,,Jedno życzenie'' 7/ (Singielka)

                                                        

Natalia nie wytrzymała czekania w niepewności. Rozmasowała zdrętwiałą szyję od siedzenia całą noc przy łóżku Mikołaja na krześle i trochę przysnęła. Przed ósmą zabrali go na blok operacyjny ,bo stan niespodziewanie się pogorszył. Czekała na poczekalni i znowu przysnęła. Obudziło ją zamieszanie na korytarzu. Zaczepiła pielęgniarkę wychodzącą z posępną miną z bloku operacyjnego.

- Jestem narzeczoną Mikołaja Suszyńskiego.- Co z nim?

- Trwa operacja. Na tą chwilę nic nie mogę pani powiedzieć. Proszę uzbroić się w cierpliwość i grzecznie czekać. Jak skończy się operacja ktoś na pewną panią poinformuje o stanie pacjenta- rzekła chłodno i oddaliła się.

Godziny dłużyły się. Umierała z niepokoju. W końcu zauważyła szpitalne łóżko pchane przez lekarkę. Podbiegła do niego i chwyciła za dłoń.

- Mikołaj ,nie zostawiaj mnie, kocham cię- zrozpaczona odsunęła się od łóżka przymykając powieki. Po policzku potoczyła się łza. Otarła ją wierzchem dłoni powtarzając ,, Miki musisz wyzdrowieć ,tak bardzo cię kocham’’. Zawieźli go na salę pooperacyjną. Nie wpuścili jej do środka mimo usilnych starań. Odpuściła siadając na korytarzu z zwieszoną głową. Brązowe kosmyki wysunęły się z niedbałego węzła nad karkiem. W gonitwie zapomniała o zadbaniu o siebie, chodziła nieumalowana ,z rozwalającą się fryzurą ,a ubrania stały się ostatnio bardziej luźne.  Rano zjadła coś na szybko i pobiegła do szpitala. W knajpie zastępowała ją  koleżanka. Dwa tygodnie żyła w niepewności bojąc się o życie Suszyńskiego.

                                  *****

- Dziękuję za zdrowe jedzenie ,chociaż tęsknie za domowym jedzeniem i czymś słodkim.

- Chętnie bym z tobą zjadła ciasto. Tarte wiśniową właśnie z Natalią próbowałam i jest wyborna,ale jestem na diecie. Jadłam ją w tej cukierni obok ,,Co tam’’.

- Kojarzę. Jedliśmy tam tort i piliśmy kawę- przypomniał jej z delikatnym uśmiechem Tomasz.

- Jak ty się czujesz? Przepraszam ,ale ze mnie gapa. Mogłam od razu zapytać ,a nie ci smęcić o  ciastach i reportażu o przemocy w rodzinie.

- Dobrze. Niedługo mnie wypisują. Całe szczęście ,bo nie cierpię szpitali pewnie nie ja jeden ,a Mikołaj jak?  Za dużo pracujesz ,zwolnij. I dlaczego taki kaliber?

- Mam się rozdrabniać. Nie chcę pisać tylko durnych horoskopów ,a te felietony o ,, Singielce’’ szlak jasny trafił. Sorry za słownictwo. Z Mikołajem średnio. Natalia wie więcej. Siedzi przy nim non stop. Bardzo to przeżywa i nie dziwię się ,bo po operacji wyglądał fatalnie.  - Rozumiem- powiedział wolno.- Jutro wychodzę także znowu będziemy mogli zajrzeć do tej cukierni i wypróbować ciasta ,a na reportaż zabrałaś Natalię?

- Niestety ,nie. Przeprosiła mnie ,bo była u Mikołaja i zapomniała o zjawieniu się  w ,,Antypodach''. A dziewczyna z którą się spotkałam sympatyczna ,ale przeszła piekło.  Wychowuje samotnie dwójkę małych dzieci. ma na imię Klara.

- Współczujesz Klarze czy siostrze?

- Może… trochę Klarze ,bo jest ofiarą przemocy - odparła starając się starannie dobierać słowa.-No z Nati jest znacznie trudniej. Nie umiem przemówić jej do rozsądku.

- Coś ty uwzięła się tak na Mikołaja? Gdyby mnie nie osłonił w ostatniej chwili ja oberwałbym kulką w klatkę piersiową ,a nie on. A tak mam jedynie postrzeloną nogę . Wyjdę z tego – zapewnił spokojnie.

Ścisnęła jego dłoń przysiadając na pościeli. Zapatrzyła się na spokojną twarz. Uśmiechał się do niej lekko kącikami ust zapatrując się w jej szmaragdowe oczy.

