,, Cudza Narzeczona '' 14

,, Cudza Narzeczona’’

Rozdział  14

Patrzył na jej twarz pogrążoną we śnie.  Jednak nie dane było mu długo siedzieć w salonie gdyż usłyszał ,że obudziła się Zosia.  Poszedł do niej zobaczyć.   Wziął ją na ręce.  Dziewczynka nadal płakała próbował ją uspokoić ale średnio mu to wychodziło.  Położył ją na łóżku i sięgnął po pieluchę. Nie bardzo wiedząc jak ją założyć. Po kilku nieudanych próbach założył ją i przebrał dziecko w inne ubranka.  Zszedł z nią do kuchni i wziął słoiczek z obiadkiem. Łyżeczką karmił mała chętnie jadła. 

- Karmisz ją w nocy?

- Nie ma nawet wieczora . Na pewno dobrze się czujesz?

- Głowa mnie trochę boli.

- A jak żebro?

- Lepiej ale jeszcze boli

- Usiąć  zrobie ci coś do jedzenia

- Nie musisz

- Ale chce na co masz ochotę?

- Naleśniki jeśli umiesz

- Oczywiście.  Pokarmisz ją?- zapytał niepewnie patrząc na nią uważnie

- Dobrze- rzekła i lekko się uśmiechnęła. Wzięła od Marka łyżeczkę przez przypadek dotknęła jego dłoni.  Wzięła słoiczek i zaczęła karmić małą ale ta nie chciała już jeść.  Pomógł jej zejść z krzesła i chodziła po kuchni.  W tym czasie wyjął wszystkie składniki potrzebne do zrobienia naleśników.  Przyglądała mu się uważnie. 

- Marek czy ty powiedziałeś coś temu lekarzowi o ...

- Nie mówiłem o Aleksie ani o tym ,że cię bije bo sama mnie o to prosiłaś abym nie mówił.

- Dziękuję

- Nie ma za co. A wracając do twojego zdrowia skoro boli cię głowa może dam ci coś przeciw bólowego?

-  To nic nie da. Boli mnie od dnia gdy Aleks …

- Gdy Aleks co?

- Nie nic

- Powiedz proszę

- Popnął mnie i uderzyłam się w głowę  

- Ubieraj się

- Dlaczego?

- Jedziemy do szpitala

- Ja nigdzie nie jadę.

Przerwał robienie naleśników.  Zawołał małą i uklęknął przed nią ubierając jej buty i sweterek.  Wziął kilka rzeczy. Ula stała w salonie i wszystkiemu się przypatrywała.  Podszedł do niej. Narzucił na jej gołe ramiona marynarkę. Trzymał dziewczynkę za jedną rękę a drugą chwycił dłoń Uli. Spojrzała na niego lekko wystraszona. Nie chciała nigdzie z nim jechać.  A tym bardziej do szpitala czy na policję.  Po kilku minutach przekonywania wsiadła z nim do samochodu.  Nie odzywała się do niego.  Nie zaczynał rozmowy wiedział ,że nie jest to najlepszy moment.

                    **********************************

Stała i patrzyła jak wychodzi z mieszkania zły. Nie miała jednak wyrzutów sumienia.  Dla niej to była tylko zabawa nie traktowała tego poważnie. Dla niej był kolejnym ze złamanym sercem.  Byli ze sobą bardzo krótko a już go zdradziła z innym.

- Patrycja jesteś świnią wiesz?- odezwała się jedna z dziewczyn znajdująca się w tym samym pomieszczeniu.

- Dlaczego niby?

- Chodzić z facetem parę dni i nagle całujesz się i obmacujesz z innym?

- To nie twoja sprawa z kim się całuję i co robie

- Ale nie jesteś u siebie a to miała być kulturalna zabawa

- To ty w tej chwili jesteś  nie kulturalna

- Ode mnie się odczep i zajmij się sobą

- Zajmuję się tylko ty tego nie widzisz. I zazdrościsz mi.

- Tobie? A czego?- prychnęła z pogardą

- To ,że mam powodzenie a ciebie nikt nie chce

- Przesadziłaś- odparła rudowłosa

Rzuciły się na siebie z pięściami i zaczęły obrzucać wyzwiskami ale tę awanturę przerwała wysoka brunetka ,która ich rozdzieliła i kazała się rozejść.  Patrycja wyszła z mieszkania trzaskając drzwiami. Nie chciała się tłumaczyć ani tej rudej ani nikomu ,że całowała się z innym. Uważała ,że to wyłącznie jej sprawa i nikt nie ma prawa się wtrącać.

