,, Oznaki życia'' 22

 Kolejna część poświęcona Markowi i Ulce . 
Zapraszam do czytania i komentowania . 

Nie mógł zasnąć dręczony wyrzutami sumienia ,że kolejny raz okazał się tchórzem. Uciekł. Do tej pory myślał ,że z jej strony to jest tylko głupie zauroczenie i szybko minie. Widział w niej przyjaciółkę ,ale nigdy nie myślał o niej jako o kobiecie. Kimś z kim dzieliłby życie. Nie wierzył w miłość ,a poważny związek niesie za sobą jak dla niego za dużą odpowiedzialność i poświęcenie. Ostatnio jednak Ula stała się dla niego ważna. Nie wiedział nawet czy nie najważniejsza. Do tej pory nie doświadczył tak silnych uczuć jakie zaczął żywić do tej skromnej dziewczyny. Wkradła się do jego chaotycznego świata niespodziewanie. Im bliżej ją poznawał tym bardziej utwierdzał się w przekonaniu ,że jest inna.

Bał się ,że nie odnajdzie się w roli męża ani ojca. W dzieciństwie ciężko nawiązywał kontakty z innymi dziećmi. Dopiero jako nastolatek miał sporo kolegów i koleżanek. Matka zawsze go broniła podczas gdy ojciec potępiał jego zachowanie.

Krzysztof był surowy i nie tolerował wybryków syna ,a Helena była nadopiekuńcza tłumacząc wszystko młodym wiekiem.

 Jednak leżąc w łóżku słysząc tylko uderzanie wskazówek zegara czuł ,że czegoś mu brakuje. Odczuwał to z każdym dniem coraz mocniej. Wyjął  spod poduszki telefon i zerknął na ekran. Wiedział ,że jest późno ,bo już po dwudziestej trzeciej ,ale nie umiał się powstrzymać. Smak ciepłych i miękkich ust szatynki wciąż miał w pamięci.  Wstał ubrał ciemne spodnie ,narzucił koszulę i marynarkę. Biorąc pospiesznie kluczyki do auta wybiegł z mieszkania. Przemierzał szybko ulice jakby od tego zależało czyjeś życie. Czy zdąży na czas. Zaparkował z piskiem pod kamienicą przy Saskiej Kępie. W oknach nie dostrzegł światła. Wyciągnął telefon z kieszeni spodni . Wystukał  znany numer i przyłożył aparat do ucha. Po dłuższej chwili usłyszał jej zaspany głos. Od razu poczuł się lepiej. Sam nie wiedział dlaczego.

- Halo – powiedziała senne chodząc po mokrej trawie.

- Przepraszam jeśli cię obudziłem.

- Nie spałam – przerwała mu - Nie mogę zasnąć ,a Ty?

- Ja też nie. Myślę o Tobie i tym co dalej.

- A co dalej ?- nie bardzo rozumiała o czym mówi. Jej umysł o tej porze nie pracował jak należy.

- Spotkajmy się  – wypalił bez zastanowienia

- Teraz?- w jej głosie usłyszał zdumienie.

- Jestem pod twoją kamienicą – wyjaśnił brunet

- Okay- dodała i uśmiechnęła się. Rozejrzała się wychodząc z boku budynku wreszcie w bladym świetle księżyca ujrzała go. Zauważył ją schował komórkę i oberwał jej ruchy. Zgrabną sylwetkę oświetloną tylko poświatą księżyca. Miała na sobie letnią sukienkę białą jak we śnie i rozpuszczone ciemne włosy. Jedynie oczy zasłaniały okulary gdy zbliżyła się ,ale one przestały mu przeszkadzać.  Przyspieszyła kroku. Wpadli w swoje objęcia ,a ich serca biły jednym rytmem. Usta odszukały się łącząc  w pełnym pasji pocałunku. Oderwali się od siebie z trudem wpatrując się w swoje oczy. Nagle olśniło go . Wiedział już co go tu przygnało o tej porze. Uśmiechnął się do niej szeroko. Nie był gotowy aby jej to jeszcze powiedzieć.

