,, Cudza Narzeczona'' 27

                                              Chciałam zrobić sobie dłuższą przerwę w publikacji  ale ze względu na pytania o kolejną część postanowiłam dodać wcześniej.  Ula jest załamana gdy potwierdza się jej ciąża. Marek nadal nie wie.  Czy Ula zaakceptuje swój stan i powie o tym Dobrzańskiemu?  Na razie nic nie powiem. Zapraszam do czytania i komentowania.  

                                                      ,, Cudza Narzeczona’’

Rozdział 27

- Ula co ci?

- Nie wiem. Zakręciło mi się w głowie.  Za gwałtownie wstałam i tyle.

- To ja zrobie tą jajecznice a ty siedź i odpoczywaj  - rzekł z troską i stanął przy kuchence gazowej i wyjął patelnie i postawił na ogniu. Nalał oleju  na nią.  Na rozgrzany olej wbił jajka.  Dodał posiekane w kostkę pomidory i szynkę. Przyprawił i wymieszał.   Po kilku minutach podał im talerze gorącą jajecznicą. Zajął miejsce przy stole obok nich.

- Robisz pyszne śniadanie- odparła Ula . Przed nią stal kubek z ciemną kawą  . Taką lubiła najbardziej. On też ale czasem pił z mlekiem.  Upiła łyk i skrzywiła się lekko.

- Nie smakuje ci?- spytał Marek

- Niedobra ta kawa- rzekła

- Ja z Ulą idę na zakupy dołączysz do nas?- spytała Asia patrząc na Dobrzańskiego. 

- Jeśli Ula idzie to tak.

- Pójdziemy najpierw do sklepu dziecięcego  a potem kupimy coś dla siebie- mówiła Joanna ale Ula jej nie słuchała.  Tylko nie sklep z artykułami dziecięcymi.  Nie chcę tam iść.  Ale na zakupy muszę iść ..  Zawsze miałam świetną figurę a teraz?  Teraz na pewno przytyję. Muszę iść do apteki po test. Chcę mieć pewność. Chociaż wątpię abym się myliła. Mam już większość objawów. Jaka byłam głupia mogłam brać te tabletki. A ja naiwnie wierzyłam ,że od razu nie wpadnę bo kiedyś poroniłam. Nigdy nie pragnęłam być matką.

- Ula ... Ty mnie słuchasz?- spytał Marek uważnie się jej przyglądając.

- Marek a zauważyłeś ,że przytyłam?

- Nie. A jeśli nawet to i tak wyglądasz pięknie.

- Ale ja nie chcę tyć.  Jak będę wyglądała?

- Ulka nie martw się. Jest zima każdy trochę przytył- pocieszała ją przyjaciółka

- Ty nie masz się czym martwić bo jesteś w ciąży i dla ciebie bez różnicy czy masz dwa kilo więcej czy trzy. A ja jestem gruba. Nienawidzę siebie.

- Kochanie co ty mówisz? Nie jesteś gruba i na pewno szybko schudniesz- odparł Marek kładąc na jej dłoni swoją dłoń.  

- Niestety nie- odparła po czym rozpłakała się.

-  Dobrze wiesz ,że nie musisz się zmieniać. Nie płacz – rzekł swoim kojącym głosem.  Podszedł do niej i ją przytulił. Nerwowo oparła łzy i spojrzała na niego. 

- Myślisz ,że byłabym dobrą mamą?- zapytała nagle

- Uważam ,że byłabyś świetną.  Dlaczego pytasz?  Jesteś w ciąży?

- Nie .  Pytam tylko tak . Chociaż . . Dlaczego po raz kolejny kłamię? Sama już nie wiem.

-  Myślałem o tym abyśmy  zmienili status . Co ty na to?- zapytał  i złożył na jej ustach namiętny pocałunek.

- Możemy- dodała gdy oderwał się od jej ust. Nie mógł uwierzyć w to co mówi jego ukochana. Czuł jakby dostał skrzydeł i mógł unieść się wysoko nad ziemią.

- Cieszy mnie ,że tak mówisz. Ale chce to zrobić jak należy.

- Dobrze- odparła. Oby nie za szybko i mam nadzieję ,że nie będzie oświadczał się dziś ani jutro - przeszło jej przez myśl.

Joanna  wyszła z kuchni i opuściła mieszkanie przyjaciół. Podeszła do samochodu ,który był zaparkowany przed domem . Wsiadła do niego.  I spojrzała na narzeczonego.  Spojrzał jej w oczy i pocałował ją w usta.

