,, Cudza Narzeczona'' 1

Zapraszam do czytania i pozostawiania komentarzy. Pozdrawiam. 
Udanego Niedzielnego popołudnia.
,, Cudza Narzeczona’’

Rozdział 1

Pewna piękna kobieta wchodziła właśnie do  wysokiego biurowca przy ulicy lwowskiej jedenaście. Spojrzała na komórkę miała już dziesięć minut spóźnienia. Wiedziała, że fotograf nie będzie zadowolony. Wygrała konkurs na twarz letniej kolekcji a teraz czekała ją sesja. Wiedziała, że dadzą jej jakiegoś modela. Już przed maturą brała udział w pokazach mody. Zawsze marzyła, aby rodzice byli z niej dumni. Teraz wydawało jej się, że ma wszystko. Stanęła przed budynkiem i z dużą  pewnością siebie weszła do środka. Nie mówiąc nawet,   Dzień Dobry’’ udała się do studia foto. Była już w tej firmie i orientowała się gdzie, co się znajduję. Poza tym z tą firmą łączyły ja nie tylko sprawy zawodowe, ale osobiste.

– Przepraszam za spóźnienie – odparła brunetka a kilka osób spojrzało na nią.

– Fotograf już czeka – powiadomił ją  brunet w jasnej koszuli, który nagle się pojawił.

 – Aha - odparła z obojętnością w głosie.  Nieśmiało uśmiechnął się i wyciągnął rękę, aby się przywitać.  – Pamięta mnie Pani?Zapytał - Spojrzała na niego bez wyrazu, po czym podeszła do jednej z modelek. Zdziwił się, że znów ręki nie uścisnęła.

– Proszę wejść na schodki. Weszła nawet się nie zachwiała pomimo wysokich szpilek. – Dobrze a teraz może... O Marek podejść tutaj- zwrócił się do niego fotograf. Niepewnie podszedł do kobiety, która mierzyła go lodowatym wzrokiem.  I nim zdążył stanąć obok niej wybiegła ze studia. – Pójdę zobaczyć, co się stało – odparła wysoka blondynka o imieniu Marlena.  Nikt nie rozumiał reakcji panny Cieplak.

                                    ***

- Dlaczego uciekłaś?- Zapytała modelka brunetki, która czekała na windę.  Ta spojrzała na nią , ale po chwili zauważyła, że w jej kierunku idzie brunet. Ten sam, z, którym miała stanąć do zdjęcia. Weszła szybko do windy. Niech ten dzień wreszcie się skończy. Wysiadła z windy i od razu udała się do swojego czerwonego mercedesa. Z piskiem opon odjechała w stronę Śródmieścia. Jej komórka dzwoniła, ale nie miała ochoty jej odbierać.  Nagle zawróciła i pojechała do klubu pięćdziesiąt jeden. Gdy weszła ujrzała tylko kilka osób. O tej porze nie wiele ludzi odwiedzało to miejsce. Usiadła na wysokim stołku i zamówiła podwójne Martini z lodem. Rozejrzała się nagle dostrzegła niedaleko niej przystojnego faceta. Przysiadła się do niego zakładając nogę na nogę i uśmiechając się ukazując rząd białych zębów. Spojrzał na nią potem na jej długie nogi.

– Jestem Paweł – odparł podając dłoń.

– A ja Ula – odparła i uścisnęła mu dłoń. 

- Co tak piękna dama robi sama?- Zapytał patrząc na jej lekko czerwone usta. 

– Muszę odreagować a drink i dobre towarzystwo poprawia mi humor- rzekła patrząc na niego ukradkiem.  – To tak jak mi- dodał.

Po czym nastąpiła chwila ciszy. W tle leciała jakaś klubowa piosenka.

– Zatańczysz?- Zaproponował nagle brunet o ciemnych oczach.

– A wiesz, że chętnie?- Odparła już lekko rozluźniona po alkoholu.

 Jednak, gdy wyszli na parkiet muzyka się zmieniła na wolniejszą. Ich ciała były bardzo blisko siebie. Nawet nie widzieli, kiedy ich usta złączyły się w namiętnym pocałunku. Gdy melodia dobiegła końca usiedli powrotem na swoich miejscach dokańczając drinki.

                                        *****

Obudziła się i rozejrzała po pomieszczeniu. Wszędzie leżały jej porozrzucane rzeczy. W mroku nie wiele widziała. Wstała szybko, ale po chwili usiadła, bo zakręciło się jej w głowie. Strasznie ją bolała. Chwiejąc się wstała i pozbierała ubrania. Na łóżku spał  nagi mężczyzna przykryty tylko lekko satynową kremową pościelą.  Spojrzała na zegar. Dochodziła dwudziesta pierwsza. Przeraziła się, że jej narzeczony zaraz wróci. Przecież mówił, że jedzie po pracy do rodziny, ale i tak była pewna, że niedługo wróci.

