,,Bolesna strata'' 20

Z ,,czymś'' na 250,000 tys. Wyświetleń nie zdążyłam  i będzie z sporym opóźnieniem. Jeszcze raz dziękuję za tą imponującą liczbę wys.  Pozdrawiam serdecznie :).

 - Kochasz mnie?- skierowała pytanie do bruneta ściskającego leciutko jej dłoń. Zapadła kilkusekundowa cisza. Przenikliwe spojrzenie stalowo-szarych tęczówek sprawiło ,że poczuła się  nieswojo i serce szybciej jej zabiło.

- Bardzo kocham- potwierdził tonąc w głębi jej oceanicznych oczu.- przysiadł na skraju łóżka odsuwając pościel. – Po raz pierwszy poczułem coś widząc cię taką bezbronną w szpitalnej pościeli, chciałem ci pomoc i z początku robiłem to z zwykłej chęci pomocy ,ale im bliżej cię poznawałem ,słuchałem o twojej córeczce i nieszczęściu bardzo ci współczułem. Budziłaś we mnie potrzebę opieki, troski dziwną czułość , długo nie pojmowałem tych uczuć ,nie umiałem ich nazwać. Urzekły mnie też twoje niesamowite oczy ,które bez przerwy były smutne- zakończył wyjmując z opakowania chusteczkę i osuszając troskliwie jej twarz . Ogromne niebieskie oczy wpatrywały się w mężczyznę napełniając się coraz  to nowymi łzami. – Ulka – wyszeptał próbując ją uspokoić nieporadnie ją przytulając. Znieruchomiała oddychając urywanie. Odsunął się szybko nie chcąc jej wystraszyć. Nadal źle reagowała na dotyk. Od gwałtu minęło prawie cztery miesiące ,a sztywniała ,gdy ktoś ją przytulał. Maciej , Patrycja czy nawet sąsiadka przed rzekomym wyjazdem. Ze strony Marka niczego się nie obawiała ,ale jednak trudno  było jej się do niego przyzwyczaić.

- Musisz mi dać czas- wyszeptała łamliwym głosem.- Nad ranem wszedł do mojego pokoju i…przystawiał się do mnie...nie przyjmował odmowy.  Prosiłam ,żeby wyszedł. Uparł się i został popychając mnie na podło…- zawiesiła głos.- Rozdarł koszulę i podniósł rękę uciszając mnie. Krzyczałam ,a nikt nie przyszedł. Panowało wtedy spore zamieszanie ,bo jedna tej nocy miała koszmary i krzyczała głośniej zagłuszając mój krzyk …trwało to trochę zanim dostałam czymś w głowę i… nie pamiętam. Obudziłam się …na lodowatej podłodze w zakrwawionej ko…- zaczerpnęła tchu ocierając spływające ciągle łzy.- koszuli i wszedł ktoś… wszystko działa się tak szybko. Umyli mnie ,zabrali i zamknęli w izolatce myśląc ,iż kogoś zaatakowałam lub chciałam popełnić… samobójstwo…

- Kochanie ,widzę ile cię kosztuję może …

- Jesteś trzecią osobą ,której to opowiadam- weszła mu w słowo. – I ostatnią. Opowiadałam to psychiatrze i policjantowi. Musiałam inaczej żyłabym w obawie ,że go spotkam na swej drodze.

- Nie spotkasz- odpowiedział zdecydowanie Marek. – Wycierpiałaś zbyt wiele ,abym pozwolił na konfrontacje z tym potworem.Po opuszczeniu szpitala zamieszkasz u mnie. Gwarantuję ,że nikt poza pewnym wyjątkiem miał tam wstępu. Będziesz bezpieczna. Od czasu do czasu wpadają rodzice szczególnie matka martwiąc czy mam pełną lodówkę- zaśmiał się.- Ale ona nie jest groźna. Pomaga w fundacji i jeździ do kliniki ,,Budzik '' wybudzają tam dzieci z śpiączki. A Maciej czy Sebastian wpadają dość rzadko.
- W porównaniu do ciebie jestem diabłem. Zasłużyłam na to ,co ...
- Przestań. Jak możesz o sobie tak mówić?
- Marek ,ja do końca życia ci się nie odwdzięczę. 
- Nie myśl o tym. Odpoczywaj ,skarbie. Prześpij się. Sen jest najlepszym lekarstwem. Przyjdę jutro rano. Jak coś dzwoń.

