,, Cudza Narzeczona'' 5

,, Cudza Narzeczona’’

Rozdział  5

- Nie wiem, po co ci mówię. I przykro mi, że byłeś świadkiem tego incydentu. To się nie powtórzy.  Gdy go poznałam myślałam, że będzie inaczej. Nie marzyłam o wielkiej romantycznej miłości, ale chciałam, aby ktoś mnie kochał. Chociaż trochę czy to tak wiele?- Spytała patrząc mu w oczy.

Nie mógł uwierzyć w słowa, które mówi. Nie spodziewał się, że Aleks jest taki. Nigdy go takiego nie widział. Siedział patrząc na nią uważnie. 

- Nie wiele, każdy pragnie kochać i być kochanym. Ja będąc z Julią też myślałem, że będzie zupełnie inaczej. Nie miałem pojęcia, że mnie oszukuję.

- Mnie też oszukiwała i dlatego wierzyłam, że...

- Jestem złym człowiekiem?

- No powiedzmy

- Ula jak to się stało, że my się nie znaliśmy wcześniej?

-  Pewnego dnia Julia powiedziała, że się zakochała. Nic wcześniej nie mówiła o nikim.  Rzadko się wtedy widywaliśmy, bo ja miałam dużo nauki a jej prawie  nie było w domu. Potem zamieszkała w akademiku wtedy nasz kontakt się urwał. Po zerwaniu wróciła do domu. Rodzice się cieszyli. Potem poznała Mariusza po pół roku wzięła ślub.  Wczoraj się pokłócili i nocowała u mnie.

- Czyli nie tylko mnie oszukiwała. A wracając do Aleksa musisz to zgłosić. On nie może cię bić.

- Nie Marek. Ja nie mogę tego zgłosić. Nie mogę

- Dlaczego? Od dawna cię bije?

- Nie ważne

- Powinnaś od niego odejść

- Ty nic nie rozumiesz- podniosła lekko głos.

- Nie zasługujesz, aby z nim być. To nie jest...

- Ja na nic nie zasługuję. Rozumiesz?-   Podeszła do niego stal oparty o biurko.  Chwile patrzyli sobie w oczy, które jej napełniały się łzami. 

- On nie jest wart twoich łez- odparł dotykając jej policzka. Odsunęła się gwałtownie.

- Za dużo ci powiedziałam. Nie powinnam i w ogóle nie wiem, dlaczego nadal tu stoję.

 Nie trać czasu na moje problemy zajmij się swoją miłością

- Moją miłością?- Zapytał zaskoczony

- Powiedziałeś, że w twoim sercu jest nowa miłość, gdy pytałam o Julię

- A tak no.. Tak... Jest... – Zaczął się jąkaś, gdy patrzyła na niego przeszywając go wzrokiem. Podrapał się po karku.

- Marek ty się dobrze czujesz?- Spytała niepewnie

- Wspaniale – odparł i się uśmiechnął, ale jakoś mu nie uwierzyła. Odwróciła się raz jeszcze w jego stronę a potem znikła za drzwiami.  Dotknęła policzka nadal bolał. Poszła w stronę toalety stanęła przed lustrem. O Boże- rzekła w myślach. Gdy siebie zobaczyła. Rozmazany makijaż i czerwony policzek. Bała się, że będzie miała siniaka.  Zmyła makijaż i nałożyła podkład i puder. Szybko udała się do windy. Jej serce biło jak szalone ze strachu, że po drodze może spotkać swojego narzeczonego.  Wsiadła do czerwonego auta i jeździła po Warszawie bez celu. Nie chciała wracać do domu.

***************************

Siedział pochylony nad laptopem i przeglądał statystyki. Jednak nie umiał się na tym skupić. Nie miał pojęcia, że w związku Uli i Aleksa jest aż tak źle. Przyjaciel ostrzegał go, że to dziewczyna nie dla niego, ale on miał inne zdanie. Chciał ją chronić i mieć blisko siebie.  Wiedział, że to nie możliwe, ale mógł przynajmniej o niej marzyć.  Julia siostrą Uli? Kto by pomyślał?  Przecież są tak różne.  Dziś zobaczył jej nową twarz. Zawsze pewna siebie, zarozumiała i piękna. Teraz zobaczył ją, jako bezsilną i kruchą.  Nie miał pojęcia, co zrobić. Czuł nienawiść do Febo. Nie mógł zrozumieć jak mógł uderzyć bezbronną kobietę.  Wstał z fotela i podszedł do okna. Zrobiło się już późno, ale nie śpieszyło mu się do domu.  Pustka i cisza dobijały go. Chociaż przedtem mu to nie przeszkadzało. Wtedy wspominał Julię i wiedział, że jej nie wybaczy.

