,,Ocal moje serce'' 14

Miłego czytania. Pozdrawiam 💖😉🌸

Atlanta , Georgia

Wytężył wzrok, aby dostrzec kobiecą sylwetkę pośród otaczającego ich mroku. Odgarnęła włosy z czoła i zanurzyła nogę w zimnej wodze wzdrygając się leciutko. Uniosła oczy ku niebu wierząc, że odtąd pech ją nie doścignie. Pamiętała doskonale ile w ciągu ostatnich lat się wydarzyło. Początki w firmie do udanych nie należały zważywszy na brak doświadczenia w świecie mody i ubioru. Nie wzbudzała zachwytu ani zadowolenia, a jedynie przynosiła wstyd i wzbudzała litość u niektórych. Patrzyli na nią jak na dziwne zjawisko. A szczególnie Paulina, Aleks, a Sebastian z obrzydzeniem.Teraz dzięki Markowi uwierzyła na nowo w siebie i zyskała pewność siebie, którą zniszczył doszczętnie Piotr. Wylała niezliczoną ilość łez. Bez smutku nie ma radości.

- Marek!- Zawołała nabierając w płuca zimnego powietrza i przeczesała wzrokiem plażę. Dobrzańskiego ani śladu. Przestraszyła się nie na żarty. Nawoływała go i biegła brzegiem oceanu czując jak nogi zapadając się w mokrym piasku. Zdjęła buty wchodząc do wody, a teraz nie wiedziała gdzie się znajdują.

Panika w niej narastała. Nasłuchała się w radiu szokujących wiadomości. W dzielnicy Bronx zaginęła dziewczyna bez śladu pięć lat temu,a w ubiegłym tygodniu znaleźli jej zwłoki, a w Fountain  Park’u został zaatakowany nastolatek. O Broadwayu wspominać nie chciała. Snuła najgorsze scenariusze. W bladym świetle latarki szukał ją wśród spienionych, wzburzonych fal. Oświetlił skały nie dostrzegając żywej istoty. W dali na plaży wreszcie zauważył ją. Pod malutkim drewnianym domku siedząca na drewnianym pomoście. Liście palmy kołysały się na wietrze ,a Ula poderwała się gwałtownie z miejsca i...

- Aaaa…- pisnęła przerażona i biegiem rzuciła się w przeciwnym kierunku niż jej ukochany. Dogonił ją chwytając nadgarstek. – Spokojnie, skarbie to ja.

- Marek?- Padło z jej ust i rzuciła mu się w ramiona. – Jak to dobrze, że to tylko ty?

- Spodziewałaś się kogoś innego?- Spytał podejrzliwie trzymając ją w objęciach.- Zbierałem chrust i parę grubszych gałęzi na ognisko. Oddaliłem się od plaży na chwilę, żebyśmy potem mogli ogrzać się przy ognisku. Tak jak wtedy.

- Nad Wisłą?- Zapytała niewinnie uśmiechając się delikatnie.

- Dokładnie.

- Mamy coś do jedzenia? Strasznie burczy mi w brzuchu.

Zaśmiał się i musnął jej usta.

- Chodź głodomorze- dodał żartobliwym tonem ujmując jej dłoń. Śmiało ruszyła za nim. Oświetlali sobie drogę latarką by nie potknąć się o przypadkowy mały kamień bądź jakaś leżącą gałąź. Wczorajszej nocy przeszła nad oceanem straszna nawałnica. Zerwano linię wysokiego napięcia i dopiero około trzeciej po południu podłączyła telefon w pokoju hotelowym do ładowarki.

 Z samochodu przy plaży wyciągnęli dwa duże koce i koszyk z kiełbaskami i piankami wzięli też ketchup i bagietki zamiast chleba i napoje.