- Dziękuję- posłała mu pełne wdzięczności spojrzenie.- Na pewno przyjdziesz?- spytała.

- Tak. 
- A poprosisz Patrycję by po południu zajrzała?

- Jasne. O nic się nie martw- uśmiechnął się do niej uroczo.

- Marek ?

- Hę?

- Jesteś wspaniały nigdy ci się nie odwdzięczę- powtórzyła.- Po stokroć dziękuję.

- Nie sprawy ,Ula- odrzekł jowialnie. – Pa.

                                      &

Po gruntownych badaniach lekarz orzekł ,iż nie doszło  poważnego urazu stawu kolanowego i śmiało obejdzie się bez operacji. Obecny przy rozmowie Marek odetchnął z wyraźną ulgą. Nie przeżyłby ,gdyby jej się coś stało.
 Było jedynie stłuczone i nadal pobolewało pacjentkę. Prawą rękę zapakowali jej w gips ,a na lewy bark nałożyli kilka szwach po zszyciu głębokiej rany. Oprócz tego miała mnóstwo obdarć ,siniaków ,lekki uraz czaszki i usztywnioną szyję przez kołnierz ortopedyczny. Ponadto po trafieniu do szpitala została przewieziona na blok operacyjny ,gdzie przeprowadzono natychmiast operacje brzucha i powstrzymano silny krwotok. Dobrzański starał się powstrzymywać łzy ,ale to go przerastało. Siedział pod blokiem błagając Boga o ocalenie Uli. Bał się powikłań pooperacyjnych i ,że jej więcej nie zobaczy.

- Marek to silna babka. Z jednego się cudem wykaraskała- Maciej starał się dodać mu otuchy.- Jeszcze nieraz będziemy się z nią śmiać, sprzeczać kto ma rację , grać w szachy , żartować we wspólnym gronie.

-Wiele wycierpiała ,ale przy tobie znów się uśmiecha. Masz na nią dobry wpływ- pochwyciła Patrycja.

- Ulka umie grać w szachy?- zainteresował się Dobrzański.
- Tak. 
-  Kocham ją i jak umrze...- wyszeptał przybity brunet.
- Nie umrze. Będziecie jeszcze szczęśliwi- powiedziała Patrycja patrząc w przyszłość nieco optymistyczniej niż pozostali na korytarzu. - Zabiją wam dzwony.
- Patka o czym ty gadasz?- spytał Szymczyk.- Naczytałaś się znowu czegoś czy nałykałaś? Pleciesz bzdury. Ula nie jest z Markiem i na razie na to się nie zanosi. najważniejsze ,aby wyzdrowiała. Po za tym Marek nie myśli o ślubie.
,,O pierścionku pomyślę w odpowiednim czasie. Musi się najpierw przekonać do mnie i poczuć coś więcej niż wdzięczność''- rozmyślał Marek.
- Kotku ,chcę dla Ulki jak najlepiej ,ale nie możesz jej swatać. Ona sama zdecyduje o przyszłości.
- Mówicie jakby mnie tu nie było. Do miłości nie można nikogo zmusić.
- Wcale nie swatam - oburzyła się lekko Patrycja przegarniając energicznym ruchem blond włosy.
Operacja skończyła się i przewieźli Ulę do sali. Długo spała ,a Marek czekał ,aż otworzy oczy i będzie mógł ją zobaczyć.