Like hate and love
World's apart
This fatal love was like poison right from the start
Like light and dark
World's apart
This fatal love was like poison right from the start

Niczym nienawiść i miłość
Oddzielne światy
Ta zgubna miłość była jak trucizna od samego początku
Niczym światło i mrok
Oddzielne światy
Ta zgubna miłość była jak trucizna od samego początku

Chodziła parkowymi alejkami . Chociaż zrobiło się już ciemno. Potarła nerwowo ramiona. Wiał zimny wiatr, ale nie padało. Zmęczona usiadła na ławce. Telefon dzwonił, ale ona nie odbierała. Ukryła twarz w dłoniach. Mogła iść do klubu, ale nie chciała. Zastanawiała się, dlaczego Marek tak przejął się tą sytuacją. Było jej trochę głupio , że tak przed nim się otworzyła.  Nikt nie miał czasu z nią szczerze porozmawiać. Jedynie przyjaciółka , która od jakiegoś czasu nie odzywa się.  Z rodzicami nie widziała się od kilku miesięcy. Siostra oszukiwała ją cały czas i była kochanką jej narzeczonego. Miała ochotę zasnąć i się już nie obudzić. Wstała z ławki i wsiadła do samochodu. Postanowiła , że musi  coś wypić, aby zapomnieć o dzisiejszym dniu.  Zatrzymała auto  przy klubie i weszła do środka.

- Dobry wieczór to, co zawsze?- Spytał barman

- Tak- odparła i wzięła drinka siadając przy stoliku.  Wzięła słonkę do ust i wolno popijała Martini.

- Można?- Spytał szatyn trzymając w ręku puchar piwa.  Kiwnęła głową.  Nie miała ochoty zaczynać rozmowy. Myślała nad słowami Dobrzańskiego. Czy faktycznie powinna komuś o tym powiedzieć ? Obawiała się , że nikt jej nie uwierzy.  W dodatku ślub się zbliżał.  Nagle mężczyzna położył na jej dłoni swoją dłoń. Podniosła na niego wzrok. – Jak ci na imię?

- Ula- odparła dalej pijąc drinka.  – A mi Ernest – dodał.

- Jesteś sama?- Zapytał przysuwając się bliżej niej.  Czuć było od niego alkohol i papierosy.  Położył dłoń na jej kolanie. – Co robisz?- Zapytała odsuwając się od niego. Odsunął drinka i wpił się w jej usta.  Odpiął jej bluzkę . Próbowała go odepnąć, ale był za silny.  Wstała szybko ledwie udało się jej uwolnić. Złapał ją za nadgarstek.  – Puść ją- rzekł brunet , który nagle się pojawił.

- Marek a co ty tu robisz? – spytała zaskoczona.  Mężczyzna puścił jej rękę i szybko znikł lekko  zataczając. 

- Szukam Patrycji to moja młodsza siostra ma dopiero osiemnaście lat i martwię się o nią .Wiem ,że tu jest bo  lubi imprezować jest zupełnym przeciwieństwem mnie. 

- Nie wiedziałam , że masz rodzeństwo.  Nie mówiłeś

- Nie pytałaś

- Pomożesz mi jej szukać?- Zapytał patrząc w jej oczy.  Kiwnęła głową i udała się za nim.  Na parkiecie zauważyli młodą dziewczynę tańczącą z kimś i lekko pijaną.  – Idziemy- odparł podchodząc do niej

- Nigdzie nie idę -odparła nastolatka.

-  Chcesz, aby rodzice się dowiedzieli?

- Jestem dorosła

- Ale studia oni będą opłacać

- No dobra- rzekła wiedząc , że nie odpuści. Ula przyglądała się tylko tej scenie. W życiu nie pomyślałaby , że są rodzeństwem.  

tylko w uśmiechu widziała podobieństwo. Miała tak samo jak on dołeczki w policzkach.  Patrzyła na nich swoimi szaro-niebieskimi oczami.  Wyszli na zewnątrz. Ula szukała w torebce kluczyków do samochodu. Podszedł do niej i je zabrał.

- Co ty robisz?

- Piłaś

- Tylko jednego drinka

- Nie pozwolę ci prowadzić. Nie chce, aby ci się coś stało.

- Słucham?- Spojrzała na niego zaskoczona

- Jedziemy –odparł i usiadł za kierownicą. Patrycja zajęła miejsce z tyłu. Nie odzywała się do brata. Zawsze przyjeżdżał w najmniej spodziewanym momencie.  Przeważnie swoim samochodem, ale dziś ją zaskoczył, bo przyjechał taksówką. Dlaczego nie pozwolił mi prowadzić? Martwi się? Nie to bzdura- pomyślała Ula. Od czasu do czasu zerkał na nią. Podwiózł siostrę do swojego mieszkania. Nie chciał budzić o tej porze rodziców. W samochodzie zapadła długa cisza. Nie miała pojęcia dokąd jadą. I wolała na razie o tym nie myśleć.