 Zakupy robili na szybko. Marek w wielkim supermarkecie nie umiał się odnaleźć. Ula czytała skład produktów i odkładała z powrotem krzywiąc się lekko. Para wybrała się do supermarketu z Maddy i Lisą. 
Wyciągnął zapalniczkę z kieszeni spodenek i podała mu. 
- Palisz?
- No ,czasami. 
- Od dziś rzucasz to cholerstwo- odparł stanowczo. 
- Nie jestem uzależniona- oburzyła się i czekała na rozpalenie ognia. 
- Maddy mówiła ,że uspokaja ,a ja żyłam w nerwach non stop. Na moment pomagało. 
- Nie zatruwaj organizmu. Wolałem już jak jadłaś krówki.
- Skończyłam z nimi. Sięgnę po nie ,gdy najdzie mnie ogromna ochota na słodkie. Będzie to wyjątkowa okazja.  
- Jaka?- zaciekawił się. 
- Nie interesuj się.
Ciąża. 
Usiedli przytuleni okrywając się kocem i trzymając kijki z pankami nad ogniem. Nad nimi było gwieździste niebo. 

Chcę iść z ciocią i wujkiem - złożyła rączki patrząc czekoladowymi oczami na mamę. – Zgódź się, bo nie zjem tej papki.

- Lisa- upomniała córkę rudowłosa. – Należy się zdrowo odżywiać, a ty jadłabyś ciągle hamburgery.

- Mamusiu, ale Bill je w madonaldzie.

- Mcdonaldzie – poprawiła ją. – Nieważne. Nie możesz jeść Fast-fodów.

- A dlaczego?- Zainteresowała się mała. – Kupisz mi frytki i koniec- tupnęła nóżką i posłała groźne spojrzenie mamie.

- Jedzenie w Stanach jest ohydne. Bez sensu tłuc się po supermarketach i od razu kupować tonę jedzenia i to tłustego, zawierającego prawie sam cukier. Szczególnie różne syropy, mrożona bita śmietana, lody, duże paki chipsów, słynne donaty, jogurty z czymś tam, gotowe dania, nawet gofry za słodkie. W Polsce można przynajmniej zjeść w restauracji coś porządnego. A tu piją chyba tylko te gazowane napoje w dodatku trują tym dzieci. Ja na to nie pozwolę i cieszę się, że wracamy do Polski. Nie będę pił paskudnych słodkich soków, co kupiliśmy dziś rano po drodze- Dobrzański wygłosił swoją opinię na temat odżywiania w Ameryce.
- Nieprawda- zaprzeczyła Lisa.- Chipsy są dobre ,soki i lody.
- Tu jest większy dostęp do owoców i warzyw. Uwielbiam awokado i mango ,ale przyzwyczaiłam się do innej kuchni- powiedziała z nostalgią.- Dawno nie robiłam pierogów ani naleśników. Betti mogłaby jeść je codziennie. Tutaj kocham donaty . Szkoda, że są wysoko kaloryczne, a ja muszę dbać o linię. W Warszawie zapiszę się na fitness albo jogę- oświadczyła z powagą.

- W aucie wspominałaś o krówkach- wypomniał jej Marek.

- Ja?- Obruszyła się. –Ja jem wyłącznie warzywa i owoce.

- Donaty w ciemnej czekoladzie,latte i słone paluszki nazywasz zdrową żywnością?- Spytał ironicznie.

- Oj przestań- poirytowana przewróciła oczami i zerknęła na przyjaciółkę.

- W sumie dawno nie jadłem krówek, a ty?

- My lecimy- Maddy cmoknęła Ulę w policzek. – Spotkamy się pojutrze na lotnisku o ustalonej godzinie.
- Pa, Mad. 
- Pa!

Para przedłużyła pobyt w Stanach o trzy tygodnie. Postanowili pozwiedzać ,maksymalnie wykorzystać ten czas i pobyć trochę razem bez nawału pracy ,problemów i zwykłych codziennych spraw. Ula pokochała spacery nad oceanem ,podróże samochodem do różnych miejsc , wspólne ,cudowne pełne pikanterii noce. Najlepiej pamiętała ,gdy kochali się w samochodzie na tylnym siedzeniu, w środku nocy nieopodal plaży i palm oraz w wielkiej wannie pełnej piany pijąc szampana.

