,, Trudne Powroty '' XII

,, Trudne Powroty’’
Rozdział XVII
Zatrzymał samochód przed szpitalem. Szybko odpięli pasy i ruszyli w jego kierunku. Na recepcji przestawił się i od razu zapytał o córkę. Zostali pokierowani do Sali obserwacji ale lekarka kazała im poczekać na korytarzu. Ula niepewnie spojrzała na ukochanego ,który próbował zachować spokój ale w jego sercu był strach. Nie umiał spokojnie siedzieć więc tylko jak zobaczył jak lekarz wychodzi z Sali w ,której leży Mania. – Dzień Dobry czy państwo są rodzicami Marii Cieplak?- zapytał lekarz gdy podeszli do niego. – Tak, Urszula Cieplak i Marek Dobrzański .  Co z nią?- odezwał się Marek nie umiał ukryć zdenerwowania
- W organizmie państwa córki wykryłem groźne substancje i mamy podejrzenia ,że dziewczynka jest podtruwana.
- To nie możliwe- odparła zszokowana Ula  i spojrzała na przerażonego ukochanego ,który nie był w stanie nic powiedzieć.
- Z badań krwi wynika ,że podawano jej Atarax syrop zawierający  * hydroksynę
- Czy ona z tego wyjdzie? W jakim jest stanie?
- Gdy została przywieziona była w stanie ciężkim miała silną gorączkę, wysypkę, była nieprzytomna  oraz drgawki  i zaburzenia oddychania.
- O Boże – rzekł przerażony Dobrzański
- Na szczęście podaliśmy dożylnie odpowiednie leki i najgorsze za nami ale decydująca jest noc.  Gdyby małej podano więcej syropu Atarax zawierający tą szkodliwą substancję jest to lek rzadko stosowany przeważnie w szpitalach psychiatrycznych jako lek przeciwlękowy  i uspokajający ,ale często powoduje objawy niepożądane a duża dawna może doprowadzić do śmierci. Substancja utrzymuje się w organizmie przez kilka godzin ale jest pod dobrą opieką. Z kim była ostatnio państwa córka?
- Z Mariolą Jaworską jest naszą znajomą.
- Czy wiedzą państwo gdzie mieszka?
- Oczywiście – odparł Marek  wziął od narzeczonej notes długopis ,który mu podała i napisał jej adres.
- Sprawa musi trafić niestety na policję.
- A co z jej dziećmi?- spytała zaniepokojona kobieta
- Pani Urszulo za podanie środka dziecku ,który doprowadził prawie do śmierci grozi nawet do pięciu lat więzienia.  – A co jeśli Marysia nie przeżyję?- spytała spanikowana Ula
- Trzeba być dobrej myśli na razie dziewczynka śpi a wysypka powinna zniknąć po dwóch ,trzech dniach.
- Czy możemy do niej wejść?
- Tylko na chwilę – odparł Lekarz
Spojrzała na ukochanego w jej oczach były łzy. Nie wyobrażała sobie aby jej mała córeczka mogła nie przeżyć. Nigdy nie podejrzewa ,że Mariola jest zdolna do takiego czegoś . O mało nie zabiła dziecka. Przytulił ją wiedział ,że potrzebuję teraz wsparcia.  Wszystko nie idzie po ich myśli. Życie ich nie oszczędza . Najpierw cierpiała bo ją oszukał ,zranił. Potem cierpiał  On bo znikła bez słowa. Oboje tęsknili za sobą. Do tego doszły problemy w firmie. Zawał seniora Dobrzańskiego. Gdy wrócili do siebie też nie było różowo. Najpierw jak w bajce a potem wypadek Marysi. Marek nie miał już przyjaciela. Potem Krystian chciał odebrać mu ukochaną. Koszmar Uli w ,którym myślała ,że Marek miał wypadek  i nie żyję. Potem diagnoza o chorobie. Śmierć matki koleżanki a teraz Marysia walczy o życie.  W firmie problemy bo Kowal nie zaakceptował dodatków.  W szwalni szycie tkanin zostało zatrzymane bo nie wpływa odpowiednia kwota na ich konto.  Z firmą z ,którą podpisali kontrakt nie dostała jeszcze przelewu. Catering również nie został opłacony. A wszystkiemu jest winny dyrektor finansowy ,który chce się zemścić  na prezesie za to ,że nie może być z Urszulą ,która mu się spodobała.  Nagle Dobrzański poczuł wibrację w kieszeni wyciągnął telefon i odebrał. Wyszedł przed szpital bo w budynku był słaby zasięg. Ula usiadła na krześle i ukryła twarz w dłoniach . Martwiła się o swoją córeczkę nie mogła znieść myśli ,że ktoś chciał zrobić krzywdę jej dziecku.  Jej komórka dzwoniła kilkakrotnie ,ale nie odbierała. Niespodziewanie na szpitalnym korytarzu zobaczyła ojca. Zdziwiła się wstała i podeszła do niego.