                                              ****
 Kobieta cudem przeżyła wypadek ,który jak twierdziła poszkodowana nie był przypadkowym ,a zamachem na jej życie. Policja nie ustaliła jeszcze kierowcy kierującego czarnym porsche ,który został znaleziony w pobliżu opuszczonej fabryki w czasie prowadzenia innego śledztwa. Według nagrań z monitoringu z ulicy Koszykowej gdzieś zdarzył się wypadek parę metrów od restauracji. Rozpędzone auto jechało wprost na Ulę ,która chciała przejść na drugą stronę ulicy. Przypadkowi ludzie byli świadkiem potrącenia Uli przez samochód. Pewna osoba wezwawszy karetkę spostrzegła ,iż kierowca jechał z zawrotną prędkością i uderzył w pieszą niezauważalnie zwalniając. Aspirant Bernaś oglądając z Jankiem rejestr z kamer w przybliżeniu zauważyli numer niemiecki numer rejestracyjny skradzionego przed tygodniem czarnego porsche.

Właściciel skradzionego wozu prowadził szkolenia z marketingu i zarządzania będąc jednocześnie dyrektorem ,,Alior banku’’.

Ślad po sprawczyni wypadku zaginął. Trwało dochodzenie czy na pewno był to nieszczęśliwy wypadek? W zacieraniu śladów Ada i jej chłopak mieli doświadczenie. Niejedno uszło im na sucho. Dobrzański nie zamierzał zostawić tej sprawy bez wyjaśnienia. Liczyło się bezpieczeństwo Uli i jego samego. Policjant zebrał zeznania Uli i Marka notując ,każdy szczegół. Ula po wyjściu policji zdrzemnęła się ,a Dobrzański pojechał do mieszkania odświeżyć się ,przespać i przyjechać rano. Zaopatrzył Ulę w czystą piżamę, kosmetyki, bieliznę i świeże owoce.

Gwiazdkę przespała będąc pod narkozą ,a pierwszy dzień świąt była strasznie słaba na przemian budziła się i zasypiała słuchając kojącego głosu Dobrzańskiego. Nie odstępował jej łóżka.
 Po operacji zdobył się na śmiały gest całując ją w blade usta. Patrycja, któregoś dnia przyprowadziła Łukasza i Kasię ,ale Ula nie chciała widzieć dzieci. Po poronieniu ten temat omijała szerokim łukiem lub wybuchała płaczem. W takich chwilach wsparcie i troska Marka okazały się bezcenne. Pocieszał, dawał słowa otuchy , całował w skroń . Nie bardzo wiedziała jak reagować na te czułe gesty. Panika wciąż w niej tkwiła i pozostała trauma po dramatycznych doświadczeniach. Za oknem rozpościerał się piękny biały krajobraz ,który znała wyłącznie z opowieści Marka. Sama nie mogła podejść do okna. Nawet zejść z łóżka w celu samodzielnemu udaniu się do toalety. Musiała prosić o pomoc ,bo  nogi odmawiały jej posłuszeństwa. Osłabiony organizm wolno się regenerował. Nie chciała jeść nie mając apetytu. Ciało było niczym z ołowiu. Bolał ,każdy mięsień ,a niesprawna ręka utrudniała w najprostszych czynnościach jak na przykład  jedzenie, wszystko spadało jej na pościel.Niebawem czekała ją rehabilitacja ręki.

                                 ****

Violetta zajadała pomidory zakrywając ,co rusz oczy. Na ekranie wyświetlał się drastyczne sceny ,które Sebastiana w ogóle nie ruszały. Rozsiadł się wygodnie zajadając cebulowe chipsy uważnie śledząc akcje. Za oknem rozbłyskiwały na hebanowym niebie pierwsze fajerwerki. Blondynka zanurzyła się pod koc szczękając zębami.

- Violuś to tylko film- usiłował wytłumaczyć jej Sebastian.- Sama wybierałaś więc nie miej pretensji. Wy kobiety oglądalibyście tylko te durne komedie romantyczne- wywrócił oczami.- Ile można? Najpierw z mojego przyjaciela zrobił się mnich już się bałem ,że mu zostanie to na zawsze  ,a tu romantyk się w nim odezwał do siedmiu boleści i o kumplu zapomniał. Przyjaciół się nie wystawia do portu.

