,, Cudza Narzeczona'' 24

                                       W poprzednim rozdziale nie wyjaśniłam ,że koperta w ,której był niewielki woreczek z zamknięciem była czerwona substancja i to w formie płynnej. Nie ma ona wielkiego znaczenia w opowiadaniu. Miała przestraszyć Ulę ,że to krew. Julia użyła do tego czerwonego barwnika i  co posłużyło za sztuczną krew. Nie będę rozwijała tego wątku.  A teraz zapraszam na kolejną część. Dziękuje za komentarze i odwiedziny.             ,, Cudza Narzeczona’’

Rozdział 24

Ideałem moim chyba jednak nie będzie
(nigdy nie będzie)
Choć podobni, to zupełnie inni od siebie
Żadnych wad, braków brak,
Doskonały w każdym calu.
Ideału mego staję się przeciwieństwem.

Jak noc usłana błogim snem.
Jak ląd bezpieczny dla mnie jest.
Jak myśl powraca do mnie wciąż.
Jak liść w ramionach jego drżę…

Żadnych wad, braków brak
Doskonały w każdym calu.
Ideału mego staję się przeciwieństwem…

Do szpitala została przewieziona Martyna jej stan był krytyczny. Lekarze bali się ,że nie zdążą jej uratować. Nie mogli zatrzymać krwawienia z jamy brzusznej.  Ciśnienie co chwilę spadało.  Została przewieziona na blok operacyjny.  Olszański szybko dotarł do szpitala był roztrzęsiony. Nikt nie chciał mu nic powiedzieć. Musiał uzbroić się w cierpliwość i czekać.   Zaczął dzwonić telefon. Nie bardzo miał ochotę w tej chwili odbierać ale nacisnął zieloną słuchawkę.

- Wiadomo już co z Martyną?

- Nie. Właśnie czekam przed blokiem operacyjnym. A jak Ula?

- Jest cała roztrzęsiona. Nie chcę jeść.  Siedzi na kanapie w salonie i płaczę. Zupełnie nie wiem co robić.

- Ja też nie wiem. Boje się o nią.

- Nie poznaje się wieczny Casanova a teraz .. ?

- Kocham ją to moja narzeczona

- Co?- wykrztusił zszokowany Dobrzański

- W Święta się jej oświadczyłem. Jej matka się ucieszyła i życzyła nam szczęścia. Teraz niestety jest w Londynie. 

- Gratuluje. Zaskoczyłeś mnie .

- Wiem może i Ula zmieni zdanie?

- Nie chce naciskać.  Może przyjdzie czas ,że sama będzie chciała stabilizacji. Jakieś zmiany.  A teraz musze po prostu przy niej być.

- To niesamowite jak ty ją kochasz- odparł zdumiony Olszański. Spojrzał w kierunku bloku. Nadal trwała operacja. Nie lubił tej niewiedzy i niepewności. 

- Nad życie i pomimo wszystko- odparł

- A co nad życie?- spytała podchodząc do niego.  Pożegnał się z przyjacielem i schował komórkę do kieszeni  spodni. Po czym złapał ukochaną w talii i zaczął namiętnie całować.  W pośpiechu zaczęli pośpiesznie zdejmować ubrania. Lekko się skrzywiła gdy dotknął ramienia.  Ich języki tańczyły w szaleńczym tańcu pełnym żaru i pożądania.  Oczy błyszczały a w ustach brakowało tchu.  Gdy byli w samej bieliźnie wziął ją na ręce i   udał się schodami na górę. położył na miękkiej pościeli nie przestając całować namiętnie jej ust.

                                 ***********

Następnego dnia.

Leżeli przytuleni słuchając bicia swojego serca. Delektując się bliskością i dotykiem.  Bawił się jej kosmykami włosów wpatrując się w jej błękitne oczy.  Zmierzwiła jego hebanowe włosy. Uwielbiała to.  Przy nim czuła się wyjątkowo i bezpiecznie . Widziała zachwyt w jego oczach gdy na nią patrzył. Czego nigdy wcześniej nie poznała.

