,, Oznaki życia'' 24

 Wstawiam dziś ,bo nie wiem czy jutro znajdę czas. Tak więc zapraszam na kolejną część.

Opowiadanie zawiera scenę dla dorosłych. 

,, Oznaki życia’’

Rozdział 24

,, Nie wystarczy pokochać ,trzeba jeszcze umieć wziąć  tę miłość w ręce i przenieść ją przez życie. „” K.I. Gałczyński

Z pasją oddawała pocałunki gdy jego dłonie wsunęły się pod sukienkę. W sekundę oprzytomniała odpychając go od siebie. Spojrzał na nią  zdezorientowany. Zbliżył się do niej ponownie ,ale odwróciła głowę.

- Zrobiłem coś. .. nie tak?- zająknął się wpatrując się w jej twarz.

- Nie  . . .znaczy …ja . . .- plątała się nie potrafiąc złożyć składnego zdania.- Dla mnie to za szybko- wyrzuciła w końcu z siebie.

- Rozumiem – odparł pokiwał głową ,ale zauważyła ,że nie to chciał powiedzieć.

- Przepraszam – szepnęła cicho

- Zamówmy coś do jedzenia. Na co masz ochotę?- zmienił nagle temat wyciągając z kieszeni spodni komórkę.

- Może na sałatkę z kurczakiem ,bo jak wiesz . . .

- Wiem ,że nie możesz sushi- wszedł jej w słowo.

Uśmiechnęła się z wdzięcznością. Zapamiętał ,że jest uczulona na ryby.

Brunet odebrał zamówienie i usiedli na kanapie . Milczeli jakby bali się poruszyć jakikolwiek temat.  Cisza się pogłębiała ,a atmosfera między nimi zgęstniała. Niepewnie zerknęła na zamyślonego Marka. Dlaczego nie może być jak przedtem? Jak mam mu powiedzieć ,że nie jestem jeszcze gotowa i boję się? On miał tyle dziewczyn , a mi zupełnie brak doświadczenia  . . . Sięgnęła po kieliszek wina stojącego na stoliku. Stuknęli się szkłem ,a kącik jego ust lekko uniósł się do góry.

- Za nas

- Za nas- powtórzyła za nim i upiła łyk wina.

                               *****

Ula przebudziła się pierwsza i przeciągnęła się niechcący uderzyła Marka w twarz.

- Ała!- mruknął pocierając bolący policzek. Odwrócił się w jej stronę. Zaśmiała się cicho podnosząc się na łokciu.

- Zasnęliśmy?- spytała na jej ustach błądził delikatny uśmiech.

- Uhm- przytaknął podnosząc się z łóżka.

- Ale . . .- przerwała analizując wczorajszą noc.

- Oglądaliśmy film. Zasnęłaś na kanapie więc cię tu przyniosłem  ,a potem położyłem się obok więc chyba zasnąłem- wyjaśnił zauważając ,że odetchnęła z ulgą.

- Nie zrobiłbym nic bez twojej zgody – zapewnił utrzymując z nią kontakt wzrokowy. – Poza tym jesteśmy ubrani- dodał i podszedł do niej. Pochylił się i złożył na jej ustach namiętny pocałunek.

- Chyba powinnam już pójść- rzuciła odsuwając się od niego

- Nie ! Poczekaj !- spojrzał jej w oczy i dotknął policzka i musnął jej wargi.

- Monika znowu zrobi awanturę

- Nie obchodzi mnie twoja stuknięta kuzynka. Zależy mi na tobie i chcę abyś była szczęśliwa. - Mamy tylko mały problem- rzucił odsuwając się od niej .

- Tak? Jaki problem?- zainteresowała się unosząc brew.

Zauważyła sukienkę przewieszoną na oparciu krzesła i założyła ją. Szkoda ,że nie mam czegoś na zmianę . Nie przewidziała tego ,że zostanie u niego na noc. Przy nim czuła ,że nic jej nie grozi. Już nie bała się , ufała mu i kochała. Marek jest całym moim światem. Jego miłość nadaję sens mojemu życiu. Nie umiałabym bez niego żyć. Już nie . Nikt inny nie zajmie miejsca w mym sercu.