Tomasz utwierdzał się w przekonaniu ,że Elka zmieni nastawienie do młodszej siostry, zaprzestanie wtrącania się w związek Natalii z Mikołajem. Ela zrozumiała błąd i postanowiła odpuścić trochę Natce. W wolnej chwili planowała wrócić na zajęcia z Coachem Jackiem. Poradzić się go w pewnych ważnych kwestiach.

Nazajutrz Górski otrzymał wypis. Elka podjechała pod szpital. Zawiadomiła Igora ,który zawiózł go do domu. Kowalik pierwszy raz odwiedziła poza pracą. Skromnie urządzone mieszkanie z mało zagospodarowaną przestrzenią. Pastelowe barwy ,bibelotów jedynie dwa słoniki na szczęście i mała figurka stojąca obok książek. Dużo dostrzegła kryminałów,literatury faktu,książek o fotografii, podróżniczych. Przewodników turystycznych. Zwróciła uwagę na kawową kanapę i duży kwiat.
- To hibiskus.
- Aha ,fajnie.  
- Część książek znajduję się w drugim pokoju.
- Łał. Myślałam ,że to wszystkie. pokaźna kolekcja. czekaj- podeszła do półki.- O motoryzacji? Od kiedy pałasz miłością do samochodów.
- Nie pałam ,ale głupio mi było się przyznać. Dostałem w prezencie od kumpla z poprzedniej pracy. Z jednej wypadło zdjęcie. 
- Ciebie poznaje ,a to ...?
- Darek, himalaista niestety nie rozwija już swojej pasji odkąd został mężem i ojcem dwójki urwisów. Uznał to za zbyt niebezpieczne. Zmieniły mu się priorytety i teraz stał się bardzo rodzinny. Chodzi tylko na ściankę wspinaczkową raz w tygodniu.
- Kto wam robił to zdjęcie?
- Mikołaj chłopak twojej siostry. Poznałem go w poprzedniej pracy ,razem planowaliśmy wyprawy w góry. Oprócz wspinaczek górskich lubię ciche miejsca na przykład las.
- I tu cię poprę ,bo ja też uwielbiam świeże leśne powietrze  chyba ,każdy czasem marzy o odpoczynku w spokojnej okolicy. Wspinaczki nie wiem czy lubię ,bo nigdy nie próbowałam. 
- Musisz ,kiedyś spróbować.
- Nie ma mowy. Chyba mam lęk wysokości.   
Sięgnęła po jeden egzemplarz akurat o górach Świętokrzyskich. 

- Ładnie się urządziłeś.

- Napiszesz się kawy?

- Z przyjemnością. Igor zrobisz?

Tomasz odłożył kulę czując się wykończony. Eli zrobiło się go żal jak siedział tak z wyciągniętą lekko przed siebie nogą i widziała po twarzy ,że wciąż odczuwa ból.

- Po wypiciu kawy ,Pójdę zrealizować te recepty na leki przeciwbólowe- założyła torbę na ramię i zerknęła na fotografa i jego nogę.

- Naśmiewałaś się z Natalii ,że usługuje Mikołajowi.

- Stare dzieje. Ty jesteś inny i przyjaźnimy się ,a oni to nieporozumienie. Coach Jacek przyznałby mi racje. Omówmy lepiej twój powrót do pracy i mój wyjazd na reportaż. Wracam za dwa dni tylko Natalia chyba nie pojedzie.

- Trudno. Igor skocz do cukierni po coś do kawy.

- Ale ja się nie znam- próbował się wymigać.- Za godzinę mam randkę.

- Za godzinę ,a nie za pięć minut wiec spokojnie zdążysz- uśmiechnął się do Elki i położył dłoń na jej dłoni.

- Nie mogliście powiedź wprost ,nie przeszkadzaj, że chcecie zostać sam na sam?- spytał poirytowany Igor.

- Niedomyślny- dodała niesłyszalnie Ela.

Blondynkę zdumiewał ten jego wewnętrzny spokój i znajdywanie wyjścia ,z każdej sytuacji. Nigdy się nie obrażał się bez powodu ,był na wyciągnięcie ręki i nie sposób go 
zniechęcić.