- Dzwoniłeś do Sebastiana?- zapytała nagle

- Tak. Właśnie rozmawiałem z nim wczoraj

- I co? Co z Martyną?

- Jest na bloku operacyjnym ale dziś też zadzwonię

- Pewnie bardzo boi się o dziewczynę

- Narzeczoną- poprawił ją Marek

- Narzeczoną?- spytała zaskoczona podpierając się na łokciu.

- Poprosił ją o rękę w Święta. Wczoraj  mi powiedział bo też nie wiedziałem.

- Tylko mi nie mów ,że też byś tak chciał. 

- Gdyby coś ci się stało jako tylko twój chłopak nawet nie mógłbym wejść do sali szpitalnej.  Nie chce być tylko chłopakiem. Nawet Aleks był kimś więcej.

- A więc o to ci chodzi ? Jesteś zazdrosny o niego? Był moim narzeczonym to prawda ale już nie jest. I nie chcę nigdy zaręczyn, ślubu i bachorów!!!- krzyknęła

Szybko ubrała się. Nie słuchała tego co do niej mówi. Była na niego zła. Wzięła jabłko i torebkę i wybiegła z domu.   Gdy  zszedł na dół jego dziewczyny nie było już w domu. Włączył ekspres i usiadł przy stole czytając gazetę ,która leżała na stole.  Zrobił sobie grzanki i z kubkiem gorącej kawy zajął miejsce przy stole. Zadzwonił do rodziców pytając ich jak minęły im święta i czy była u nich Paulina. Powiedzieli ,że nie odwiedziła ich. Zapytał też o Patrycję. Powiedzieli mu ,że czuje się lepiej. Marek nie chciał im mówić o tragicznych wydarzeniach z dnia wczorajszego. Był jednak pewny ,że i tak się dowiedzą. Gazety też często o takich rzeczach piszą.  Spojrzał na zegar było już po dziewiątej.  Zabrał płacz ,kluczyki oraz komórkę i wyszedł . Wsiadł do samochodu i udał się w kierunku firmy. Na drodze było dość ślisko.  Padał drobny deszcz zostawiają drobne krople na szybie. Niebo było szare. Zatrzymał się na czerwonym świetle jego wzrok padł na dziecko na rękach jakiegoś faceta.  Kobietę z parasolką.  Nagle zadzwonił telefon. Podskoczył aż na siedzeniu wyrwany brutalnie ze świata fantazji.  Nie odebrał. Ruszył dalej. Gdy nareszcie znalazł się przed firmą.  Szybko udał się do wejścia. Telefon znów się rozdzwonił. Spojrzał na wyświetlacz dzwonił przyjaciel.

- Cześć Seba

- Siedzisz?- zapytał

- Nie . Stoje przy windzie

- To lepiej usiądź- ostrzegł go Olszański. Ton jego głosu był jakiś inny.  Marek wyczuł jakiś niepokój.  Wiedział ,że na pewno coś jest nie tak.

- Mów

- Martyna- powiedział cicho

- Co z nią?

- Nie żyje

- Co?!!- krzyknął Dobrzański

- Zmarła dziś nad ranem. Obrażenia były zbyt rozległe. Nastąpił krwotok i  . . .- Jego głos lekko drżał.

- Przykro mi . . . myślałem ,że da się ją uratować

- Nie. W dodatku to był początek drugiego. Straciłem ją- rzekł załamany Sebastian . 

- Co drugiego? –spytał Marek nie bardzo rozumiejąc w tej chwili o czym mówi jego przyjaciel. Stał nadal przed windą kilka osób powiedziało mu ,, dzień dobry ‘’ ale nawet nie odpowiedział. Dla niego nie był to dobry dzień. Najpierw pokłócił się z Ulą a teraz dowiaduje się o śmierci pracownicy i narzeczonej przyjaciela.