- W lodówce mam tylko światło – odezwał się brunet wytrącając ją tymczasem z letargu.

- Co?

- Mam pustą lodówkę- przyjrzał się jej uważnie. Nie był pewien czy w ogóle go słucha. Sprawiała wrażenie jakby znajdowała się w innym świecie. Nie wiem co ona ma w sobie ,że będąc przy niej czuję się inaczej. Nic nie muszę ukrywać ,bo ona pozna gdy kłamię. Jest w niej tyle miłości.

- A to wiem już dlaczego wyglądasz jak duch- zażartowała szatynka

-No wiesz ty co?!- udał oburzenie podchodząc do niej i łapiąc ją w pasie.

- Puść mnie!- pisnęła wyrywając się z jego ramion.

- Odwołaj to – szepnął jej do ucha przygryzając jej płatek. 

- Nigdy!- krzyknęła starając się uwolnić z jego objęć. Wzmocnił uścisk nie dając jej możliwości ucieczki.

 - Zołza- skomentował uśmiechając się ironicznie.

Ramiączko jej sukienki zsunęło się odsłaniając kawałek białego biustonosza. Zauważyła błysk w jego oczach.

- Głupek – dodała wciągając gwałtownie powietrze.

                              ******

W poniedziałek Olszański znowu musiał swoją córkę zostawić pod opieką Teściowej. Jego żona co prawda powoli przełamywała się w stosunku do małej ,ale nie odważyła się wziąć jej na ręce. Wczoraj raz podała jej mleko gdy Róża była w nosidełku. Nie przewinęła jej ani nie przebrała. Sam musiał się jeszcze wiele nauczyć o pielęgnacji niemowląt. Przeczytał kilka poradników ,ale nadal nie wiedział co by zrobił gdyby ona miała kolkę lub zakrztusiła się.

- A ty już w pracy?- zdziwił się Dobrzański zjawiając się w bufecie.

-No. A  ty wyglądasz jakbyś nie miał humoru

- Bo nie mam – burknął brunet

- Pokłóciliście się?- zainteresował Sebastian gdy jego przyjaciół zajął miejsce przy stoliku zamawiając kawę.

- Tak i nie – oparł enigmatycznie

- Możesz jaśniej? Nic z tego nie rozumiem. Skoro z Ulą ci układa ,a w pracy  też . Dodatkowo Pshemko szykuje nową kolekcje. To  w czym problem?

Rozmowę przerwali w momencie gdy do bufetu weszła Ula.  Dobrzański nie widział ją od wczorajszego wieczora gdy odwiózł ją do domu. Mimo to już za nią tęsknił . Uśmiechnęła się promiennie widząc swojego chłopaka. Na jej widok humor mu się od razu poprawił. Włosy miała rozpuszczone i opadały miękko falami na ramiona. W letniej sukience wyglądała tak dziewczęco i niewinnie.  Do tego nie założyła okularów . W weekend też ich nie miała.   Podszedł do niej i złożył na jej ustach krótki pocałunek nie zważając na to ,że inni dowiedzą się o ich związku.

- Tęskniłem – szepnął jej do ucha uwodzicielskim głosem. Przeszły jej ciarki po plecach.

- Widzieliśmy się wczoraj – odparła uśmiechając się nieśmiało.

Nie odpowiedział przyciągając ją do siebie  całując delikatnie.

                           ****

Ula pomału wdrążała się w obowiązki asystentki projektanta. Na stoliku leżało pełno porozrzucanych projektów. Większości brakowało dokończenia. Pshemko powiedział jej kilka najważniejszych rzeczy o których musi zawsze pamiętać.  Poznała Izę ,która przestawiła jej modelki i pozostałych pracowników. Poznała bufetową Elę . Mężatkę z dwójką dzieci. Alicję starą pannę i znającą firmę jak nikt inny.

 Ula udała się po czekoladę dla mistrza do bufetu. Tam natknęła się na Aleksa ,który taksował ją spojrzeniem od góry do dołu i wyszedł gdy podbiegł do niego jakiś mężczyzna.  