                                             ****

Leżąc w sali szpitalnej myślał rozmyślał o troskliwej dziewczynie ,która od dawna mu się podobała pod względem charakteru i wyglądu ,lecz zastanawiał się nad uczuciami. Po rozwodzie unikał zobowiązań i nie szukał miłości ,ale im bardziej próbował zdusić uczucia w zarodku tymbardziej nie udawało mu się zachować dystansu i przekroczył wyznaczona sobie wcześniej granicę. Nie planował rezygnować z przyjaźni ,bo z Natalią świetnie się rozmawiało na duże tematów. Gdy odkrył ,że podoba mu się nie tylko jako przyjaciółka ,wycofał się licząc na powrót do początków. Tak się nie stało. Wspólną nocą przekreślił ,co było między nimi dobrego ,a na poważny związek czuł się nie gotowy mimo towarzyszących uczuć.

Spojrzał na zegar wodząc wzrokiem po miętowo- białych ścianach. Na stoliku stał sok jabłkowy, nowy kubek z jego imieniem. Natalia kupiła mu specjalnie do szpitala. Przywiozła też nowy szlafrok, kapcie, dwie koszulę ,spodnie, bieliznę ,soki i jogurty. Mikołaj wielokrotnie jej dziękował. Nie bronił się przed jej czułymi gestami. Co go zaskoczyło chciałby ,żeby było tak codziennie, ale w zaciszu domowym. Nie mógł już znieść szpitala.

- Hej- rzuciła chłodno.

- Nie przywitasz się ze mną?- zapytał z żalem.

- Powiedziałam ,,hej’’.

- Cześć , jak się czujesz ? Tak lepiej?- położyła siatki z owocami na szafkę.

- Nie musisz być złośliwa- zwrócił jej uwagę.- Chodziło mi o milsze powitanie.

- Milsze?- nie kryła zaskoczenia.- Po napadzie opiekowałam się tobą, dwoiłam i troiłam ,aby niczego ci nie brakowało,zaniedbywałam pracę, chodziłam ledwie żywa ,żebyś wyzdrowiał i był szczęśliwy ,a ty powracając do zdrowia zapomniałeś o tym okresie ze swojego życia,wykreśliłeś mnie traktując jak powietrze. Zrobiłeś ze mnie pielęgniarkę ,a ja robiłam to ,bo mi na tobie zależy. Nie z litości. Dla mnie seks bez miłości nie istnieje mówiąc wprost rezygnuje z tego naszego dziwnego układu. 
- Nie mieliśmy żadnego układu i mi również nie chodzi wyłącznie o łóżko. Co ci przyszło do głowy? Nie traktuję kobiet przedmiotowo- zapewniał gorliwie.- Jestem wobec ciebie uczciwy. Nie próbuje nic ugrać. Elka ci nagadała? Moja mama cię bardzo lubi i życzy nam szczęścia, Monika , Andrzej i Tomasz też. Nie gniewaj się powiedziałem im o naszych planach.
- Mikołaj jakich planach?
Nie dokończyli rozmowy przerwanej przez pielęgniarkę zmieniającej pacjentowi opatrunki. Natalii zrobiło się słabo na widok śladu po kuli. Okropnej ranie na klatce piersiowej cudem kula ominęła serce i przedramieniu gdzie rana nie wyglądała najlepiej. Natalia była przerażona obawiała się uszkodzeń narządów wewnętrznych ,chociaż lekarz zapewnił ją ,że wszystko jest w porządku i nie doszło do poważnego uszczerbku na zdrowiu. Przekonywał ją ,że pacjent jest silny i wyjdzie cało z tej strzelaniny pod klubem.  Policja zjawiła się na oddziale chcąc przesłuchać pacjenta ,ale wtrąciła się mówiąc im ,że Suszyński jest w nie najlepszym stanie i nie należy go męczyć pytaniami. Górski złożył wcześniej zeznania. 
Monika idąc za radą Natalii porozmawiała bez nerwów z Andrzejem dochodząc do wniosku ,że warto dać mu szansę o ile jej nie zmarnuje i nieco popracuje nad sobą. Przede wszystkim swym perfekcjonizmem i pedantyzmem,który czasami wkurzał rudowłosą. Ustalili pewne reguły i zamierzali się ich trzymać. W pracy ukrywali ,że ich cokolwiek łączy. Nie chcieli plotek podobnie Patryk z Gośka ,chociaż o nich wszyscy wiedzieli tak samo jak o fotografce Nowackiej i Suszyńskim ,bo Monika się wygadała, gdy tamta siedziała przy łóżku szpitalnym kolejny raz martwiąc się czy dożyje jutra.

                                       *****

- Mamo, o się dzieje?- Sława cmoknęła córkę w policzek.- O Ela- zaskoczył ją widok drugiej córki w mieszkaniu Suszyńskiego.