- Miesiąca ciąży

- To ona była w ...

- Tak. Ponoć właśnie wracała od lekarza bo miała przy sobie usg. Wtedy zjawiła się Julia i ten nieszczęśliwy wypadek. Ponoć ją zamknęli ale nie wiem na ile.

- Ona zniszczyła życie wielu osobom. I mam nadzieję ,że więcej tego nie zrobi.   Julia jest psychiczna chciała zrobić krzywdę Uli.  Mi też z resztą chciała ale ja nie pozwole aby mojej dziewczynie coś się stało. Dziewczyna jakoś mi obco brzmi.  Kiedy ja ostatni raz miałem dziewczynę? Ach. Tak w liceum. Potem Julia niedoszła narzeczona i po niej długo nic. A teraz Ula.  Narzeczona brzmi lepiej.

- A kiedy narzeczona?

- Nie wiem. Na razie nie planuję zaręczyn. Po prostu boje się ,że powie ,, Nie’’

- Nie sądzę . Widziałem jak na ciebie patrzy. Ona jest w tobie bez pamięci zakochana. Powiem szczerze ,że nie wierzyłem ,że wy będziecie ,kiedyś razem.

- Jak wydać warto marzyć i być cierpliwym. 

- Marek. Mogę cię prosić o wolny dzień?

- Oczywiście. Nawet nie pytaj. Trzymaj się jakoś . Cześć

Schował komórkę do spodni i wsiadł do windy naciskając przycisk z numerem pięć.  Wyszedł z niej. Wszyscy zaczęli mu się przyglądać.  Czuł się lekko skrępowany gdy tak mu się przyglądali.  Podszedł do recepcji. Wziął pocztę i bez słowa chciał udać się do gabinetu ale pojawiła się Ula.  Wszyscy  na nich patrzyli.

- Marek !!! Marek!!!- zaczęła krzyczeć Kubasińska całując go w policzki. Stał zdezorientowany nie mając pojęcia co wywołało takie emocje u sekretarki.  Gdy się odsunęła podeszła do niego Ula i spojrzała w oczy.  Zdziwił się gdy zobaczył w nich łzy. Przytuliła go mocno zarzucając mu ręce na szyję.

- Kochanie o co tu chodzi?- zapytał szeptem.

- Wszystko ci wytłumaczę- odparła nie wypuszczaj go z ramion. Nie zwracała uwagi ,że inni patrzą. Odsunęła się lekko uśmiechając przez łzy. Pocałowała go w usta. Zaskoczony odwzajemnił pocałunek. Nigdy nie okazywali sobie czułości publicznie. W firmie nie wiedzieli. On dawno chciał powiedzieć ,że są razem ale ona nie chciała.

- Myślałem ,że jesteś zła. Tak szybko wybiegłaś z mieszkania.

- Nie.  Kochanie chodźmy do mojego gabinetu- rzekła chwytając jego dłoń.

- Dobrze- odparł muskając jej usta.  Udali się w kierunku gabinetu.  Od teraz nie chciała już ukrywać ,że jest z Markiem.

                                                  *****************

Pracownicy pomału się rozeszli i wrócili do swoich obowiązków.   Violetta udała się do łazienki.  Nikt nie chciał z nią rozmawiać.  W bufecie Iza rozmawiała z Elą na temat informacji ,która krążyła po firmie.  Wszyscy w nią uwierzyli mimo ,że Kubasińska często kłamie.   Jednak większą teraz sensacja było to co wydarzyło się na korytarzu.  Elwira patrzyła na to z irytacją. Nie udało się jej zdobyć Dobrzańskiego a teraz musi jeszcze go oglądać z tą  kobietą.   Wiedziała ,że Julia została zatrzymana. Nie obchodziło ją to. I tak zamierzała odejść stąd. Nie chciała już pracować w tej firmie.