- Kto to?- spytała cicho Ula wskazując wzrokiem dwóch mężczyzn ,którzy opuścili właśnie bufet.

- Aleksander Febo i Adam Turek – wyjaśniła Ela . Pochyliła się w stronę dziewczyny i dodała szeptem:

- Uważaj na nich. Oni zawsze coś knują aby pogrążyć Marka . Pan Febo pragnął zostać prezesem ,ale mu się nie udało więc jest zły i mści się. Przede wszystkim też za to ,że Dobrzański dokuczał Paulinie gdy byli nastolatkami. Aleksowi nie podoba się jak ten traktuje jego siostrę. Albowiem ich rodzice zginęli w wypadku samochodowym . Paulina miała wtedy trzynaście lat ,a jej brat siedemnaście. Dobrzańscy wzięli ich pod swój dach. 

- Pewnie Marek ci o tym opowiadał prawda?- spytała Alicja zwracając się do Uli. Dziewczyny odwróciły się zaskoczone ,bo nie widzieli jak weszła. Ela musiała wrócić do obowiązków  ponieważ zrobiła się spora kolejka.

Ula pokręciła głową  z dezaprobatą. Nie wspominał jej o Aleksie ani Paulinie.

Reszta dnia zleciała jej zaskakująco szybko. Pod firmą czekał już na nią brunet. Pocałował ją namiętnie zanurzając dłoń w jej włosach. Po czym zjedli coś na mieście i odwiózł ją do domu.

                                                    *****

Następny  weekend Cieplak i Dobrzański  spędzili wybierając się do kina i na pyszną kolację. W sobotę będąc z Ulą spotkał Matkę. Przestawił Ulę jako swoją dziewczyna. Na Helenie szatynka zrobiła dobre wrażenie . Miła ,skromna i mądra. Marek pochwalił się ,że skończyła ekonomię na SHG wraz z zarządzaniem i marketingiem . Zdradził ,że dziewczyna ma wielki talent do tworzenia szkiców i jest bardzo kreatywna. Dobrzańska wiedziała ,że jej syn zawsze wybierał inteligentne dziewczyny ,ale brakowało im czegoś. Goniły za karierą.  Poza tym były strasznie sztywne i zachowywały się jak księżniczki. Zwłaszcza Kalina ,która nie wyszła nigdzie bez makijażu i nieodpowiednim stroju. Wszystko musiało pasować ,a w domu liczył się dla niej porządek. Nie cierpiała hałasu. Jedna brudna filiżanka czy  gazeta rozłożona na stole poprawiła doprowadzić ją do wybuchu złości. Uwielbiała sterylne warunki ,bo w takich czuła się najlepiej. Helena więc nie zdziwiła się gdy jej syn wreszcie ją rzucił. Wiedziała ,że prędzej czy później tak się stanie.

Od czasu spotkaniu z ,,przyszłą teściową’’ minęło sześć dni. 

Wieczór spędzili wyjątkowo . Zabrał ją na nocny spacer nad Wisłą. Objęci obserwowali znikające słońce za horyzontem. Niebo zabarwiło się na różowo- czerwony kolor z domieszką pomarańczy i żółci. Widok był imponujący ,a mokry piasek chłodził ich bose stopy.  Wcześniej byli na zapiekankach . W milczeniu też odkrywali magię. Ula była bardzo ,bardzo szczęśliwa i nie chciała aby kiedykolwiek to się skończyło. Pokochała go całym sercem i z nim pragnęła kroczyć przez życie .

- Wiesz sam się sobie dziwię ,że stoję tu z tobą i czuję ,że mam wszystko. Chcę aby nic tego nie zepsuło . Nigdy nie sądziłem ,że się tak zakocham- przyznał całkiem szczerze.

Jej serce tłukło się jak szalone słysząc te słowa. Odsunęła się na kilka centymetrów spoglądając mu w oczy. Pocałował ją namiętnie wplątując dłoń w jej długie kasztanowe włosy. Zrobiło się późno więc postanowili wracać. Pojechali do jego mieszkania. Od przekroczenia progu nie mogli oderwać od siebie wzroku. Subtelny  pocałunek obudził w nich obojgu prawdziwy płomień.