                                   *******

Weszli do nieoświetlonego mieszkania. Zapalił światło i zaprosił ją do salonu. Kolorystyka ścian przypominała letnie słońce. Półki na meblach były prawie puste , a w kącie stały jeszcze kartony. Na ścianach nie znajdowały się żadne obrazy. Zajęła miejsce na kremowej kanapie. Przed nią stał czarny szklany stolik ,a na nim leżał szkic. Skąd on go ma? W salonie zjawił się brunet  z gorącą herbatą . Przysiadł obok niej.

- Marek …- zrobiła pauzę biorąc głęboki oddech. – Pamiętasz jak opowiadałeś o tych koszmarach?

- Tak . Nie mam ich już od kilku tygodni – odparł wpatrując się w bursztynowy płyn w kubku.

- Nic nie mówiłam ,ale ja też je miałam –odezwała się cicho

Odstawił kubek na szklany blat i spojrzał w dwa chabry.

- Ustąpiły niedawno. Śniło mi się dokładnie to co ty opowiadałeś. Tyle ,że odwrotnie. Znaczy ty umarłeś ,a ja nie  . . .- mówiąc to zaszkliły się jej oczy. 

- Nie płacz- powiedział czule i objął ją ramieniem.

- Na początku to były dobre ,piękne sny. Opowiadały o miłości takiej na całe życie gdy łączy się ciało i dusza.  Potem zamieniły w ciemne tajemnicze i mroczne. Siejące grozę i lęk. Kojarzyły się z chorobą ,śmiercią i niebezpieczeństwem. Nie wiem co oznaczają i nie chcę wiedzieć. Przerażają mnie choć od kilku tygodni ich już nie miewam. Nic mi się nie śni. Budząc się wciąż widziałam brudną wodę zamieniającą się w szkarłatną ciecz . I ty… Widząc cię martwego

Nigdy wcześniej nie doświadczyłam takiego uczucia aż do spotkania ciebie. Marek jeśli teraz powiesz ,że ty nic. . .

Słuchał jej uważnie nagle zrobiło mu się gorąco . Wyszedł na balkon opierając się o barierkę. Mieszkał tu od dwóch tygodni. Poprzednie mieszkanie za bardzo przypominało mu o poprzednim życiu ,a pragnął rozpocząć nowy rozdział .Zostawić przeszłość za sobą.   Stanęła przy nim . Odwrócił się i ujął jej twarz w dłonie. Zapatrzeni w swoje tęczówki mieli wrażenie ,że świat się zatrzymał.

- Dotąd nie znałem tego uczucia i potrafiłem nazwać ,ale . . .Teraz jestem pewien to miłość zaprowadziła mnie w środku nocy pod twoją kamienice. Gdy byliśmy nad Wisłą czułem ,że muszę cię chronić. Znam na pamięć każdą naszą rozmowę. Dzięki tobie zrozumiałem jak moje życie było puste. Jesteś wspaniałą osobą . Ciepłą ,rodzinną i mądrą. Masz złote serce i nie wiem jak mogłaś. ..

- Sama się sobie dziwię ,że dopuściłam do głosu serce. Pokochałam cię mimo wad i demonów przeszłości. Zalety też na pewno masz.  Gdybyś był złym człowiek nie przejąłbyś moim losem . Kto szukałby mnie w nocy nad Wisłą? Nie opiekował byś się ciocią ,nie robił jej zakupów. Kochasz zwierzęta tylko nie zmieniłeś stosunku do dzieci.  Szczerze to nie rozumiem tej niechęci. Historia z Darią była dawno. Jej śmierć też ,a ty tkwisz ciągle w przeszłości. Powiedz mi dlaczego? Nie zmienisz tego co już się zdarzyło. Żyj teraźniejszością. Czas pomyśleć o bieżących sprawach. Bardzo cię kocham – ostatnie słowo wyszeptała wprost w jego usta. Pocałował ją czule .