- Cześć, herbaty?- odebrała z jej rąk pakunki i zaprosiła do kuchni. Natalia pokazała jej co gdzie się znajduje.

- Zrób kawę, tylko z ekspresu. Nie lubię tej rozpuszczalnej- upomniała blondynkę ,rozsiadając się wygodnie przy stole ,odsuwając głośno krzesło.

- Nienajlepiej dziecko wyglądasz- przyjrzała się dokładnie Natalii.- Dobrze ty się czujesz?

- Nad ranem wróciłam ze szpitala od Mikołaja- wyszeptała załamana.- Jest w znacznie lepszym stanie niż ostatnio. Odzyskuje powoli formę.

- Odzyskał przytomność?- zapytała Sława.- A co z Tomaszem?

- Jest w znacznie lepszym stanie od Mikołaja. Postrzał w nogę, wyjdzie z tego. Rozmawiałam z lekarzami i nie ma powodów do niepokoju- odparła podenerwowana Kowalik.- Popołudniu pojadę do Tomka i sprawdzę jak się czuje.

Strzelanina przed klubem sprawiła ,iż Elka zapomniała krytykować postępowanie siostry, poruszyła w niej czułe struny sprawiając ,że odwiedzała Górskiego w szpitalu w miarę swoich możliwości. Zrozumiała ile znaczy dla niej ten człowiek i nie może go zostawić w takim stanie. Uświadomiła jej to Natka trwająca nieustannie przy Mikołaju mimo ,iż on do tej pory nie okazywał jej czułości, troski ,zainteresowania jakiego by od niego oczekiwała.

- Z Mikołajem to coś poważnego?- zadała nurtujące pytanie.- Znacie się ponad roku. Mieszkacie razem planujecie sformalizować wasz związek? Nie możecie żyć pod jednym dachem wciąż bez ślubu.

- Mikołaj od trzech tygodni znajduje się w szpitalu ,a ty mi mamo mówisz o ślubie? On ledwo przeżył. Nie rozmawialiśmy o zaręczynach ,ślubie i dzieciach.

- Dzieciach?- matce zaschło w ustach.- Rozumiem Ela ,bo u niej to ostatni dzwonek.

- Nie ostatni- burknęła Elka.- Spokojnie nie oszalałam jeszcze i o zakładaniu rodziny nie myślę.

- Mikołaj wie o twoich planach?

Młoda Nowacka zamilkła kręcąc głową z dezaprobatą.
- Ja o jego planach też się nie dowiedziałam.
- Mikołaj coś planuje?- zapytała zaciekawiona Sława.
- Owszem. Nie wiem tylko co i tego obawiam się najbardziej.
 Niech nie wraca do przyjaźni ,bo nie zniosę tego psychicznie.  Elka chyba ma racje. Jemu na mnie nie zależy,a może jednak zależy tylko ja tego nie dostrzegam? W sumie nie lekceważy mnie, nie krzyczy i nie jest brutalny. Coraz częściej przytula,dotyka i całuje. Martwi się moimi studiami i pracą. czy powinnam go skreślać? Robert nigdy taki nie był. Nic go nie obchodziło. Wiem ,że Mikołajowi mogę ufać. Elka Tomaszowi też może zaufać. Szkoda ,że Mikołaj nie mówi mi wszystkiego,ma sekrety i przyciąga niebezpiecznych ludzi,czasami się izoluje i zamyka w sobie ,ale i tak go kocham.  
- Natalko ,wszystko w porządku?
- Tak ,tak- potwierdziła.-  Zamyśliłam się.
- Chcesz porady doświadczonej kobiety?
- Nie potrzebuję.
- Oj potrzebujesz. Widzę jak się meczysz dziecko. Miłosne kłopoty?
- Mamo nie mieszaj się ,każdy je ma- burknęła Ela.
- Ty nie ,bo nie masz faceta- wytknęła jej.
- Nie mam ,ale wiecznie sama nie będę.

                                            ****
 Elka wpadła do redakcji ,, Co tam''  niczym tornado informując niektórych o stanie zdrowia Tomasza. Pierwszą osobą była Monika następnie Andrzej i Dorota. Zaś sama 
wzięła kilka dni wolnego ,żeby jeździć do niego do szpitala. W opiekuńczość i troskę ze strony dziennikarki  pracownicy portalu i jej rodzina trudno miały uwierzyć. Po uruchomieniu komputera serfując po sieci trafiła na szokujący artykuł. To był blog kobiety ,która opowiadała o swoich przeżyciach z czasów ,gdy była jeszcze żoną pewnego architekta.  
Elką wstrząsnęła publikacja historia kobiety pobitej przez męża uchodzącego  według innych za wzór  do naśladowca. Umiał odnaleźć się w towarzystwie, chodził pod krawatem, miał dobry zawód był architektem.