-  Ej obudź się – rzekła potrząsając mężczyznę za ramię. 

– Co się stało?- Zapytał półprzytomnie. – Zbieraj się, żeby mój narzeczony cię nie zobaczył tutaj.

- Mówiłaś, że jesteś wolna i myślałem, że chcesz tego tak samo jak ja – odparł podnosząc się do pozycji siedzącej.

– Masz tu rzeczy i nie myl seksu z czymś innym – dodała kobieta rzucając w niego ubraniami. Bez słowa ubrał się i wyszedł  zatrzaskując drzwi. Liczył na kolejne spotkanie, ale niestety pomylił się, co do niej. Była z tych , dla, której jedna noc i koniec. Nie była z tych, która obdarza uczuciem. Nie wierzyła w miłość. Poszła do kuchni ubrana w letnia suknię i sięgnęła po butelkę wody mineralnej. Nagle usłyszała drzwi wejściowe i kroki. No to teraz się zacznie- pomyślała.  Wszedł do kuchni i zauważył ją pochyloną nad stołem. Patrzyła przed siebie. Podszedł bliżej.

 – Znowu piłaś?- Bardziej stwierdził niż zapytał.  – Ciszej głowa mnie boli – rzekła zbolałym głosem.

 – Ula tak dalej być nie może za trzy miesiące ślub a ty upijasz się i...

- I co z tego a ty taki święty?Ciekawe – powiedziała podniesionym tonem, ale szybko tego pożałowała, bo głowa zabolała ją niemiłosiernie. Sięgnęła po tabletkę  i popiła ją wodą.

 – A jak u rodziny? – Spytała bruneta, który stał ze skrzyżowanymi rękami na  klatce piersiowej. – Dobrze nawet rozmawialiśmy o tobie.

- Rozmawiałeś o mnie z siostrą? Przecież wiesz, ze ona mnie nie trawi.

- Nie pochwala twojego zachowania, ale i tak wie, że niedługo się pobierzemy a ona zgodziła się zostać świadkową. – Ty chyba żartujesz- odparła patrząc na niego.

- Nie, mówię poważnie – powiedział i podszedł do narzeczonej składając na jej ustach, krótki pocałunek i poszedł do salonu.  Uf  nie było tak źle – pomyślała.

W pewnym mieszkaniu na kanapie siedział przystojny brunet o szarych oczach. Oglądał jakiś mało interesujący program w telewizji. Spojrzał na zdjęcie na komodzie. Na fotografii była blondynka o jasno-niebieskich oczach. Na zdjęciu uśmiechnięta w letniej bluzce i on w koszulce. To było na mazurach. Pamiętał ten dzień. Ich wspólny wyjazd. Pojechali pod namioty. Dobrze się bawili byli ze sobą trzy lata poznając się na studiach. Jednak to był ich ostatni dzień razem.

W dniu wyjazdu rano chciał zobaczyć czy już się spakowała wczoraj mówiła, że jest zmęczona i poszła do swojego namiotu. Jednak, gdy podszedł do jej namiotu nie zastał tam jej. Poszedł brzegiem plaży nagle zauważył, że leży na piasku i całuję się z jakimś facetem. Jego serce nagle jakby stanęło. – Nie przeszkadzam- odparł próbując zachować obojętność, ale w jego wnętrzu szalały  różne emocję. – Marek to nie tak jak myślisz – odparła szybko, ale on nie słuchał jej poszedł marszem przed siebie.  Pobiegła za nim. – Poczekaj Kochanie- zawołała. Odwrócił się i spojrzał na nią. – Nigdy tak do mnie nie mów.- Odparł ostro i znów zaczął iść.  – Wytłumaczę ci – rzekła.

- Nie, jak mogłaś? Nie chce cie znać jutro spakujesz swoje rzeczy i wyprowadzisz się – rzucił chłodno i oddalił się.  Nie mógł uwierzyć. Julia zdradziła go z Aleksem. Przecież od dziecka trzymali się razem. Byli przyjaciółmi a Julii miał zamiar się oświadczyć. Podszedł do wody i wrzucił pierścionek do niej.

Patrząc na to zdjęcie przypomniał sobie wydarzenia sprzed dwóch lat. Od tamtej pory unikał związków. Prowadził życie singla. Nie miał ochoty nikogo poznawać, ale pewnego dnia podczas zimowego pokazu spodobała mu się błękitnooka brunetka, która szła po wybiegu. Potem spotkał ją kilka razy w firmie  i nie tylko, ale nie miał odwagi do niej zagadać, ponieważ była dla niego ostra.. Nie zwracała w ogóle na niego uwagi. Widział ją raz jak wychodziła z firmy z Aleksem. Nie wiedział czy coś ich łączy czy są tylko przyjaciółmi. Z reszto Febo wcześniej spotykał się z Dorotą. Nie ujawniał jednak, kim jest dla niego Urszula. Dopiero przy konkursie na twarz wiosennej kolekcji wszyscy dowiedzieli się, że Urszula Cieplak jest narzeczoną Aleksandra Febo.  Gdy Marek to usłyszał poczuł dziwny uścisk w żołądku. Nie rozumiał tej reakcji, bo prawie jej nie znał, ale gdy tylko ją zobaczył nie umiał jej zapomnieć. Długo zbierał się na odwagę, aby do niej podejść. Poprosił fotografa o wspólną sesję, ale niestety nie wyszła.  Teraz siedząc na kanapie również myślał o niej.