- Chyba wiatru? Pomieszałeś trunki?- przyjrzała mu się podejrzliwie.- Marek widocznie bardzo kocha tą Ulę ,a ty o rocznicy nie pamiętasz ,gdybym ci nie przypominała zapomniałbyś także o urodzinach syna. 
-Marek i DrakUla? 
- Seba,błagam nie pij więcej.

- Violuś- nachylił się całując jej kark i wsunął dłoń pod jej bluzkę.

- Stop! Tobie zawsze chodzi tylko o jedno ,a ja? !- oburzona zerwała się z kanapy pociągając za sobą koc.- Nie zauważasz mnie całymi dniami. A jak chcesz seksu jesteś milutki jak bawołek.

- Baranek!

- Nie poprawiaj mnie ty rogaczu jeden! Ja mam dość. Śpisz na kanapie w salonie. A i poduszkę zabieram- dodała na koniec.

- Kochanie , Violuś!- krzyknął stojąc pod drzwiami łazienki.- Otwórz.

- Idź w pioruny! Ty …ty…- załkała rozmazując tusz do rzęs. Po policzku popłynęła czarna łza. Zrobiło się jej niedobrze. Miała nadzieję ,że mdłości szybko ustąpią i będzie mogła cieszyć się błogosławionym stanem. Zachowanie męża strasznie ją drażniło. Gadanie o ukochanej przyjaciela jako psycholce ,wariatce ,stukniętej kobiecie nie podobało się Olszańskiej. Nie pojmowała jak jej mąż może być takim chamem, burakiem,  zwykłym prostakiem.  Gadała dużo i czasami najpierw mówiła potem myślała ,ale nie odradzała komuś miłości ,nie zabraniała wręcz przeciwnie cieszyła się z szczęścia innych. Olszański był wyjątkowo uprzedzony do Uli i wszelkimi metodami próbował zniechęcić Marka. Podtykał pod nos różne zaproszenia, wejściówki nie pojmując ,że ten całym sercem kocha Ulę.

 Viola doprowadziła siebie do porządku ,złość jej przeszła i była gotowa przywitać Nowy Rok toastem z soku pomidorowego ,a Sebastian zamiast szampanem piwem uznając ,że bez sensu świętować bez gości. Małego położyli już o dwudziestej był wykończony po zabawie na śniegu z dziećmi z rodziny ,którzy odjechali przed  nastaniem zmroku.

                     &

Od pięciu tygodni dzieliła z Markiem mieszkanie. Pochłonięty pracą,  spotkaniami z kontrahentami, które również należały do jego obowiązków,zbliżający się pokaz wprawił Pshemko w kolejny atak histerii ,a modelki wykłócały się i robiły wokół siebie wielki szum. Kolekcja dziecięcych sukienek i garniturów spotkała się z uznaniem projektanta. Ubrania idealnie nadawały się na rodzinne uroczystości. Nie wybrał jeszcze głównej małej modelki ,ale pomyślał o dzieciakach ,które brały w poprzednim pokazie . Stroje z kolekcji były dostępne w internetowym sklepie. Najczęściej zakupu dokonywały celebrytki mające dziecko w wieku od sześć do dziesięciu lat, youtuberki i polskie piosenkarki. Dobrzański nie udzielał rozwlekłych wywiadów na swój temat. Po ogromnym sukcesie poprzedniego pokazu i prześladowczyni wysyłającej mężczyźnie pogróżki media nie dawały mu spokoju. Zwłaszcza po wypadku Uli i śledztwie dowodzącym ,iż ktoś czyhał na ich życie.

