,, Cudza Narzeczona'' 7

,, Cudza Narzeczona’’

Rozdział 7

Nie przejmowała się słowami starszego brata. Nałożyła słuchawki na uszy. Nic ją nie obchodziło.  Zastanawiała się co będzie robić jutro. Zastanawiała się czy nie zaprosić kilku znajomych .  Wzięła prysznic i zeszła na dół.   W mieszkaniu nikogo nie było.   Najbardziej podobał jej się duży salon.  I plazmowy telewizor ale w tej chwili nie miała ochoty na oglądanie. Zapaliła papierosa i wzięła colę z lodówki.  Włączyła głośno muzykę.  Wiedziała ,że brat nie będzie zadowolony jak wróci ale nie przejmowała się tym zbytnio. Miała na sobie czarne dżinsowe spodenki i koszulkę na ramionach w tym samym kolorze. Włosy lekko podpięła do góry.  Usiadła na kanapę i zaczęła malować paznokcie na biało.  Uwielbiała ten kolor tak jak czarny  i niebieski.  Oczy podkreśliła mocną czarną kredką a usta bordową szminką.

                                                  *************

Nie miał pojęcia gdzie jej szukać. Wątpił aby pojechała do domu narzeczonego po ostatnim incydencie.  Nie zastał jej w parku ani w firmie. Nie wiedział gdzie lubi jeszcze chodzić czy jeździć. Był w klubie ale tam powiedzieli mu ,że jej tu nie było. Więc postanowił szukać jej dalej. Nie chciał wracać do domu dopóki nie dowie się czy jest bezpieczna.  Wykluczył też możliwość ,że pojechała do rodziców.  Ostatnio zwierzyła mu się ,że nie bardzo obchodzi ich jej życie. Czuł jakiś dziwny niepokój. I nie mógł przestać bać się o nią. Nie wiedział co dokładnie powiedziała jej  siostra. Zatrzymał samochód na poboczu i wyciągnął komórkę i zadzwonił do przyjaciela.

- Hej wiesz gdzie mieszka Aleks?

- Wiem ale ...

- To podaj mi adres Wilcza 15

- Dzięki

- Ale poco ci?

- Nie ważne. Muszę tam jechać

- Nie radzę Aleks gdy wychodził z firmy był wściekły jak osa a potem nakrzyczał na Dominikę

- Tą Modelkę?

- Tak ale to ty nic nie wiesz?

- A co mam wiedzieć ?- zapytał zaskoczony Dobrzański

- Oni maja romans

- Żartujesz?

- Nie mówię poważnie

- Dobra ja kończe

- Na razie

Rozłączył się i ruszył w kierunku adresu podanego przez Sebastiana. Był zaskoczony gdy odebrał on po pierwszym sygnale. Nie było jeszcze  szóstej rano a jego przyjaciel zawsze lubił długo pospać i leniuchować. Marek przypomniał sobie teraz ,że nawet kawy nie wypił a teraz bardzo by mu się przydała. Wiedział ,że dotrzeć do Patrycji też nie będzie łatwo. Ona nigdy nikogo nie słucha i robi co chce. – Tylko ,żeby mi domu nie spaliła- pomyślał przestraszony. Przypomniał sobie jak w zeszłym roku robiła naleśniki i spaliła nowe zasłony . Nie chciał aby się to powtórzyło. Ściany tez musiał też na nowo pomalować. Na szczęście miał znajomego ,który się na tym znał . I przypomniał sobie jej osiemnastkę ale tego nie chciał wspominać.  Wreszcie ujrzał adres ,którego szukał.  Podszedł do dużego domu z czarną dachówką i nacisnął dzwonek.  Chwile stał bo nikt mu nie otwierał.  Drzwi się nagle otworzyły.   Mężczyzna zmierzył Dobrzańskiego od góry do dołu.

- Chyba pomyliłeś adres

- A ja myśle ,że dobrze trafiłem.

- Jeśli szukasz Uli to powiem ,że jej tu nie ma.

- Jak to nie ma?

- Normalnie, nie wróciła do domu

- A jestem pewien ,że jest- powiedział i spojrzał na samochód ,który stal przed domem. Od razu rozpoznał jej czerwonego mercedesa. Więc miał stu procentową pewność ,że tu jest.

- Odpierz się od niej – rzekł wściekły i chciał zatrzasnąć drzwi ale Marek był szybszy i je przytrzymał.