                          ****************************

Ulę zabrali na badania i obdukcję mimo ,że nie miała ochoty się zgodzić Dobrzański ją przekonał ,że tak będzie lepiej. Powtarzał jej aby się nie bała i ,że zawsze może na niego liczyć. To na chwilę ją uspokoiło. Czekał siedząc na poczekalni z Zosią na kolanach. W rączkach trzymała pluszowego misia niebieskiego. Nie był duży i miał i  czerwoną kokardkę pod szyją.  Spojrzał w pewnym kierunku i zauważył młodą kobietę o ciemnych włosach. Brała od lekarza jakieś dokumenty. Usiadła na krześle.  Spojrzała w jego kierunku.

- Pan Marek Dobrzański prawda?

- Tak a my się znamy?- zapytał zdziwiony

- Joanna Zawadzka koleżanka Uli

- A tak.  Ula coś opowiadała.

- Ma pan z nią kontakt? Byłam niedawno w firmie w ,której pracuje jako modelka ale nie zastałam jej tam. Powiedziano mi tylko ,żebym spytała Marka Dobrzańskiego bo on będzie może coś wiedział i widziałam pana zdjęcie ale nie byłam pewna.

- Rozumiem. Przyjechałem z Ulą do szpitala skarżyła się na silny ból głowy i nie chciałem tego lekceważyć.

- Dobrze a naprawdę?

- A o co pani pyta?

Z gabinetu wyszedł starszy mężczyzna w białym fartuchu i podszedł do nich przerywając rozmowę.

- Czy państwo są z rodziny pani Urszuli Cieplak

- Tak- odparł brunet

- Nie- dodała kobieta

- To znaczy tak czy nie?

- Ja jestem jej przyjaciółką a to jest .. .

- Jestem jej bratem

- Pani Urszula była tu niedawno i nie wspominała o bracie

- Jestem jej przyrodnim bratem

- Dobrze. A więc pani Ula ma liczne siniaki i obrażenia . Musi zostać w szpitalu kilka dni na obserwacji. Potrzebna będzie też tomografia głowy bo pacjentka skarży się na silne bóle.

- Mogę do niej wejść?

- Tak ale prosze jej nie denerwować.

Weszli do Sali. Leżała w białej pościeli i spojrzała w ,kierunku drzwi. Gdy zobaczyła Joannę na jej twarzy pojawił się szczery uśmiech.  Marek usiadł na krześle trzymając Zosię na kolanach. Trochę marudziła i się wyrywała.

- I jak?  Dobrze się czujesz? Potrzeba ci czegoś?- zadawał pytania jedno po drugim

- Lepiej ale jak znalazłeś Asię?- spytała cicho

- Byłam odebrać wyniki i spotkaliśmy się na korytarzu.

- Coś ci jest?- spytała z niepokojem Cieplak

- Jestem w ciąży

- Gratuluje

- Jeszcze nie widać dopiero piąty tydzień.

- A Mąż?

- Nie mam męża. Jestem zaręczona i chyba będziemy musieli trochę przyspieszyć wesele nie chce brać ślubu gdy będzie już mocno widać.  Ula bardzo się cieszyła ,że spotkała przyjaciółkę.

- Asia zajmiesz się na chwilę Zosią. Pilnujemy ją przez jakiś czas. Ale teraz muszę porozmawiać z Markiem- poprosiła Ula

- Zgoda.  Wyjdę na zewnątrz. Spacer dobrze mi zrobi.

Wstała z krzesła . Dobrzański powiedział małej ,żeby chwilę pobawiła się z panią Asią . Mała niechętnie ale podała rączkę kobiecie i udały się w kierunku wyjścia. 

- O czym chciałaś rozmawiać?

- Chce abyś załatwił mi wypis i zawiózł mnie na Wilczą

- Ula ty nie możesz tak ryzykować. Jeśli Aleks wróci on może ci coś zrobić. Wiesz ,że jest nieprzewidywalny a ja bardzo się martwie o ciebie. Umarłbym z rozpaczy gdyby coś ci się stało. Dla ciebie moge zrobić wszystko ale nie narażać cię na niebezpieczeństwo. Ja wiem ,że mi nie wierzysz i naprawdę nie mam pojęcia co zrobić abyś uwierzyła ,że to co mówie jest czystą prawdą. Nikogo tak nie kochałem i o nikogo tak się nie bałem. Stała w niego wpatrzona z otwartymi ustami. Nie mogła uwierzyć ,że to powiedział. Nastała chwila ciszy. Zrobiła kilka kroków w jego stronę.  Jednak nadal patrzyli sobie w oczy.