- Tato a co ty tu robisz?- spytała zaskoczona uważnie na niego patrząc.
Miała tylko nadzieję , że z jego sercem wszystko dobrze.
- Odebrałem wyniki.
- Na pewno wszystko w porządku?- w jej głosie można było wyczuć troskę .ale gdy spojrzał na jej twarz nagle dostrzegł ślady po łzach.
- Coś z Markiem?
- Z Markiem ?- zaskoczona zmarszczyła brwi nie wiedziała o czym mówi jej ojciec.
- Widzę ,że płakałaś więc pomyślałem ,że…
- Nie tata , Marysia jest chora.
- A co jej jest?
- Nic poważnego .ale musi zostać na obserwacji- skłamała nie chcąc nic objaśniać.
- A gdzie Marek?- zapytał.
- Odebrał telefon pewnie coś z pokazem za chwilę pewnie przyjdzie
- A jak wam się układa? Ala mówiła ,że byłaś chora i…
- Tato nie martw się jestem już zdrowa a Mania wyjdzie z tego. Marka kocham i chce z nim być już zawsze i nie zależnie od tego co się stanie będę go kochała. Zmienił się już nie jest tym samym człowiekiem co kiedyś  bo zrozumiał swoje błędy i szczerze za nie żałował. Wybaczyłam mu i teraz tego nie żałuje mimo ,że jesteśmy razem dopiero pół roku.
- Córcia ja widzę jak ty go kochasz i wierzę, że się zmienił. Miałem okazję się o tym przekonać. Rozmawiałem też z Maćkiem przez telefon i opowiedział mi o rozmowie z Markiem. Życzę wam szczęścia niedługo ślub. Szóstego lipca złożycie sobie przysięgę małżeńską a ja chciałbym mieć jeszcze wnuki.
- Tato – zastopowała go . Chociaż sama wielokrotnie myślała o drugim dziecku nie podjęła jeszcze decyzji. Chciała aby to była ich wspólna decyzja. Jej i Marka.
- Wiesz Ulcia czas mija a mi się wydaję ,że twój przyszły mąż też o tym myśli. Ala też chciałaby abyście mieli jeszcze dzieci. Nie ma co długo się nad tym zastanawiać. Przecież się kochacie więc czas pomyśleć o dziecku.
- Twój tata ma rację i po ślubie na pewno o tym pomyślimy – odparł Marek ,który nagle pojawił się na szpitalnym korytarzu.
- Marek nie rozmawiajmy o tym – rzekła cicho Ula
- Dlaczego nie chcesz o tym mówić?
-  To chyba za wcześnie jak Mania pójdzie do przecz kola a ja chciałabym wrócić do FD
- Dzień dobry panie Józefie- powiedział dopiero teraz zwracając na niego uwagę i podał mu dłoń.
- Dzień dobry  i proszę mi mówić ,,tata’’
- yyy no dobrze – Dobrzański czuł się trochę zmieszany. Józef  zupełnie go zaskoczył. Nie sądził ,że go aż tak polubił. I jeszcze namawia jego ukochaną ,żeby mieli więcej dzieci.  – Marek a co w firmie?- zainteresowała się Cieplak patrząc na swojego ukochanego tak jakby świat zewnętrzny nie istniał i byli tylko oni. Józef widząc ich zachowanie pożegnał się z nimi i poszedł. Mężczyzna podszedł do ukochanej kładąc jej dłonie na ramionach. – Ulcia moja cudowna odkąd znów pojawiłaś się w moim życiu o niczym innym nie marzę jak tego abyś została moją żoną. Chciałbym też mieć z Tobą jeszcze dzieci ale jeśli Ty też będziesz chciała.  – Marek kocham Cię tak też o tym marzę – powiedziała i przytuliła się do niego . Po chwili ich usta połączyły się w namiętnym pocałunku. Inni na nich patrzyli ale oni się tym nie przejmowali.
-  W firmie jest kilka problemów
- A  co się dzieję?
-  Luiza już przycisnęła Krystiana aby zrobił przelewy i wszystko wychodzi już na prostą  a Sebastian zajmie się wyborem kandydatki na twarz kolekcji FD Night i dopilnował jeszcze kilka rzeczy więc nie muszę jechać.
