,, Cudza Narzeczona''6

Witajcie. Ten rozdział miał zupełnie inaczej wyglądać. Miałam pisać o czym innym ale wpadł mi pomysł z tą szaloną i zbuntowaną siostrą Marka i tak jakoś. Mam nadzieję ,że nie zanudzam. W następnej części pojawią się bardziej postacie znane z serialu. Pozdrawiam. Dziękuję za komentarze .

,, Cudza Narzeczona’’

Rozdział 6

- Zaczekasz czy idziesz ze mną?- spytał gdy zatrzymał samochód przed dużym budynkiem z napisem ,, Tesco’ . Spojrzała na niego zaskoczona. Odpiął pas i czekał na jej odpowiedź.  Wzruszyła ramionami i opięła pas. Wysiadła bez słowa.   Ruszyli w stronę sklepu. 

- Do sklepu o tej porze?

- Rano nie zdąże  a nie wiedziałem ,że Patrycja będzie więc muszę kupić kilka rzeczy a ty mi w tym pomożesz.

- Marek ja nie mogę powinnam być już w domu

- Dom ,w którym nie szanuję się kobiety nie jest domem

- A związki bez miłości nie są związkami?

- Szczęśliwy związek można stworzyć tylko kochając

- I myślisz ,że to wystarczy?

- Nie to o wiele za mało. Może ,kiedyś to zrozumiesz – odparł i odpiął wózek.  Ruszyła za nim.  Nigdy jeszcze nie robiła zakupów z facetem. Przypomniała sobie jak chodziła z siostrą po wyprzedażach i ta zawsze coś umiała znaleźć dla siebie.  To właśnie ona nauczyła ją dobrze się ubierać i malować.  Czasem dołączała  do nich przyjaciółka Joasia . Tęskniła za tymi chwilami.  Nie mogła zrozumieć dlaczego Aleksowi przeszkadzało ,że ma przyjaciółkę. Potem kluby, alkohol i nowi przypadkowi znajomi sprawili ,że przestała myśleć o przeszłości i przyszłości a wolała żyć chwilą. Marka naprawdę interesuje moje życie? Jest taki … troskliwy?

- Jaki lubisz sos łagodny czy pikantny?- zapytał pokazując opakowania.  Nie odpowiedziała zastanawiając się co dalej. Bała się wrócić dziś na noc do domu.  Aleks nadal mógł być na nią wściekły.

- Ula?

- Przepraszam zamyśliłam się

- Pytałem o sos do spaghetti

- Łagodny ale dlaczego mnie pytasz?

- Jestem głodny a myśle ,że ty również więc zjemy razem

- Gdzie?

- U mnie

- Nie , odwiedź mnie do domu

- Mowy nie ma . Nie wrócisz tam . Poza tym jest późno i pewnie twój . . . chłopak – odparł

- Narzeczony- poprawiła go. Nie miała pojęcia ,że specjalnie nie użył tego określenia bo na sama myśl czuł ból .  Marzył ,żeby sam nim w przyszłości zostać.  Nie chciał innej. Wiedział ,że tym razem to ta.

- No dobrze- odparł uśmiechnął się bo przypomniał sobie ,że jego siostra też tak często mówi.  Wyszli ze sklepu z kilkoma reklamówkami.  Ula stwierdziła nawet ,że fajnie bawiła się z Markiem na zakupach.

                                                       ************

Gdy weszli do mieszkania oniemieli.  Wszędzie leżały papierki po cukierkach  i batonikach. Na kanapie siedziała Patrycja oglądając telewizję i jedząc chipsy.  Na stoliku leżała paczka papierosów i zapalniczka a obok stało piwo.  W telewizji leciał jakiś musical na Maksa pogłośniony.  Marek postawił zakupy w kuchni. Zostawił zaskoczoną Ulę przy blacie kuchennym i poszedł do siostry zabierając pilot i wyłączając telewizor.

- Ej co jest? – spytała oburzona

- Po pierwsze młoda damo jesteś w moim domu . Po drugie tu się nie pali .

- A po trzecie?

- Posprzątaj ten bałagan

- A jak nie?

- Nie będziesz jeść

- Zaje*******

- I zapamiętaj nie życzę sobie abyś używała takich słów

- Spoko ,wyluzuj

Wstała z kanapy. Pozbierała śmieci tak jak kazał jej brat i poszła na górę.  Była na niego zła. Przy rodzicach nie paliła i nie piła. Nawet nie wiedzieli o tym. Wiedziała ,że Marek i tak im nie powie bo ojciec jest chory.