- Ja musze wiedzieć ,że nic jej nie jest

- Śpi

- Nie wierze ci- odparł i wszedł do mieszkania. Febo pośpiesznie udał się za nim.  Weszli do salonu. Wszędzie leżały ubrania i butelki. W pomieszczeniu unosiła się nieprzyjemna woń. W kuchni w czarnym kredensie leżały brudne naczynia.  Stół też nie był czysty.  Na oknie stały uschnięte kwiaty.  Ale okna były czyste . Aleks poszedł się przebrać bo był szarych dresach i bez koszulki.  Dobrzański w tym czasie rozejrzał się po mieszkaniu.  Jednak gdy wrócił Febo wyrzucił go z domu.  Postanowił po drodze wstąpić do jakieś kawiarni.   Umówił się z przyjacielem i czekał na niego.

- cześć siadaj- rzekł brunet widząc przyjaciela  wchodzącego w błękitnej koszuli  do kawiarni. 

- I co byłeś u Aleksa?

- Byłem i powiem ,że nie rozumiem jak on może mieszkać w takim bałaganie.  I jeszcze ten zapach alkoholu - skrzywił się gdy przypomniał sobie ten widok

- Ale chyba nie o tym chciałeś rozmawiać?

- Nie, wyobraź sobie ,że wczoraj pojechałem do klubu po siostrę bo zadzwoniła moja matka i powiedziała ,że poszła tam na imprezę.  Spotkałem tam Ulę i miałem ją odwieść ale zmieniłem zdanie. Miała przenocować u mnie.

- To opowiadaj jak było? Już nie jest taka niedostępna?

- Seba do cholery!!!

- O co ci chodzi?

- Pokłóciła się z moją siostrą i uciekła i boję się o nią

- Marek to dorosła kobieta

-Wiem ale ty nie wiesz wszystkiego 

-  Jest taka sama jak Aleks

- Mylisz się.  Ona nie jest taka.  Ona potrzebuję mojej pomocy

- Coś ty sobie ubzdurał?

- Nic. Chce jej po prostu pomóc uwolnić się od tego boksera.  A wiedziałeś ,że Julia jest jej siostrą?

- No co ty?

- Tak  ale Julia ją okłamała. Rozumiesz?

- Nie bardzo i tobie nadal nie przeszło?- spytał Sebastian

Dobrzański opowiedział przyjacielowi co zrobiła Julia i dlaczego Ula go tak traktowała. Dopiero teraz Sebastian zaczął rozumieć o co chodzi.  Olszański zastanawiał się czy powiedzieć Markowi o tym czego był świadkiem jakiś czas temu.  Nie wiedział jak ten zareaguję.  To nie było nic miłego.

- Marek ja chciałbym ci o czymś powiedzieć. Ale raczej ci się to nie spodoba.

- To mów i powiem ci ,że nie chce aby przeszło mimo ,że ona o tym nie wie. 

- Jakiś czas temu spotkałem Aleksa i Ulę  w centrum handlowym to było chyba przed świętami Bożego Narodzenia nie wiem dokładnie o co chodziło ale mocno na nią krzyczał. Z tego co zrozumiałem mówiła ,że chce jechać do rodziców ale on jej zabronił i złapał ją za nadgarstek aż ekspedientka spytała jej czy wszystko w porządku. Gdy wychodziłem ze sklepu widziałem jak wsiadają do samochodu a potem wydawało mi się ,że ją spoliczkował.

-  O Boże a więc robi to nawet publicznie

- Wiedziałeś ?- zapytał zdumiony Sebastian

- Wczoraj byłem świadkiem nieprzyjemnej sytuacji ale w takim razie jej może grozić niebezpieczeństwo

- Jedźmy tam- odparł Olszański

- Przecież on na pewno jest jeszcze w mieszkaniu- odparł Marek kładąc pieniądze na stoliku .

- Zadzwonię do firmy i dowiem się czy jest już w pracy – rzucił Olszański i wyciągnął komórkę wychodząc na zewnątrz.  Zapowiadała się dziś ładna pogoda świeciło słońce ale było jeszcze chłodno.  Dobrzański stał oparty o samochód i czekał aż Sebastian przekaże mu informację o Aleksie.  Do kawiarni przyszło kilku klientów parę kobiet spojrzało w kierunku bruneta. Jednak on nawet tego nie zauważył. Był pogrążony we własnych myślach.