Dni wypełniały im zakupy ,piesze wędrówki i długie rozmowy o firmie ,przyjaciołach ,życiu i uczucie jakie ich połączyło. Raz pokłócili się w studiu tatuażu prowadząc otrą dyskusję na temat szablonów. Ula najpierw chciała na przedramieniu czarne jaskółki ,następnie serca . Oboje przystali na symbol nieskończoności z ich inicjałami na nadgarstkach. Ostatnio coraz bardziej popularne . Jednak Dobrzański zdecydował się na henne ,a Ula obraziła się na niego twierdząc ,że nie kocha ją dostatecznie mocno i jego uczucie jest krótkotrwałe  mimo ,że niemal przychylał jej nieba ,co dnia. Był jej  calutkim światem. Skruszona po głębszej analizie przeprosiła go i prosiła o wybaczenie. 

                      ***

Sosnowski nie przyswajał informacji o poważnym uszkodzeniu kręgosłupa w wyniku, czego  od pasa w dół był sparaliżowany. Nawet najmniejszy palec u nogi nie drgnął mimo wysiłku włożonego w poruszenie nim. Mógł jedynie wgapiać się w sufit i przeklinać swoje życie, a szczególnie zmarnowanie go. Poświęcił czas na bzdury zamiast korzystać i cieszyć się, każdą chwilą. Pielęgniarkę wyzwał od różnych. Gdyby mógł wstać zwiałby stamtąd nawet przez okno. Nie ważne, że to dziewiąte piętro. Przypięli Piotra pasami, bo wrzeszczał w niebo głosy i podali środek nasenny. Zaciskał pięści i mruczał coś pod nosem. Po nocy sufit miał fioletowy kolor, a on nie pamiętał nawet swojego imienia. Wtedy lekarka podała mu leki pomagając mu popić wodą. Przytknęła szklankę ze słonką do jego ust. Wytrącił ją z rąk mając mord w oczach i szaleństwo. W mężczyźnie wezbrała się wściekłość.

- Pierdol się – warknął. – Idź zjawo do swej wioski i zniknij z moich oczu!

- Zawo...łam lekarza.

- Odepnij te pieprzone pasy! Słyszysz?! Dokąd idziesz ?

Cofnęła się przerażona i zająknęła tyłem wycofując się do drzwi. Nie należała do osób śmiałych i odważnych. Nieraz zachowanie pacjentów wywoływało w niej paraliżujący strach. Widziała mnóstwo okropnych obrazów. Mimo to nieprzyjemny dreszcz rozlewał się po jej szczupłym ciele.

- Zabiję ją, nie pozwolę temu prezesikowi wychowywać mojego dzieciaka! Po moim trupie! Przez ciebie dziwko. Wszystko twoja wina.

Piotr zupełnie nie orientował się w obecnej sytuacji życiowej drugiej żony. Ula nie zaszła w ciążę będąc z nim, a z Markiem na razie nie planowała dziecka. Były kardiolog stał się warzywem uzależnionym od innych. Nie chciał współczucia. Mieszały mu się zmysły i wspomnienia z przeszłości. Miewał przebłyski świadomości.

- Proszę się nie szarpać – ostrzegła inna lekarka podwijając rękaw szarej piżamy w paski i wbiła igłę w żyłę.

- Mamusiu…zaśpiewaj mi..Kołysankę …- wyjąkał sennie.

 Zaklął i mamrocząc zamknął powieki natychmiast milknąć, a głowa upadła mu na poduszkę.