Następnego Dnia Krzysztof  nie mógł być w firmie, ponieważ pojechał na badania kontrolne do kliniki. Poprosił, więc syna, aby go dzisiaj zastąpił. Wchodził właśnie do firmy, gdy ktoś wpadł na niego z takim impetem, że upadł przed wejściem do biurowca. Otworzył oczy i zobaczył  błękitnooką piękność. Podniosła się szybko i nie przepraszając wzięła buty w dłoń i weszła do środka. Podniósł się i szybkim krokiem podszedł do niej. Złapał ją za ramię.

 – Pani powinna, chociaż przeprosić- odparł chłodno. W jej oczach zobaczył złość. – Kogo? Pana? – Zapytała z ironią.  I wyszarpując rękę z uścisku ruszyła przed siebie. Pokręcił głową. Takiej kobiety jeszcze nie znał.  Irytowała go, ale jednocześnie sprawiała, że serce biło jak szalone.

 Dobrzański to nie kobieta dla ciebie- skarcił się w myślach. Ale piękna- podpowiadało serce.  Ze spuszczoną głową udał się do gabinetu dyrektora HR.  Wszedł i usiadł na krześle.

- A ty, co taki smętny?- Zapytał blondyn znając mężczyznę nie od dziś i doskonale wiedział, kiedy jest coś nie tak. Dawno nie widział go tak załamanego. 

– Jakaś kobieta złamała ci serce?- Dopytywał, bo brunet nadal milczał patrząc w jakiś punkt przed sobą.

 – Nie złamała tylko łamie

-, Kto to taki?

- Urszula

- Ta modelka Urszula Cieplak?-Spytał zaskoczony Sebastian przyglądając się Markowi. Ten jednak nawet nie podniósł wzroku.

 – Tak to o nią chodzi.

- Marek ja dawno zauważyłem jak na nią patrzysz, ale to nie kobieta dla ciebie – odparł Olszański a Marek podniósł nagle wzrok.  – Tyle to i ja wiem – westchnął cicho

- Poza tym ma narzeczonego i niedługo biorą ślub.

- Wiem – rzucił smutno Dobrzański bawiąc się zegarkiem na ręku.

- Nie powinienem ci o tym mówić, ale Urszula nie traktuje facetów poważnie. Słyszałem, że zdradza Aleksa i chodzi do klubów. Nawet ma jeden ulubiony. Ma przyjaciółkę, która zawsze ją kryje. Wie, że Julia była twoja dziewczyną.  Uważaj na nią, bo ona nikogo nie traktuję poważnie. I tylko się w niej nie zakochaj.

- się To mam problem- rzekł cicho do siebie jednak jego przyjaciel to usłyszał. I spojrzał na niego uważnie.

– Tylko nie mów, że się zakochałeś- odparł Sebastian obawiając się, że to prawda.

– Nie wiem, ale nie mogę przestać o niej myśleć od czasu zimowego pokazu. A serce przy niej biję tak szybko.

- Musisz o niej zapomnieć – odparł kadrowy.

-, O kim zapomnieć?- Zapytała kobieta stojąc w drzwiach. Dobrzański odwrócił się szybko i przestraszył się, że mogła usłyszeć jego wyznanie.

– O nikim- rzucił Sebastian.

- Ja właściwie przyszłam w sprawie prywatnej – rzekła z lekkim uśmiechem ignorując obecność bruneta.

-, Jakiej?- Spytał zaskoczony kadrowy i spojrzał na przyjaciela.

- Jest pora lunchu, więc pomyślałam Seba, że zjesz ze mną – dodała patrząc na niego badawczo.

 – Ja jestem zajęty mam dużo pracy, ale Marek chętnie z tobą pójdzie  - dodał i zaczął segregować papiery na biurku nie patrząc na kobietę w sukience z głębokim dekoltem. Miała inne już szpilki, bo tamta jedna jej się złamała, gdy wybiegała z samochodu.

– Ja muszę już iść – odparł szybko i wyszedł. Poczuła się trochę rozczarowana. Narzeczony nie miał czasu. Sebastian dał jej kosza a Dobrzański gniewa się za ten wypadek rano.

 Trudno pójdę sama- pomyślała. I poszła w stronę wind.