,, Trudne Powroty'' XVII

,, Trudne Powroty’’

Rozdział XVII

6 lipca (ślub Uli i Marka)

Ogród seniorów Dobrzańskich był pięknie przyozdobiony. Wszędzie były kolorowe balony i wstążki. Krzesła wyścielone atłasem. Młodzi długo czekali na ten jakże wyjątkowy dzień. Od teraz będą tworzyć prawdziwą rodzinę  razem z córką. Wczoraj goście świetnie się bawili na wieczorze zarówno kawalerskim jak i panieńskim. Pshemko był dziś szczęśliwy ,że Urszula założy suknie jego projektu a Marek garnitur . Ala i Józef szczęśliwi ,że doczekali tego dnia aż Ula odda rękę oraz serce mężczyźnie ,który da jej miłość szczęście i poczucie bezpieczeństwa.  Goście pomału szykowali się do rozpoczęcia ceremonii. Wiedzieli ,że od teraz ich życie się zmieni. Teraz będą już razem na dobre i na złe.

-  Viola weź go nie słyszysz ,że płaczę?- zawołała Ela układając Uli fryzurę . Miała mieć pięknego  koka a z tyłu wpięty welon długi biały.  – Nie mogę przecież malują ją nie widzisz?- odparła lekko zirytowana Violetta ,która malowała złotym cieniem powieli Uli.  – Mamo nie chce tej sukienki !!!- krzyczała Mania .  – Ciociu gdzie wujek?- zapytał mały chłopiec .

- Ala mam do ciebie prośbę – rzekła cicho przyszła panna młoda

- Tak? – spytała Alicja  patrząc na swoją przyszywaną córkę . – Zajmij się nimi bo skupić się nie mogę .- Dobrze – dodała i wzięła za rękę Manię i chłopczyka.  Nagle do pomieszczenia wpadł Marek rozglądając się. Ela z Izą szybko zasłoniły Ulę aby nie zobaczył jej w sukni ślubnej.

- Nie widzieliście Mani?- zapytał nadal rozglądając się  . –  Ala z nią wyszła chwilę temu- poinformowała go Iza.  Violetta podeszła do synka ,który siedział w nosidełku. Wyjęła go i podeszła do przyszłego pana młodego. – Zajmij się nim chociaż przez chwilę bo nie wiem gdzie Seba- dodała i szybko stanęła koło dziewczyn. Wyszedł trzymając chłopczyka na rękach.  Kobiety powróciły do przygotowania panny młodej do ślubu.

                                             **************

Goście stanęli po obu stronach ogrodu. Przy krzesłach. Przy ołtarzu zrobionego z kwiatów ,wstążek balonów i innym dekoracją stał  wysoki mężczyzna z obrączkami w dłoni. Obok niego stała wysoka brunetka z chłopcem na rękach. Sebastian stał obok blondynki . Wszyscy goście z niecierpliwością wyczekiwali panny młodej. Ubrana w piękną białą suknie a włosy miała podpięte  . Od dawna marzyłam o tej chwili ale tylko Marek jest tym ,któremu oddam serce na zawsze. Nie mam już marzeń bo ostatnie się za parę miesięcy spełni.

- Ula idziesz? Goście czekają?- poinformowała Izabela zauważając ,że panna młoda stoi jakaś zamyślona.  – Chyba nie masz wątpliwości?- zapytała niepewnie.  Do garderoby wbiegła urocza blondynka. Ula spojrzała na nią uważnie. Nie widziała jej wcześniej ale teraz sobie przypomniała ,że widziała ją przecież na zdjęciach ,które pokazywała jej Iza.

-  Nie mam wątpliwości , a to twoja córka?- zapytała chociaż była pewna ,że tak.