Port lotniczy ,Nowy Jork

Upchnęła podręczny bagaż nie czekając na Marka i zajęła miejsce w fotelu czując ucisk w żołądku. Myśl o poprzedniej podróży potęgowała uczucie lęku. Dołączył do niej Dobrzański zapiął pasy nie odchylając się i udając ,że jej nie widzi. Pokłócili się wczoraj po kolacji śpiąc po dwóch stronach wielkiego łóżka. Na lotnisko dojechali taksówką. Nie zamienili od kilku godzin słowa. Jeśli chcieli o coś zapytać pisali smsy ,co było dziwne zważywszy ,że czasami byli obok siebie. Zerknął z ukosa. Wyjęła z kieszeni fotela  czytnik Kindl’a ,aby zając czymś myśli. Wybiera książkę w momencie ,gdy samolot podchodził powoli do startu. Zimny dreszcz przebiegł po ciele i kurczowo złapała rękę Marka zaciskając ją z całych sił i zamknęła oczy wbita w siedzenie. Usta mu drgnęły lekko w złośliwym uśmieszku i stwierdził ,że on pierwszy się nie odezwie. Nie gniewał się na nią ,ale postanowił zrobić tak ,żeby nie zorientowała się .  Stewardessa podała parze wodę z cytryną . Brunet oparł się o fotel i spoglądał spod przymrużonych powiek na Ulę ,która wciąż nie otworzyła oczy.

Maddy z Lisą i Billem odprowadzili ich na lotnisko i zapraszali do odwiedzenia ich ponownie. Ula obiecała dzwonić i pisać w wolnej chwili. Lisa wręczyła Markowi własnoręcznie zrobioną laurkę ,a dla Uli zrobiła bransoletkę z kolorowych koralików . (Z mała pomocą starszej koleżanki). Marek podziękował małej . Ula rozmawiała wyłącznie z przyjaciółką i jej córeczką. Ignorowała Dobrzańskiego ,a Bill jedynie przytakiwał matce.

Mężczyzna przysnął i spał  nie słysząc marudzenia dziecka z sąsiedniego rzędu.

Podróż z maluchem to koszmar. Zwłaszcza latem. Współczuję tej matce. Wakacje z małym dzieckiem z góry są nieudane. Chyba nie szybko zdecyduję się na dziecko. 

Wyjrzała przed malutką szybkę na chmury i przepiękny błękit nieba. Szare chmury znikąd pojawiły się na horyzoncie.

Oddychaj ,głęboko. Wdech ,wydech ,spokój ! Nie panikuj!

Odpięła dwa guziki beżowej bluzki i powachlowała zwiniętym magazynem sportowym czytanym wcześniej przez jej partnera. Przypadkiem szturchnęła go łokciem wyrywając z krainy Morfeusza.

- Coś nie tak?

- Nie ,dlaczego?- rzuciła lekceważąco dalej się wachlując. – Zastanawiam się czy w samolocie jest bomba lub środek łatwopalny.

- Słońce ci zaszkodziło ?- spytał kpiąco. – Dziecko mniej histeryzuję niż ty. Spokojnie śpi ,spójrz.

Przeniosła wzrok na kobietę i śpiącego chłopca.

Niedawno ,marudził i grymasił ,ale skąd masz wiedzieć skoro spałeś ?

- Zmęczył się marudzeniem to śpi. Ja bym na wakacje nie zabierała dzieciaka. Nie wypoczęłabym w ogóle- stwierdziła chłodno.

- Naszego zostawiać będziesz pod opieką dziadków?

- Może –ucięła krótko. – Nie ma powodu ,żeby się nad tym zastanawiać.

- Jest- wtrącił. – Chciałbym mieć dwójkę rozrabiaków.

- Twój problem- prychnęła. – Nie ze mną.

- A z kim?- zdumiał się wbijając w nią szare tęczówki. – Ula trapi cię sprawa z tymi badaniami?  

Kurde… czyta mi w myślach.

Spięła się udając zainteresowanie gwiazdami na czerwonym dywanie. Upuściła magazyn modowy i przelotnie spojrzała na Marka.

-  Na śmierdzące pieluchy mamy jeszcze czas- rzekła wymijająco.

- No ,nie wiem- Marek nie był przekonany do argumentacji zaczekania z planowaniem rodziny.- Dzieci do ciebie lgną. 
- Chyba do ciebie- odburknęła. 