Publikacja miała okazać się przestrogą dla innych trwających w toksycznych związkach. Elka spotkała się z nią w ,,Antypodach’’ dziewczyna okazała się dwudziestosiedmiolatką z krótkimi ciemnymi włosami. Nad brwią miała widoczną bliznę. Usiłowała ją zakryć włosami czując się skrępowany ,gdy wzrok dziennikarki wędrował na jej twarz.

- Historia może niczym się nie wyróżnia od ofiar przemocy zarówno fizycznej jak i psychicznej.

- Jesteś gotowa powiedzieć o swoim związku z mężczyzną znęcającym się nad tobą ?

- Tłamsiłam w sobie uczucia, udawałam ,że jest w porządku. Chcę przestrzec kobiety ,opowiedzieć jak to było w moim przypadku.

- Jak rozpoznać ,że coś niepokojącego dzieję się z związku?

- Trzeba być czujnym, bo nie każda kłótnia czy drobne nieporozumienie bądź przysłowiowe ,,ciche dni’’ są oznaką ,iż jesteśmy z kimś niebezpiecznym. Socjopatą ,psychopatą w najgorszych przypadkach gwałcicielem, zwyrodnialcem, seryjnym mordercą. Z pozoru człowiek nie rzucający się w oczy, nie wyróżniający od innych.

- W takim  razie jak rozpoznać symptomy to czasami jest to tak jak w chorobie prawda. Widzimy dopiero stan zawansowany nie początkowy etap ,gdy coś nas bierze.

- Dokładnie tak- zgodziła się z dziennikarką rozmówczyni.- Gdyby nie terapia z psychologiem i seria wizyt w specjalistycznym gabinecie nie byłoby mnie tu. Mój mąż krył się z biciem, stosował bardziej przemoc psychiczną ,bo wiedział o konsekwencjach. Pracuję w szkole więc ,każdy widzi i mógłby zareagować.

- Ludzie wolą stać z boku niż brać głos w sprawie nawet tej słusznej.

Rozmówczyni załamał się głos ,gdy opowiadała o zamykaniu w domu, krzykach, wymyślonych karach na przykład brak wyjść z domu w weekendy lub zakaz widzenia się z córką. Mąż wywoził jej dziecko do rodziców ,kiedy tylko chciał. Niczego z nią nie uzgadniając ,a teściowa szydziła z niej i opowiadała znajomym i rodzinie jakim śmieciem jest jej synowa i czego nie potrafi.

Elka milczała podając jej chusteczki. Poruszyła się niespokojnie i powiedziała suche,, będzie dobrze’’.

Dorota była zadowolona z reportażu o przemocy domowej. Obawiała się trochę rozgłosu i kłopotów ,ale zachowała to dla siebie. Pozwoliła Elce chodzić na kolejne pod warunkiem ,że nie przesadzi z opisywaniem o szczegółach kobiet żyjących w toksycznych związkach. Blondynka zagłębiła się w temat przemocy wobec kobiet i postanowiła zrobić serię felietonów wstrzymując się z tymi pisanymi o romantycznej miłości ,bo kompletnie nie umiała się odnaleźć w pisaniu o szukaniu za wszelką cenę uczucia zmieniający wszystko. Naczelna dała jej zielone światło.

Krzysztof żartował jak zawsze z poważnych spraw. Brak wyczucia taktu oraz wisielcze poczucie humoru to cechy rozpoznawcze Kempy. Elka poszukała gotowych publikacji o przemocy domowej. Gośka i Patryk wkroczyli na nowy  etap wspólnego biegania nie rezygnując z diety i zdrowego trybu życia.

Natalia podsłuchała przypadkiem ich rozmowę o bieganiu na siłowni i w parku. Niestety brakowało jej czasu zawalona robotą w knajpie i redakcji. Czyszczenie szklanek, podawanie ciasteczek ,piwa , kawy nie sprawiało jej już przyjemności. Klienci zagadywali ją , od czasu do czasu poprosili o numer telefonu. Odmawiała kochając Mikołaja i odwiedzając go w szpitalu,lecz unikała z nim dłuższych rozmów. Zdystansowała się ,co nie umknęło uwadze mężczyzny. Przeżywała coś w rodzaju deja vu.