- Zwolnisz Krystiana?
-  Jeszcze nie wiem ,na razie nie wiele na rozrabiał
-  Marek nie mówiłam ci ale on …- zaczęła mówić ale po jej policzkach poleciały łzy. Zaniepokoiło to Dobrzańskiego. – Czy on tobie coś zrobił? Jeśli tak to nie ma już czego szukać w firmie.
- W socjalnym przycisnął mnie do ściany i chciał pocałować ,ale odepchnęłam go z całej siły i uciekłam.
- Dlaczego nie powiedziałaś?- usłyszała nutę skargo i żalu w jego głosie.
- Bałam się ,a teraz ciągle do mnie wydzwania i piszę ,że mnie kocha i jestem tylko jego.
- Zabiję gnoja-odparł wściekły Marek i ruszył w stronę wyjścia. Ula natychmiast pobiegła za nim. Złapała go za rękę. Zatrzymał się i spojrzał na nią. – Kochanie co ty chcesz zrobić ?- zapytała przyglądając mu się uważnie. – Obić mu tę głupią mordę.
- Nie rób tego będziesz miał kłopoty.
- Ulcia obiecuję ,że nie będę ich miał a siedzieć spokojnie też nie potrafię.
- Martwię się o ciebie- powiedziała przejętym głosem . Pogładził dłonią jej policzek. I pocałował w czoło. – Niedługo wrócę i nie martw się – oparł i wyszedł ze szpitala. Nadal był zły na Krystiana miał ochotę mu przyłożyć. Odpalił silnik i ruszył w  kierunku firmy.  Zatrzymał samochód pod siedzibą firmy. Szybko bez pukania wparował do gabinetu dyrektora finansowego. Ten aż podskoczył na fotelu. Rozmawiał akurat przez telefon. Spojrzał na prezesa i rozłączył się. Wściekły Dobrzański pochylił się lekko nad biurkiem i oparł na nim dłonie.
- Możesz  mi powiedzieć do jasnej cholery co ty wyprawiasz?- wysyczał przez zaciśnięte zęby.
-  Ale o co ci chodzi?- spytał spokojnie Kowal udając ,że nie wie o co chodzi.
- Przystawiasz się do mojej Uli!Dzwonisz do niej i do tego zaniedbujesz obowiązki w firmie.
- Nie krzycz na mnie, a Ula to piękna kobieta to takie dziwne ,że mi się podoba?
- Jesteś bezczelny dobrze wiesz ,że to moja narzeczona!!
- Nie denerwuj się bo żyłka ci pęknie a Ula i tak się ze mną umówi- odparł Krystian nie przejmując się kompletnie wkurzonym mężczyzną. Marek nie mógł już tego wytrzymać złapał blondyna za koszule i wymierzył mu z całej siły cios w twarz. Ten aż się cofnął trzymając się za krwawiący nos. Po chwili chciał uderzyć Dobrzańskiego  popchnął go mocno ten wpadł uderzył całym sobą w szklany stół . Szkło rozprysło się a po chwili  Marek leżał zakrwawiony w szkle. Stracił przytomność. Na podłodze było dużo krwi.  Krystian szybko się stamtąd ulotnił. Wsiadł do windy.  Zaniepokojony hałasem Sebastian poszedł w kierunku gabinetu dyrektora finansowego i zamarł. Nie mógł się ruszyć. Zobaczył swojego przyjaciela w kałuży krwi. Podbiegł do niego dotknął szyj . Oddychał ale słabo. Wyciągnął komórkę i zadzwonił na pogotowie wyjaśniając wszystko dokładnie.  Niedługo później przyjechała karetka. Olszański pojechał od razu za nimi. Gdy tylko Marka wzięli na nosze i podali mu tlen.
Ula krążyła po szpitalnym korytarzu z komórką w dłoni.
 Denerwowała się bo nie mogła dodzwonić się do narzeczonego. Miała bardzo złe przeczucia.
Nagle zauważyła ,że kogoś wiozą na łóżku z podłączonym tlenem. Już wiedziała. To był jej ukochany.

- Boże Marek co ci się stało ?- zapytała przerażona podbiegając do niego i chwytając jego dłoń .
- Proszę się odsunąć wieziemy go na sale – odparł jeden z lekarzy . Nie chciała odejść nagle pojawił się Sebastian i przytrzymał ją. A ona wybuchła płaczem. Puścił ją  po jej policzkach ciepły łzy . Załamana usiadła na krześle.   CDN…