąca i dziwne podniecenie. Pewność opuściła ją w chwili zbliżenia się mężczyzny o kilka kroków. Mierzyli się spojrzeniami tak intensywnymi,że brakowało tchu w piersiach. 
- A może zostaniesz?
- To chyba nie jest dobry pomysł- odparł niepewnie.
- Nalegam.
- Tak? A jesteś tego pewna?
Skinęła głową.
Ujął jej twarz w swoje dłonie i zbliżył się do ust ,dotykając je leciutko. Rozchyliła wargi dając mu przyzwolenie na coraz śmielsze pocałunki. Nie panując nad wybuchem namiętności całował ją żarliwie, kąsał jej usta po czym znów delikatnie je muskał. Zsunęła ręcznik nie broniąc mu dostępu do reszty ciała. Czekała na to tyle czasu. Podziwiał jej piękne piersi ,masował je, przyciskał usta do dwóch cudownych wzgórków sypiąc komplementami na temat jej ciała. Objął mocno w talii pocałował ją w szyję, obojczyk zatrzymując się na rowku między piersiami. Zadrżała i wpiła się gwałtownie w jego usta wciągając go pod prysznic koszula szybko znalazła się tam gdzie ręcznik.  
 Grę wstępną dokończyli pod prysznicem gdzie zapomnieli o wszystkim. Jęki rozkoszy wypełniły łazienkę. Rano obudziła się całując Mikołaja w usta i wstała udając się do łazienki. Zaczęła dzień w świetnym humorze.   
- To nie powinno się zdarzyć- rzekł następnego dnia przy śniadaniu.- Znaczy tak szybko. Powinniśmy zacząć od czegoś innego ,a nie rzucać się na siebie jak zwierzęta. 
- Ciszej twoja mama...
 - Zapomniałaś ,że wstaję teraz o szóstej i leci do pracy?
- Ja źle się z tym czuję ,że cię wykorzystałem.
- To nie tak. Chciałam tego tak samo jak ty. Mikołaj , ja niczego nie żałuje.
-  Ja też nie żałuję ,ale spodziewałaś romantyczności ,prawda?
Nic nie odpowiedziała wpatrując się w miskę z owsianką obok nich stał talerz z kanapkami i dzbanek świeżo zaparzonej kawy.
- Nati , nic nie zjadłaś.
- Bo  się martwię .
- Czym?
- Co dalej.
- Jedz, nad przyszłością pomyślisz później. A ta noc była cudowna- szepnął jej na ucho i uśmiechnął. - A teraz wcinaj śniadanie ,bo do pracy się spóźnisz- pogładził jej dłoń. - Ja bym chętnie ją powtórzył- dodał ,gdy włożyła łyżkę z owsianką do ust. Zakrztusiła się, poklepał ją lekko po plecach.
- A martwię się o Elę. Nic do niej nie dociera. Tomasz wciąż nie wie o jej miłości. Nic nie robi ,aby to zmienić.
- Pozostaw sprawy swojemu biegowi. A z Tomaszem rozmawiałem i przyznał mi się ,że Elka się mu podoba ,ale ten jej charakter...  
- Wiem łatwo z nią mieć nie będzie.
- Tak ja z tobą- szepnęła na tyle cicho by nie usłyszał. 

                                                  *****
W połowie sierpnia wpadła na spontaniczny pomysł wyjazdu.

Rankiem wyskoczyła z łóżka chcąc wyjechać nad morze nie uwzględniając w swoich planach Mikołaja. Nie bardzo wiedząc jak nazwać ich relacje. Ostatnio często odwiedzał ją w ,,Antypodach''. O nich powiedział matce mieszkającej z nimi, Tomaszowi, Monice idącej do nich z wizytą ,a rudowłosa Andrzejowi. Natalia przekonana była ,że wie o nich tylko Ewa.
  Zajęła się pakowaniem walizki.

- Natalia! Natalia!- usłyszała nawoływania z dołu. Zbiegła po schodach i ujrzała zapłakaną Monikę.

- Wyprowadzasz się?- wskazała na walizki w pokoju.- Uciekasz? Zrobił ci coś ,a jednak Ela słusznie cię ostrzegała.

- Nie słusznie. Nie  zamierzam odchodzić od Mikołaja. Wyjeżdżam na kilka dni nad wodę. Odpocząć ,uczcić wakacje i odpocząć od redakcji i całego zgiełku miasta ,a tobie co się stało?

- Pokłóciłam się z Andrzejem. Uważa ,że wprowadzam chaos w jego życie. Mam czasami dość jego manii sprzątania ,chociaż w takim pedantycznym, wymagającym i uporządkowanym facecie się zakochałam.

- Może warto pójść na kompromis. Andrzej to super facet ,chociaż ma te swoje odchyłki- przyznała.

Monika uśmiechnęła się na tą uwagę.

- Opowiadaj co z wami?- Monika tak błyskawicznie sprowadziła rozmowę na inne tory ,że Natalii skapnęła się po dobrej chwili.- Układa się?

- O kogo pytasz- kobieta nie rozumiała pytania.- Jestem sama. Nie szukam na siłę. Nie chodzę do ,,klubu samotnych serc’’ skończyłam z tym. Zależy mi na jednej osobie, ale on chyba nie traktuje mnie poważnie.

- Mikołaj?

- Tak , Mikołaj- potwierdziła ponuro. Usiadła przy Monice chowając głowę w dłoniach.