- Postaram się nie wracać do dawnych zdarzeń. Chcę abyśmy razem zaczęli nowy etap w swoim życiu- powiedział z pewnością siebie i nutą szczerości.

Wtuliła się w niego ufnie . Szczęśliwa ,że jej marzenia właśnie się spełniają .  

                                            ****

Ubrana w letnią kolorową sukienkę czekała na chłopaka. Założyła soczewki i poprawiła włosy.  Od miesiąca byli parą. Dziś mieli wybrać się na basen. Punktualnie o piętnastej zjawił się w ,,jej’’ mieszkaniu  z bukietem czerwonych róż. Wstawiła je szybko do wazonu i biorąc torebkę wyszła krzycząc tylko do mamy ,, Wychodzę i nie czekaj z kolacją’’  Przekonana była ,że po basenie pójdą coś zjeść albo pospacerują po mieście. Nim wsiedli do auta przyciągnął ją do siebie i namiętnie pocałował.

Przebrana w strój kąpielowy siedziała na brzegu basenu zanurzając lekko nogi w wodzie. Po chwili dostrzegła Marka ubranego jedynie w kąpielówki. Zrobiło jej się gorąco. Powoli wracał do dawnej formy. Nie był już tak chudy jak jeszcze dwa tygodnie temu. Nie miała okazji widzieć go  bez koszuli.

Skradł jej całusa i wskoczył do basenu ochlapując ją.

Podpłynął do niej pociągając ją za rękę. Wpadła wprost w jego ramiona. Niespodziewanie puścił ją ,a ona próbowała utrzymać się na powietrzni wody. Machała energicznie rękami i nogami.

- Ratunku!- krzyknęła ledwie łapiąc oddech.

Natychmiast znalazł się przy niej. Zarzuciła mu ręce na szyje nie chcąc puścić. Panicznie się bała. Jako mała dziewczynka uczyła się pływać ,ale potem mało nie utonęła w morzu i od tego czasu odczuwała paniczny strach przed wodą.

- Zabierz mnie stąd- wyszeptała nie puszczając go.

- Czemu nie wspomniałaś ,że nie umiesz pływać?

- A jak myślisz?- odpowiedziała pytaniem na pytanie

- Nauczę cię- rzekł pewnie . – Tylko musisz mi zaufać – dodał

- Ufam ci – odrzekła spoglądając mu w oczy.

Poinstruował ją co ma po kolei robić. Położyła się na wodzie ,a on ją przytrzymywał. Kazał się jej rozluźnić. Ciągle była bardzo spięta i bała się ,że utonie choć on był przy niej. Uczył ją jak utrzymać równowagę .

Po tygodniu pływała już w miarę dobrze ,ale wciąż pojawiało się uczucie lęku i wtedy traciła równowagę. Zawsze wtedy podpływał do niej uspokajając ją i zapewniając ,że przy nim jest bezpieczna.  

                                           ***

Przebudził się  o brzasku. Przetarł oczy i zwlekł się z łóżka. Zimny prysznic nie wyrwał go z krainy fantazji.  W śnie biegali boso po plaży w białych ubraniach nie szczędząc sobie czułości . Opryskiwali się w wodzie i tonęli w swoim objęciach. Nieświadomie uśmiechał się pijąc kawę . Zdziwił się ,że jej smak nie był gorzki.

Myśl ,że dziś ją spotka napełniała go optymizmem.  Nie zdawał sobie ,że ten dzień przyniesie smutek ,rozpacz i łzy. Nieświadomy tego co miało się wydarzyć udał się do firmy. Pshemko zwolnił następnego asystenta i znowu został sam. Markowi nagle przyszedł  do głowy pewien pomysł.