 Marek wracał czasami później przepraszając za to ukochaną. Nie chciał zostawiać jej na tak długo samej. Modelkę uprzykrzającą mu życie zwolnił oburzony jej bezpośredniością i tekstami niskich lotów ,żeby go zdobyć. Z Sebastianem ostro się pokłócił i zamknął w gabinecie opanowując zszargane nerwy. Rzadko go ponosiło ,ale dzisiaj nie wytrzymał i przywalił Olszańskiemu za obrażanie jego ,,dziewczyny’’. Ula nie zezwalała na zbytnią bliskość. Nie pozwalała się obejmować ani przytulać. Ucieka wzrokiem podczas wspólnego posiłku. Polubił jej kuchnie. Okazała się prawdziwym talentem kulinarnym. Dania wychodziły Uli znakomicie. Źle sypiała dręczona koszmarami i wspomnieniami z przeszłości. Odpychała go nie chcąc ,aby ją przytulał. Po tygodniu poprosiła o nie wchodzenia bez pukania ,a po dwudziestej pierwszej nie mógł przekroczyć progu jej sypialni. Zamykała drzwi na klucz. W dzień niczego się nie obawiała ,ale w nocy wszystko wydawało się jej przerażające. Nie umiała pozbyć się lęków. Raz zapomniała zakluczyć i podstawić pod drzwi krzesło. Rano zauważyła ,że przespała prawie całą noc. Wrzasnęła jak opętana zauważając na sobie Marka sweter. Cisnęła go na łóżko zdejmując z siebie zastanawiając jak się na niej znalazł . Przypomniała wczorajszy dzień i słowa,,Ubierz go ,bo mi tu zamarzniesz'' oglądali film na kinowym ekranie ,a jej było zimno. Od tej pory klucz leżał na dnie szuflady niepotrzebny. Niektórych pomieszczeń w tym wielkim domu wciąż nie znała i nie widziała sypialni Dobrzańskiego,choć nagiego ujrzała go wchodząc niespodziewanie do łazienki. Wyszedł spod prysznica ociekając kropelkami wody. Gapiła się na niego nieprzytomnym wzrokiem. Zdążył okryć biodra ręcznikiem ,a ona stała nie poruszywszy się.
- Ula...
- Puść! Nie dotykaj!- pisnęła przestraszona i wybiegła z łazienki odpychając nierówno. Rozpłakała się mając przed oczami znów ten koszmar. Wzdrygnęła się czując obrzydzenie do swojego ciała. 
Po ubraniu się odnalazł ją stojącą przy zlewozmywaku wyglądającą przez okno.
- Ulka , ja nie chciałem cię wystraszyć- usłyszała w progu. Kątem oka dostrzegła ,że jest ubrany w koszulę i  dżinsy. 
 - Nie zrobię nic wbrew twojej woli. Mówiłem to chyba ,kiedyś.
- Wiem. Przykre wspomnienia- ucięła rozmowę.
- Ula powinnaś wrócić na terapię. 
- Nie! Zostaw,chcę być sama - wyjąkała.- Nienawidzę siebie. Moje ciało jest brudne. Nie możesz mnie kochać ,nie możesz...ja nie dam ci dzieci ani szczęścia.
- Kochanie ja chcę tylko ciebie - zapewnił patrząc w jej oczy.- Nie wypacykowane lale czy modernice - pudrownice spod monopolowego jak zwie ich Violetta żona Seby.
Roześmiała się głośno.
- Te jej  teksty- pokręciła głową.
- Przy mnie jesteś bezpieczna. Wierzysz mi? Ufasz?
- Staram się - delikatnie ją przytulił ,wyrwała się z jego uścisku. - Daj mi czas. Chociaż nie mogę zostać tu na zawsze obiecuję,że... - zawiesiła głos czując drapanie w gardle.- Chyba się położę. Boli mnie brzuch.
- Czasu dam ile będziesz potrzebować. Zaparzyć ci mięty? Powinna pomóc .
Kwestii wspólnego zamieszkania wolał nie poruszać. O jej wyprowadzce nie chciał myśleć.
- Tak ,dzięki.