Resztę podróży upłynęła na spaniu i luźnej rozmowie. Ula była ze sporym bagażem doświadczeń i nie chciała od razu zostać mamą ,bo pozornie szczęśliwa w środku chowała lęki i rany ze wspólnego życia z Sosnowskim. Walka w sądzie , nieprzespane noce ,hektolitry  kawy wypite ,żeby jakoś dać radę  nie zasnąć na rozprawie . Oczekiwanie na wyniki badań HIV porównywała do wyroku śmierci i jeszcze ta bezpłodność. Fałszywa lub prawdziwa.

                                  ***

Lotnisko Chopina , Warszawa

Postawił walizki przyciągając ją do siebie i zachłannie pocałował malinowe usta.

- Marek, szminka- zaśmiała się. - Kocham cię. 

Wytarł wargi i chwycił walizki .

- Ja ciebie też. 

- Nareszcie jesteśmy w Polsce i jesteś moja- powiedział cicho szczęśliwy.

- Niezupełnie- odrzekła .- Zawiedź mnie do Rysiowa. Rodzina pewnie za mą tęskni.

- O nie- pogroził jej groźnie palcem. – Zamieszkasz u mnie. Wynajmuję niewielkie mieszkanie w centrum Warszawy. Blisko będziemy mieć do pracy. Do Rysiowa wpadniemy później i damy prezent przywieziony ze Stanów.

- Jaki prezent?- zaskoczona odgarnęła opadający kosmyk i domagała się odpowiedzi.

- Drobiazg- uciął. – Spodoba się Betti. Dla twojego taty i Jaśka …

- Betti lubi cię bez prezentów. Jak byłam z Piotrem powtarzała ,że to nie mój książę. On nie rozumiał za bardzo o co jej chodzi. Kupił jej grę, książkę i czekoladę. Zapytała ,, chcesz mnie kupić?’’ Zmieszał się ,a w domu żałował wydanych pieniędzy. Nigdy więcej nie przekroczył progu mojego rodzinnego domu.

- Beatka to mądra dziewczynka- rzekł dumny. - Szkoda ,że nie mam takiej siostry lub brata. Miałbym z kim grać w piłkę ,a tak musiałem bawić się z kolegami. Opowiadałem ci ,kiedyś o świństwie jakie zrobiłem Aleksowi. Rozmawiamy ,ale nadal  mi nie wybaczył do końca. A Pauliną nic mnie nie łączy oprócz przyjaźni.

- Ulcia ! Mareczek! 

Beatka ile sił w nogach biegła w ich stronę. Kobieta przystanęła i porwała w objęcia siostrę ,a Jasiek uścisnął dłoń Markowi. Betti z szerokim uśmiechem puściła Ulkę i podbiegła do Marka . Pogładził jej jasne włosy. Sosnowska i Dobrzański ostatni raz widzieli Beatkę i Janka na Skypie. 
- Nie mogę iść- oznajmiła niespodziewanie.
- Dlaczego?
 - Bolą mnie nogi- wymyśliła na miejscu.
Ula wzięła ją na ręce mając jednocześnie przewieszoną przez ramię torbę. - Ależ ty ciężka i duża. 
- Ja ją wezmę. Jasiek zajmiesz się walizkami?- zwrócił się do Cieplaka Dobrzański.
- Okey.  

- Spryciula- Ula puściła oko brunetowi. 

- Promieniejecie- wtrąciła Kinga idąc obok Janka w kwiecistej spódniczce i bluzce z długim rękawem.- Kalifornijskie słońce wam służy. Świetnie wyglądacie. 
- Racja- pochwycił Jasiek. - Opowiadajcie jak tam jest ,bo z Kingą planujemy wybrać się przed rozpoczęciem roku akademickiego. 

- Stary !- rozległ się męski głos. 

- O matulu!- wykrzyknęła machając do przyjaciół Violetta ze stającym obok mężem. Pod obcisłą szarą bluzką odznaczał się już dość mocno ciążowy brzuszek. Ula uniosła głowę i odmachnęła jej szepcząc Markowi na ucho :

- Ktoś nie może się nas doczekać.