- Musimy chwile na nich poczekać

- Wstali już?

- Tak. Ula obudziła dziś się dość wcześnie.  I jest dziś jakaś nerwowa ale mam nadzieję ,że poprawi się jej humor na zakupach.

- Pewnie tak a Marek też będzie?

- Powiedział ,że tak.

- Tylko ,że ty nic nie jadłaś . Ja zdążyłem a ty chciałaś jechać i ...

- Nie martw się . Jadłam u Uli. 

- A jak się dziś czujesz?

- Dobrze.  Nic mi nie jest. Nawet nogi mnie nie bolą jak ostatnio.

- Jak wrócimy do domu zrobię ci masaż.

- Jesteś kochany.

                                     Godzinę później...

Joanna oglądała co chwile jakieś śpioszki to kaftanik.  Przeglądała  małe buciki i patrzyła na zabawki. Najbardziej podobała się jej karuzela na łóżeczko w kolorze fioletowym. Mieli w domu już łóżeczko ale nie mieli karuzeli.  Potem przeszła do oglądania smoczków ,gryzaków i grzechotek.  Radek oglądał z Markiem wózki. Ale nastrój Uli nadal się nie poprawił.  Siedziała z boku na krześle patrząc na wszystko z daleka. Marek zachwycony zaczął oglądać łóżeczka i kołyski.  Radek opowiadał mu o wszystkim ,które jest lepsze . Potem zaczęli oglądać nosidełka.

- Panowie szukają czegoś konkretnego?- spytała ekspedientka

- Ja szukam  nosidełka i wózka ale kupimy   chyba już narodzinach. Nie znamy płci dziecka. Chcemy mieć niespodziankę.  - odparł Radosław

- Rozumiem to może to?- zapytała pokazując ładnego misia.  Radek wziął go i stwierdził ,że go kupi.   Podszedł do kasy aby za niego zapłacić. Podeszła do niego Joanna i pokazała co kupiła. Rozmawiali o wyprawce dla ich nienarodzonego dziecka.   Wybierali rzeczy uniwersalne . Na różowe czy niebieskie przyjdzie czas po narodzinach.  Ustali wcześniej ,że nie chcą wiedzieć wcześniej.

Marek podszedł do Uli ,która siedziała i patrzyła na wszystko z boku.  Podał jej dłoń i zaprowadził ją do ubranek. Przystanęła obok kaftaników i spojrzała niepewnie na Marka.  Wzięła do ręki malutkie śpioszki.

- Te są śliczne kupię dla Aśki na pewno się jej spodobają

- A tobie się podobają?- zapytał przyglądając się jej . Wzruszyła ramionami ale odwróciła się i podeszła do jednej półek.  Sięgnęła po fioletowe śpioszki.

-Nie.   Przecież to nie dla mnie   – odparła chłodno   oglądała kocyki i łóżeczka ale żadne nie robiły na niej wrażenia.  Mężczyzna zdziwił się ,że tak chłodno do tego podchodzi  On był tymi  rzeczami  zachwycony.

- Przecież te rzeczy są  naprawdę ładne  ale chodźmy już bo Joanna i Radek zaczną nas szukać.

- A kupimy coś? Bo Asia powie ,że jestem złą przyjaciółką albo marudą.

- Dobrze . Wybierz coś dla dziecka przyjaciółki – powiedział oglądając zabawki pluszowe.   Podeszła do niego. Zaniepokojony spojrzał na nią była bardzo blada i wyglądała jakby miała zaraz upaść.

- Marek źle się czuję możemy wyjść?- zapytała cicho.  Szybko odłożył rzeczy i wyprowadził ją na zewnątrz.  Gdy poczuła zimne powietrze poczuła się lepiej.  Siedzieli na murku.   Marek coraz bardziej niepokoił się jej stanem zdrowia.  Bał się o nią. 

- Może pójde z tobą do lekarza? Ostatnio zdarza ci się to coraz częściej prawda?

- Tak i chyba wiem co mi jest. Chodźmy.

- Gdzie?

- Niedaleko

Gdy zatrzymała się przed apteką kazała mu poczekać. Powiedziała ,że idzie kupić coś na wzmocnienie bo ostatnio jest osłabiona. Nic nie mówił chociaż przeczuwał ,że nie mówi prawdy. Szybko wyszła z apteki z torebką przewieszoną przez ramię.  Podeszła do niego.