- Monia ,co ja mam robić?- wbiła w nią pytająco oczy.- Nie umiem dłużej kłamać i udawać ,że jest moim przyjacielem owszem nim także ,ale moje oczekiwania znacznie wykraczają poza relacje przyjacielskie. Znaczy sypiamy ze sobą ,ale nigdzie mnie nie zabiera ,nie ma dla mnie czasu. Boję się ,że będzie jak z Robertem. Tylko jest bardziej czuły i interesuje się moimi studiami i pracą. Zawsze dużo rozmawiamy ,ale brak mi romantyczności.
- Powiedz mu o tym.
- Obrazi się.
- No co ty, Mikołaj? Ma dużo problemów na głowie i to pewnie dlatego.- usprawiedliwiała go Monika.-  Od Tomasza wiem o długach Suszyńskiego. Podjął się pracy w klubie wraz z Tomkiem. Dorota chce pozbyć się go z redakcji więc znalazł dodatkowe źródło dochodów- powiedziała bez ukrywania czegokolwiek.

– Od kilkunastu godzin nie mam kontaktu z Mikołajem, dokładnie dwie doby- wtrąciła zaniepokojona Nowacka.- Nic nie wiedziałam o pracy w klubie. W charakterze kogo tam pracuje?

  - Nie mam pojęcia. Tomek mi nie powiedział. Andrzej też nic nie wie.

- Szkoda- mruknęła rozczarowana.

– Natalia! Jesteś w domu?!- wrzeszczała od progu Ela.

- Co się stało?- powiedziały jednocześnie zaskoczone wizytą Elki ,kobiety.

-Tomasz i Mikołaj leżą w szpitalu.

- Co im się stało? Co z Mikim?

- Nie wiem. Tomasz jest w ciężkim stanie. Byli z tą nową dziewczyną. Policja ją już zgarnęła ponoć to jej chłopak do nich strzelał. Przed klubem.

- Co Mikołaj z Tomaszem robili  w klubie?

- Pracowali jako ochroniarze tyle udało mi się dowiedzieć o brata Tomasza , Igora.

- Przejęłaś się Tomaszem.

- Nie jestem bez serca- warknęła mając nadal łzy w oczach. – Przepraszam cię ,jestem okropną siostrą. Tak martwię się o Tomasza. Wystraszyłam się ,iż może go zabraknąć i…

- Doskonale cię rozumiem- odparła łkając Natalia – Też tak mam jeśli chodzi o Mikołaja.

- Przepraszam cię , Nati. Tak strasznie mi głupio za te słowa. Życzyłam wszystkim źle ,wybaczysz mi?

- Nawróciłaś się czy co? Ja mam uwierzyć w twoją przemianę?

- Myślałam ,że mam raka piersi. Wiesz ile czasu żyłam w niepewności? Bałam się iść do lekarza. W końcu poszła i moje obawy okazały się niesłuszne.  

- Myślisz ,że te twoje słowa coś dla mnie znaczą? Lepiej powiedzieć w jakim szpitalu się znajdują. I nie wierze w twoje sztuczne łzy. Mi naprawdę zależy na Mikołaju ,a tobie jeśli zależy na Tomku to zrób wszystko by i on mógł w to uwierzyć i niestety musisz się zmienić ,bo nikt nie lubi wrednej kobiety bez serca- docięła jej.

Ta objęła ją choć Natalia nie życzyła sobie udawanej siostrzanej miłości i czułości.

- Jadę do szpitala- stwierdziła młoda Nowacka.- Czemu pech go nie opuszcza i ciągle przydarzają się mu same złe rzeczy- mruknęła do siebie.
- Natalia może jutro pojedziesz?
- Zwariowałaś? A do Tomka nie jedziesz? Kochasz go w ogóle czy tylko udajesz? Nie zatrzymasz mnie. Jadę teraz. Natychmiast i mnie nie powstrzymasz i przeciwieństwie do ciebie nie udaję ,że jest tylko przyjacielem.
- Sypiasz z nim?
- No  jasne mogłam się domyślić- powiedziała z pogardą.- Wyśmieje cię jak mu powiesz ,co czujesz.
- Zaryzykuję. Nie zaszkodzi mi spróbować  myślę ,że on od jakiegoś czasu domyśla się ,że go kocham.
- Niepotrzebnie robisz sobie nadzieje- Ela usiłowała sprowadzić ją na ziemię.
- Przedwczoraj podczas rozmowy telefonicznej nazwał mnie ,,kochaniem'' na koniec rzucił ,, Będę trochę później kochanie, całuję pa''. Nie wymyśliłam tego. To coś znaczy.
- Może się pomylił i dzwonił do kogoś innego.
- Jesteś okropna- skrzywiła się. - Nie poznaje cię , tęsknie za dawną siostrą. Jak niby pomylił? Znamy się długo. Wystarczająco długo.
- Ciągle nic między wami nie ma ,a ty mi wmawiasz ,że się zakochał.
- To nie twoja sprawa co jest między nami- oburzyła się Natalia.- A może ty się w nim podkochujesz? Zachowujesz niczym zazdrosna ...
- Skrzywdził Ninę...- przerwała jej.
- Jezu  nie było żadnej Niny!  Wierzysz w bzdury. Weź nie zajmuj się plotkami ,bo wylecisz z tej redakcji i będziesz żyła na zasiłku i to nie będzie moja wina. 
- Przepraszam, zagalopowałam się.