                                                 + 18 

Przycisnął ją do ściany napierając na nią całym ciałem. Jego oczy płonęły z pożądania, a ona całkiem straciła głowę. Oburzona intensywnością pieszczot ukochanego nie potrafiła logicznie myśleć. Jej dłonie nieporadnie rozpinały  błękitną koszulę, która wylądowała gdzieś obok nich .Pozbył  ją sukienki. Materiał bezszelestnie  opadł na podłogę.  Ukazała mu się tylko w białej bieliźnie. Pod wpływem jego palącego wzroku. Spuściła  głowę  . 

- Spójrz na mnie- poprosił cicho. Nie zareagowała . Widząc jej niepewność i zawstydzenie o czym świadczyły dwa rumieńce na twarzy.  Ujął delikatnie jej podbródek w palce i spojrzał  w jej pociemniałe niebieskie tęczówki i wiedział, że ona również go pragnie.   Niepewnie położyła mu dłonie na nagim torsie nie odrywając spojrzenia od jego magnetyzujących oczu. Dostrzegła w nich miłość ,troskę i pożądanie.  Podjęła decyzję . Była gotowa na wszystko. Byle z nim.

- Jesteś pewna ,że . . .- wolał się upewnić.

- Tak- odpowiedziała nieco drżącym  z emocji głosem i sięgnęła do  jego ust . Pogłębił pocałunek chwytając ją za pośladki i przyciskając do siebie. Nieśmiałość tkwiąca w niej powoli wyparowywała. Odruchowo zarzuciła mu ręce na szyję i cicho jęknęła gdy językiem przejechał w miejscu za uchem.  Odsunął się na moment podnosząc ją . Zaniósł dziewczynę  wprost na górę i położył na łóżku przygniatając własnym ciałem.

- Tylko proszę bądź delikatny- usłyszał jej cichy ledwo słyszalny głos.

- Skarbie obiecuje ,że będę- odparł czule i pogładził jej zaróżowiony policzek.

Cieszył się ,że dziś zamiast okularów założyła soczewki. Z dnia na dzień wydawała mu się coraz piękniejsza. Przywarli do siebie całując się żarliwie łącząc swoje języki ,oddechy. Powoli uwolnił piersi z śnieżnego  stanika. Przez sekundę przyglądał się jędrnym piersiom ,a następnie musnął je ustami  objął nimi sutek lekko przygryzając. Jęknęła wczepiając palce w pościel. Zszedł niżej ustami  i języczkiem przesuwając po brzuchu. Drażniąc jej zmysły. Drżała w jego ramionach . Niepewnie rozchyliła nogi ,a jej dłonie błądziły po jego plecach . Zsunął jej majtki i zaczął palcami drażnić to najczulsze miejsce.   Z jej gardła wydobywały się ciche pomruki rozkoszy. Wilgotniała po wpływem jego dotyku ,a skóra płonęła . Niemal czuła iskierki rozlewające się po ciele. Jednym ruchem pozbył się bokserek i  nie odrywając oczu od jej twarzy powoli zanurzał się w jej wnętrzu. Zagryzła wargi wbijając palce w jasną satynową pościel. Powrócił do jej ust .Zamarli na moment stopniowo zaczął się w niej poruszać przyzwyczajając ją do siebie. Był ostrożny. Nie chciał jej skrzywdzić. Po raz pierwszy  kochał się z kobietą  z miłości ,a nie tylko z przyjemności. Przyśpieszył. Zagryzła mocniej wargi .Wykrzyczał jej imię pierwszy osiągając spełnienie ,a chwilę po nim ona . Opadli na poduszki uspokajając oddechy.

- Skarbie. . . byłaś cudowna- odwrócił się w jej stronę tonąc w jej chabrach. 

 - Dziękuję ,że byłeś taki delikatny - szepnęła . - Kocham cię. Nawet nie wiesz jak bardzo- dokończyła z uśmiechem i przytuliła się do niego. 

- Wiem – uśmiechnął się szelmowsko – Ja ciebie też- dodał po czym zasnęli w swoich objęciach.