- Tak , Agnieszka Gajda – odparła Krawcowa i poprawiła suknie ślubną . Dziewczynka wzięła koszyk z kwiatkami do niej dołączyła Marysia. Ksiądz stał już przy ołtarzu. Dobrzański miał ubrany czarny garnitur i biała koszulę oraz muszkę. Trochę się denerwował. Bał się ,że Ula może uciec sprzed ołtarza chociaż zdecydowali ,że wezmą ślub w ogrodzie anie  w kościele. Jednak zamiast urzędnika wzięli księdza. Dla niej było to bardzo ważne ale również dla niego.  Pomimo ,że ostatni raz w kościele był dawno chciał z Ulą w wierze wychować Marysię i dzieci ,które im się potem urodzą. Marzył o tym odkąd znów są razem. Co prawda po jego wyjściu ze szpitala nie mieli już żadnego kryzysu. Od kilku tygodni ich życie nabrało kolorów zarówno uczuciowe, zawodowe jak i erotyczne.  Nigdy nie mieli dość czułości i pieszczot. Czasem gdy jeszcze spali do sypialni wpadała Marysia i ich budziła. Byli wtedy bardzo szczęśliwi i jedynie czego im do szczęścia brakowało tylko  małej kruszynki ,która wzmocni ich miłość. Może niedługo to marzenie się spełni przecież przed nami noc poślubna . Może za rok o tej porze Ula będzie już w ciąży?- pomyślał z nadzieją Dobrzański . Nie wiedział ,że  to marzenie się już spełniło tylko ona nie miała odwagi mu jeszcze o tym powiedzieć. Czekała na odpowiedni moment. Rozejrzał się ale nadal nie zobaczył ukochanej trochę się niecierpliwił.  Zastanawiał się gdzie ona może być. Po chwili zauważył Marysię z Agnieszką szły przez środek sypiąc płatki kwiatów . Ubrane w odświętne sukieneczki. Po chwili ujrzał ukochaną trzymającą pod ramię ojca.

Gdy tylko ujrzał przyszłą żonę jego serce szybciej zabiło.  Wszyscy zwrócili się w stronę panny młodej.  Po chwili usłyszeli marsz Meldelssona. Urszula wolno ruszyła w stronę pana młodego. Ojciec odszedł na bok a narzeczeni spojrzeli na siebie i złapali się za dłonie. Przed nimi stanął ksiądz.   Zaczął swoją przemowę wszyscy ze wzruszeniem słuchali jego słów. Mówił o potędze uczucia dwojga ludzi. O trosce o drugiego człowieka . Wspieraniu w trudnych chwilach.  Zaufaniu ,które jest tak ważne i przebaczaniu . O dzieciach ,które są darem i nie można pozbawiać ich życia i po prostu byciu przy ukochanej osobie zawsze i wszędzie. Po przemowie przełożył im przez prawe dłonie wstęgę . I kazał powtarzać słowa przysięgi małżeńskiej.

- Ja Marek

- Ja Urszula

- Biorę sobie Ciebie Marku

- Biorę sobie Ciebie Urszulo

- Za męża

- Za żonę

-  I ślubuję Ci wierność…

- I miłość

- I uczciwość małżeńską…

- W zdrowiu

- I chorobie 

- Dopóki śmierć nas nie rozłączy

- Na zawsze

- Tak nam dopomóż Panie Boże Wszechmogący

- W Trójcy Jedyny

- I wszyscy święci

- Na znak zawartego małżeństwa nałóżcie sobie obrączki symbol miłości i wierności. Po chwili podeszła Marysia z małym chłopcem i podali obrączki. Dobrzański wziął złoty krążek do ręki. – Urszulo przyjmij te obrączkę jako znak mojej miłości  wierności i uczciwości w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Teraz Dobrzańska wzięła złoty krążek do ręki. – Marku przyjmij te obrączkę jako znak mojej miłości,wierności i uczciwości. W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. – Amen- oparli wierni.

- Ogłaszam was mężem i żoną oto Państwo Dobrzańscy.  Wszyscy bili brawo i rzucali płatkami róż. Powoli zbliżyli swoje twarze a usta złączyli w delikatnym pocałunku. Po raz pierwszy jako mąż i żona.  Na ich jej i jego palcu lśniły złote obrączki. Od teraz są razem z Marysią tworzą rodzinę. Czuli szczęście ,które ich ogarniało. Nie mogli uwierzyć ,że wreszcie są razem na dobre i na złe. Nie było już Krystiana ,który za próbę morderstwa dostał dwadzieścia lat pozbawienia wolności. Plus pięć za oszustwa gospodarcze ,których się dopuścił pracując w FD. Nikt już nie liczył ,że on wyjdzie z więzienia. Pracownicy poczuli ulgę a Sebastian był coraz bliżej aby odbudować  relacje z Violettą. Nie chodził już do klubu. Zajmował się dzieckiem. W końcu dotarło do niego ,że ma syna . Nie chciał aby Jędrzeja spotkał taki sam los jak jego kiedyś. CDN.. .