- Kupiłaś?

- Tak. Jedźmy teraz do galerii. Muszę kupić sobie jakieś ubrania. Dawno nie byłam na zakupach więc przyda mi się coś nowego.

- A więc jedźmy do galerii.

 godzinę później.. .

Oglądał koszulę i marynarki. Chodził po sklepie bo szukał ukochanej. Zniknęła z zasięgu jego wzroku jakieś półgodziny temu.  Pytał kilka osób ale twierdzili ,że jej nie widzieli. Przeszedł kilka stoisk z ubraniami i nadal nic. Wcześniej rozmawiał z Radkiem . Nie mówił ,że Ula zginęła w galerii.  Przyjaciele poszli coś zjeść.

Siedziała w jednej z toalet i patrzyła w dwie kreski na teście. Zrobiła ich już trzy. Nerwowo ocierała łzy. Na szczęście nikt ją nie widział w takim stanie. Ktoś pukał do kabiny w ,której się znajdywała.  Wzięła chusteczkę i wytarła twarz.  Wyrzuciła testy do kosza. Nie chciała zabierać ich z powrotem.  Przeszła kilka stoisk i znalazła Marka.

- Gdzie byłaś? Wszędzie cię szukam- odparł lekko zdenerwowany.

- Spokojnie. Nigdzie nie zginęłam.

- Płakałaś?- spytał patrząc na nią. Zauważył ślady łez na policzkach i zaczerwienione oczy. Pokręciła głową.  Miała ochotę ponownie się rozpłakać.   Dlaczego mnie zawsze spotyka to co najgorsze?  Nie mogę nic jeść. Bo zaraz mi niedobrze. Będę miała rozstępy.  Te wszystkie badania i wizyty . Nie mówiąc już o kręgosłupie i nogach.  Potem poród i nieprzespane noce.  Brudne pieluchy, kolki ,szczepienia. To koszmar z ,którego nie mogę się obudzić – rozmyślała  rozgoryczona .

- Zamknij się i zawieść mnie do domu- odparła ostro.  Zaskoczony nic nie odpowiedział tylko wsiadł do samochodu.  Całą drogę milczeli. Nie patrzyła na niego. Była zła na siebie i na niego. I na cały świat. Nie wyobrażała siebie w roli matki.

                ***********************

Magda od kilku dni próbowała się skontaktować z córką. Jednak jej telefon milczał. Wciąż włączała się poczta głosowa. Nie wiedziała co dzieje się z Julią. Zaczęła się martwić. Nigdy tak nie robiła. Zawsze dzwoniła a teraz milczała już od paru tygodni. Podeszła do okna i patrzyła na płatki śniegu. Nienawidziła zimy. 

- Tu jesteś.  Musisz coś zobaczyć i przeczytać- odparł Józef wchodząc do salonu.  Położył na stoliku gazetę .  Niechętnie spojrzała na nią. Podszedł do stolika i otworzył gazetę na trzeciej stronie.

- Przeczytaj to. Jest tam artykuł o Julii.

- Co?- zapytała zaskoczona siadając przy stole i biorąc w dłonie gazetę. Szybko spojrzała na zdjęcie córki ,którą w kajdankach wyprowadzają funkcjonariusze z firmy Febo&Dobrzański.

- Niemożliwe

- Czytaj- zachęcał ją

                        ,,    Dnia  .. ..  w firmie Febo & Dobrzański  doszło do nieszczęśliwego wypadku.  Dwudziestopięcioletnia kobieta dostała cios nożem w brzuch. Kobieta zmarła następnego dnia nad razem.  Oskarżoną jest Julia D.    Kobieta nie została uznana za niepoczytalną.   Pani Julia  jest oskarżona o podwójne morderstwo.  Jakiś czas temu  z rzeki zostały wyłowiony zwłoki Dominiki Majewskiej na jej ciele znajdywał się materiał dna oskarżonej. ‘’

Kobieta zamknęła gazetę i sięgnęła do szafki i nalała sobie kieliszek czerwonego wina.  Nic nie mówiła. Brakowała jej słów na to co przeczytała.  Julia nie jest już moja córką. Ja już nie mam dzieci- pomyślała . Józef nic się nie odzywał był tak samo zszokowany tym faktem jak jego żona.  Wyszedł z pomieszczenia zostawiając ją sama ze swoimi myślami.  Wiedział ,że teraz nie jest dobry moment na rozmowę.