                                                         ***************

Brunetka rozpakowała zakupy.  Mimo późnej pory nie była śpiąca.  Podszedł do niej Marek i ułożył wszystko na odpowiednie miejsce. Oparła się o blat i patrzyła jak gotuje. Nie miała pojęcia ,że potrafi. Tak nie wiele o nim wiedziała. Julia postawiła go w najgorszym świetle. Ale on teraz kompletnie nie pasował do jej opisu. Za to Aleks jak najbardziej.  Zastanawiała się jak zareaguje jej narzeczony wiedząc ,że nie wróciła na noc do domu.

- Danie już gotowe więc możemy siadać

- Nie jestem głodna

- O czym myślisz? –zapytał siadając przy stole naprzeciw niej.  Nie miała odwagi podnieść wzroku.  Prawie się nie znali a ona miała wrażenie ,że on zna ją lepiej niż ona siebie.  Przed nim miała ochotę się otworzyć .Nie rozumiała tego kompletnie.

- Zastanawiam się co dalej.  I dziękuje ci ,że zabrałeś mnie tutaj. Inaczej pewnie spędziłabym noc w hotelu.

- Nic takiego nie zrobiłem. Chciałem pomóc.

Posiedzieli jeszcze chwilę i pozmywali razem naczynia. Patrycja nie zeszła na dół.  Dobrzański pościelił Uli w pokoju na dole. Obok była łazienka.  Nie miała jednak żadnych rzeczy.  Nie miała pojęcia ,że znajdzie się tutaj.

- Ula- zawołał schodząc z drewnianych schodów w niebieskiej koszuli i ciemnych dżinsach.   Spojrzała na niego miał lekko rozpiętą koszulę. Bez słowa podał jej bluzkę i spodnie. Wzięła od niego zaskoczona.  Nie zauważyła nawet ,kiedy to kupił a wyglądało na nowe. Poszła do łazienki tam był przygotowany żel, szampon, szczoteczka  oraz ręcznik.  Uśmiechnęła się na ten widok i weszła pod prysznic.  Położyła się ale nie mogła zasnąć.  Leżała przewracając się z boku na bok.  Nie miała pojęcia ,że on też nie może zasnąć.  Wstała i cicho weszła do kuchni.  Zapaliła światło. Przy stole siedziała Patrycja i paliła papierosa.

- Jesteś jego laską- spytała nastolatka gasząc papierosa i spojrzała na brunetkę ,która ze szklanką wody zajęła miejsce przy stole.

- kim?

- Dziewczyną mojego brata- wyjaśniła

- Nie jestem i  Marek nie pozwolił ci palić- rzekła brunetka gdy ta zapalała kolejnego papierosa.

- A co powiesz mu?

- Może

- Lepiej się zamknij ździro

- Nie obrażaj mnie

- Lecisz na kasę mojego brata? Ale ja na to nie pozwolę i lepiej abyś się stąd wyniosła.  On nie potrzebuję takich. Powiem mu kim naprawdę jesteś.

- Nie masz prawa nie znasz mnie – rzekła oburzona kobieta

- Znam takie jak ty . On już cierpiał przez taką jedną sukę

- Nie zależy mi na jego pieniądzach. Nie jesteśmy parą.

Kobieta wyszła z kuchni. Nie miała ochoty na dalsze potyczki z jego siostrą.  Usiadła w salonie na kanapie . Podciągnęła nogi pod brodę. Wiedziała ,że teraz już nie zaśnie. Miała wszystkiego dość. Po jej policzkach leciały łzy. Nie chciała być w tym domu ani minuty dłużej. Wstała z kanapy przebrała się wczorajszą sukienkę i zabrała torebkę.  Wyszła z mieszkania  cicho zamykając drzwi.

                      ************************

Wstał z łóżka już wcześniej słyszał krzyki ale nie chciał się wtrącać.  Za oknem zaczęło świtać. Słyszał jak Patrycja gada z kimś przez telefon. Poszedł do jej pokoju. Leżała na łóżku i rozmawiała przez komórkę nawet nie słyszała ,że ktoś wszedł do pomieszczenia.

- Patrycja musimy  porozmawiać- odparł siadając na krześle

-  O czym?

- Chciałbym dopóki jesteś tutaj stosowała się do jakiś moich zasad.  

- Nie chce i nie będę tej ździry traktować z szacunkiem

-  W tym domu nie pozwolę abyś ją tak nazywała. Masz ją natychmiast przeprosić a mi obiecać ,że to się nie powtórzy- rzekł zdenerwowany wstał z krzesła i podszedł do okna.

- Tylko ,że nie powtórzy bo jej już tu nie ma- odparła.

- Jak to nie ma?

- Powiedziałam jej aby się wyniosła

- Przecież jej mogło się coś stać

- A ty co tak się o nią martwisz?- spytała ponieważ gdy zobaczyła reakcję brata ,który szybko wybiegł z jej pokoju i w pośpiechu się ubierał. – Niedługo wrócę!!!-krzyknął wychodząc.