,, Cudza Narzeczona'' 2

,, Cudza Narzeczona’’

Rozdział 2 

Podeszła do okna z kieliszkiem białego wina w dłoni .  Lubiła patrzeć na nocną panoramę miasta. Odwróciła się i spojrzała na duży zegar wiszący w salonie. Było już po dwudziestej pierwszej.  Jej narzeczonego nie było w domu ale nie przejmowała się tym.  Nawet nie zastanawiała się  gdzie jest i co robi. To ją nie interesowało. Chociaż wolała jak ją uprzedzał o późnym powrocie do mieszkania.  Nie poszła do klubu jakoś nie miała ochoty.  Usłyszała dźwięk domofonu i odstawiła kieliszek na szklany stolik. Nie spodziewała się gości tak późno.   Zdziwiła się gdy otworzyła drzwi.  – Julka? – spytała

- Mogę wejść?- spytała blondynka a w dłoni trzymała walizkę.

- Wejść – odparła Ula przepuszczając ją w drzwiach.  Weszli do salonu.  Julia usiadła na szarej kanapie i spojrzała na brunetkę. Chwile milczały nie wiedzieli jak zacząć.  Na twarzy blondynki były ślady po łzach.

- Co się stało?- zapytała Cieplak

- Odeszłam od Mariusza

- Dlaczego?

- Okazał się nic nie wartym dupkiem

- A dokładniej?- dociekała brunetka podając jej chusteczki higieniczne.

- Chce mieć dziecko

- Myślałam ,że też chcesz

-  Ja nie mogę mieć już dzieci. Nigdy- odparła łamiącym głosem.  Ula usiadła obok niej i objęła ją ramieniem. Nie wiedziała co powiedzieć. Poczuła wściekłość na całą tą sytuację.  W jej głowie pojawiały się czarne scenariusze.

- To przez tamtą aborcję?

- Tak ale on mi kazał. Mówił ,że jest za młody na to by być ojcem.  Zerwał ze mną. Krzyczał i ...

- Czy on cie uderzyć?

- Chciał ale uciekłam

- Niemożliwe

- A teraz ,każdego dnia żałuję ,że to zrobiłam. I bardzo chciałabym cofnąć czas i urodzić to dziecko.

- A Mariusz wie ,że usunęłaś  dziecko byłego? I ,że nie możesz mieć dzieci?

- Pokłóciliśmy się o dziecko. Nie miałam odwagi mu powiedzieć prawdy. Bolesnej prawdy.

- Będzie dobrze

- Mogę u ciebie zostać?

- Możesz a Aleksa i tak nie ma. Jestem sama.

- Wielkie dzięki i nie mów Markowi ,że mieszkam w Warszawie.

- To on nie wie ,że tu mieszkasz?

- Nie, myśli ,że wyjechałam. Dwa lata się nie widzieliśmy.

- Nigdy nie opowiadałaś o waszych dobrych momentach

- Nie było dobrych momentów. Może krótkie chwile.

- Opowiadaj

- A ty co? Podoba ci się ten skur...

- Julka przestań!!!-  krzyknęła Ula

- On ci się podoba? A może się w nim zakochałaś?- zapytała z ironią przyglądając się jej uważnie.

- Przystojny ale nie dla mnie. Nie zakochałam. Nienawidzę go.

- Ja też- dodała blondynka

Siedziały jeszcze długo przy winie. Poruszały odważne tematy. Do tematu Marka nie wracały. Na samą myśl o nim brunetka czuła złość. Miała ochotę powiedzieć mu co o nim myśli ale wiedziała ,że nie powinna. To Julia  powinna z nim porozmawiać. Chociaż wolała aby tego nie robiła. Martwiła się ,że nie skończyłaby się to dobrze.   W końcu zrobiły się senne  i się położyły.  Dostała od Aleksa smsa ,że wróci jutro bo nocuje u kumpla. Nie miała tylko pojęcia ,że Julia miała romans z jej narzeczonym a wtedy chłopakiem.

                                   ***************

Leżał patrząc w sufit. Nie mógł zasnąć. Myślał o niej i jej niebieskich oczach. Nie poszedł z nią na lunch bo chciał ,żeby go przeprosiła. Czuł się urażony jej zachowaniem. A teraz żałował ,że nie poszedł. Chciał się czegoś o niej dowiedzieć. Nie miał pojęcia ,że ona wie o nim wiele i nie ma pojęcia ,że utrzymuję stały kontakt z jego byłą dziewczyną.  Nie chciał już w swoim życiu spotkać Julii. Nienawidził jej. Nie wybaczył jej zdrady . Pragnął aby chodź raz Ula spojrzała na niego łaskawiej.  I mogli na spokojnie porozmawiać. Nurtowało go dlaczego tak przed nim ucieka.  Wreszcie zasnął . Nad ranem usłyszał  dźwięk telefonu  i sięgnął po komórkę. Była dopiero piąta.  Miał wątpliwości czy odebrać bo numer był zastrzeżony. Nacisnął zieloną słuchawkę. 

- Odwal się od Ulki bo .. .

- Julia? – spytał zszokowany

- A jednak mnie pamiętasz popaprańcu

- O co ci chodzi?

- Masz jej dać spokój bo jak nie to pożałujesz

- O czym ty mówisz? I dlaczego dzwonisz o świcie ?

- Nienawidzę cię i nie zbliżaj się do niej

- Skąd znasz Ulę?

- Ula jest moją . ..

- Z kim rozmawiasz?- zapytała brunetka wchodząc do pokoju Julki.  Ta spojrzała na nią przestraszona.

-  Z nikim

- Przed piątą rano?  – wyrwała jej z dłoni komórkę. Wiedziała ,że ona lubi spać długo więc zdziwiła się ,że nie śpi i dzwoni.  Jeszcze się nie rozłączył bo słyszał Ulę.  I to jeszcze bardziej go zaskoczyło.  Przyłożyła do ucha komórkę a Julia zmierzyła ją lodowatym spojrzeniem.

-  A Ula wie ,że miałaś romans z Aleksem? Powiedziałaś jej? Skoro się znacie- gdy to usłyszała nie umiała nic powiedzieć. Spojrzała na blondynkę drżały jej ręce i spuściła wzrok.  – Halo Julia?-

-  To nie tak ja myślisz. Podobał mi się i tak jakoś wyszło- odparła Darewicz .  Rozłączyła się.  Usiadła w fotelu . – Nie patrz tak na mnie

- Jak mogłaś ? Ufałam ci

- To nie ma znaczenia

- Nie ma?- podniosła głos

-  To było dawno. Ponad dwa lata temu.  To było na wyjeździe ale nic nas nie łączyło.

- Na tym wyjeździe  co miałam jechać ale nie pojechałam. Spędziłam te trzy tygodnie u rodziców?

- Tak to było wtedy

- Ale to było tylko kilka nocy

- Jesteś bezczelna – rzekła wściekła Ula

- Wybaczysz mi?

- Chyba żartujesz. Spakuj swoje rzeczy i  wynoś się

- Gdzie będę . ..- chciała spytać ale ta jej przerwała w pół zdania.

- W hotelu

Julia w pośpiechu ubierała sukienkę i szpilki. Zaczęła pakować rzeczy ,które zdążyła rozpakować. Brunetka czuła nienawiść. Miała dość.  Wybaczyła Aleksowi zdradę ale nie wiedziała ,że chodzi o tą Julię. Stała ze skrzyżowanymi rękami na piersi . Chciała aby nigdy jej już nie ujrzeć.  Zastanawiała się nad tą całą sytuacją.